Chapter 116.3

Hindi lang isang beses niya itong tinawagan kundi mga nasa sampu ngunit hindi nito sinagot ang tawag niya. Alam na niya kaagad na sinadya nitong hindi iyon sagutin.

Nang mag-alas singko ng hapon ay dumungaw siya sa kanyang bintana at bigla niyang nakita na papalubog na ang araw. Kumalat ang isang malaking ulap sa kalangitan at parang nag-aapoy na pula, orange-red, napakaganda ng kulay.

"Ang ganda" Hindi maiwasan ni Annie na bulalas.

Ilang sandali pa nga ay umupo siya doon at tumanaw lamang doon. Hindi niya maalala kung gaano siya katagal na umupo doon hanggang sa unti-unti nang dumidilim ang kalangitan pero nanatili pa rin si Annie sa kanyang kinatatayuan at nakatanaw pa rin sa kalangitan.

Dumating ang gabi at unti-unti nang lumamig ang simoy ng hangin. Ang damit ni Annie ay tinangay ng hangin at naramdaman niya rin na ang kanyang mga na maliliit na paa ay malamig na malamig na. Bigla tuloy siyang napayakap sa kanyang sarili ng wala sa oras at pilit na pinaiinit ang kanyang sarili. Pe