PAGKASARA NG RESTAURANT ay naghanda na si Bethany na umuwi. Nang bumaba siya ng stage kanina ay nakita niyang wala na si Gavin sa table nito kaya ang naisip niya ay umalis na ito ng hindi man lang siya kinakausap. Medyo nakaramdam siya doon ng pagtatampo kahit na alam niyang wala naman siyang karapatan. Isa pa pumunta ang lalake doon bilang customer. Hindi siya ang sadya nito kung kaya hindi dapat siya magalit o kahit ang matampo sa lalake.“Sana man lang nag-hello siya sa akin ‘di ba? Para naman siyang others.” puno na ng panghihinayang ang boses na turan niya halatang dismayado, “Ni hindi ko pa siya pormal na pinasasalamatan sa mga tulong niya sa sa akin noong nasa hospital ako. Ang daya naman!”Nang lumabas siya ng restaurant upang maghintay ng masasakyan ay nagulantang na lang siya nang biglang tumigil sa harapan niya ang isang golden continental na sasakyan. Nakababa ang bintana noon kung kaya naman kitang-kita ng dalaga kung sino ang nasa loob ng driver seat, si Gavin iyon. Bigl

MALAPAD NA NAPANGITI si Gavin nang makita niya ang maamong mukha ni Bethany na mahimbing na natutulog sa kanyang mga bisig. Naburo pa ang kanyang mga mata sa mukha niya. Mula sa nakasara biyang mga mata hanggang sa nakatikom niyang bibig. Ang mahabang kayumangging buhok ng dalaga ay nakakalat sa kanyang mga balikat, nakadagdag pa iyon sa kanyang kagandahan na lalo pang nagpatibok ng puso ng binata. Magaan ang paghinga ni Bethany na kawangis ng isang batang mahimbing na natutulog sa bisig ng kanyang ina. Maganda ang dalaga, ilang beses na bang nasabi iyon ni Gavin sa kanyang isipan? Nakailang ulit na siya. Sobrang gumanda pa lalo ito sa paningin ni Gavin ng gabing iyon dahil nadagdagan iyon ng romantikong pakiramdam ng kanilang paligid. Hinigpitan pa ng binata ang yakap niya sa katawan ni Bethany kahit na medyo ngalay na siya doon at namamanhid na ang mga muscles niya. Sinulit niya ang bawat sandaling iyon kung saan ay malaya niyang napagmamasdan ang dalaga. Iyong tipong hindi nito mis

PAGKALIPAS NG LIMANG minuto ay inihain na ng Ginang ang pagkain ni Bethany sa mesa at inayang kumain na doon ang dalaga. Bakas na sa mukha niya ang antok, pero laban pa rin sa paghihintay na makauwi ang kanyang hinihintay. Kanina pa din siya dito nag-aalala eh.“Bukas mo na hugasan ang mga pinagkainan. Matulog ka na rin pagkatapos mong kumain.”“Sige po, maraming salamat po, Tita.” muling sagot ni Bethany sabay hila na ng upuan.Sa halip na umalis ang Ginang at pumasok na ng silid ay humila rin ito ng upuan at naupo na sa kanyang harapan. Pinagmasdan siya nitong mabuti na parang may mga nais pang idagdag sa kanyang mga naunang sinabi.“May sasabihin pa po ba kayo, Tita sa akin?” tanong ng dalaga after niyang maglagay ng pagkain sa kanyang plato, at muling magsalin ng tubig sa kanyang baso. “Ano po ‘yun?”Ilang minutong nag-alinlangan ang Ginang kung sasabihin niya pa ba ang laman ng isipan o hindi na. Batid niyang maiipon iyon sa kanyang utak at hindi rin siya makakatulog sa gabing iy

SA GINAWANG IYON ni Bethany ay medyo nadismaya ang direktor. Ang buong akala nito ay igigiit ng guro na umapela at lumaban upang hindi siya mawalan ng biglaang trabaho. Hindi niya inaasahan ang mabilis na pagsukong ginawa ni Bethany ng dahil lang doon. Kung tutuusin ay kaya niya namang ipaliwanag ang tungkol doon, malusutan at makakuha ng pabor kung gugustuhin ni Bethany tutal favorite naman siya ng mga student niya na kahit na ayaw na sa kanya ng mga magulang nila. Walang magagawa ang mga ‘yun oras na ang mga bata ang mag-decide. Sila ang masusunod kung kaya malaki ang pag-asa pa rin siyang manalo kung ang mga student niya ay papanig lahat sa kanya, ngunit ngayong sumusuko na ito agad mukhang wala na talaga itong planong ilaban ang karapatan niya at manatili sa music center.“Alam mo naman siguro kung ano ang ibig sabihin ng pag-alis mo sa Music Center na ito, Teacher Thanie. Magiging pangit mong experience iyon na mapupunta sa credentials mo.” hinga nang malalim ng direktor na pilit

NANG ARAW NA iyon ay hindi muna deretsong umuwi ng bahay agad si Bethany matapos niyang mag-walked out paalis ng school. Ayaw niyang sabihin sa madrasta na nawalan siya ng trabaho dahil ayaw niyang maging ito ay mag-alala rin ng sobra lalo na sa kung saan na sila kukuha ng pera na kailangan nila sa pang-araw-araw nilang gastusin. Hindi sasapat ang kinikita niya sa part time job dahil ilang oras lang ‘yun. Paniguradong makakadagdag lang ang lahat ng ito ng bigat sa kanyang mga iniisip.“Mamaya na lang ako uuwi para hindi siya maghinala na may nangyari sa trabaho ko.” hinga niya nang malalim sabay linga sa paligid, bitbit pa rin ang box ng mga gamit. Humantong ang dalaga sa isang park kung saan kakaunti lang ang mga namamasyal dahil masyado pang maaga ‘yun. Nang makahanap siya ng bakanteng bench ay deretso siya doong naupo. Maingat na ipinatong niya sa gilid niya ang kanyang mga gamit. Lumalim pa ang kanyang iniisip. Matingkad na ang sikat ng araw noon pero hindi maramdaman ni Bethany