"Joke 'yon, beh?" Grace sarcastically said, she even rolled her eyes at me.
Natawa lalo ako sa reaction nila. Tumayo pa si Grace at nag walk out, sa kitchen yata pumunta. Wait, is she serious?
"Sa tingin mo matutuwa kami knowing na aalis ka?" si Iris. Mukhang seryoso ito at galit na nakatingin sa'kin.
Natahimik ako dahil doon. Kakaibang despidida party yata ang napuntahan ko. Magsasalita na sana ako nang maunahan ako ni Mads.
"Aalis siya? Saan ka pupunta?" inosenteng tanong nito.
Napa-face palm ako, binatukan naman siya ni Kendall at si Grasya na nag-walk out ay tumawa ng malakas, rinig na rinig siya sa buong penthouse.
"Kahit kailan, panira ka talaga!" inis na sabi ni Adel at binatukan ulit si Mads, binawian naman siya nito.
Nagsitayuan na sila doon at iniwan mag-isa si Madison. Hinubad ni Kendall ang suot nitong black dress at naiwan lang siya sa bikini suit niyang red. So pool party ang ganap namin tonight? Akala ko pa naman buong gabi ay magmumukmok lang sila.
"Bobo mo Madison, prank gone wrong tuloy!" reklamo niya.
Isa isa na silang naghubad sa harap ko, panay naka bikini suit sila. May mga bikini suit din naman akong dala in case na magkayayaan sa NY na magbeach o magswimming kaso tinatamad akong buksan ang maleta ko para kunin 'yon. Mukhang alam ni Adel ang nasa isip ko kaya may kinuha siyang paper bag at nang tingnan ko ang loob no'n, bumungad sa'kin ang tatlong pares ng swimsuit, bagong bili lang ang mga ito.
"Naks, ang yaman talaga ni Mareng Adel, pautang naman dyan!" pagbibiro ni Grace kaya natawa nalang kami.
Sa huli, yung lavender bikini suit ang sinuot ko. Nasa pool area pala nakalagay ang mga pagkain. May cake din doon, plain back ito na may nakasulat sa gitnang 'Para sa Pangarap. Goodluck, Direk!'. Kulay puti ang kulay nung sulat. Ang plain nung cake pero ang ganda! I took a picture of it.
Nag picture muna kami bago kumain para hindi mukhang bloated sa picture. Si Grace ay nagvivideo, for memories daw. Kaunti lang ang alak at hindi masyadong hard dahil may flight pa 'ko bukas, ayoko namang magka hang over.
Nag open forum kami at nag balik tanaw sa mga nangyari sa'min noon. Ang dami na pala naming pinagdaanan pero hindi ibig sabihin no'n ay malapit na kami sa finish line, lahat kami ay nagsisimula palang. I finally took my right path now, nagpapasalamat ako dahil isa sila sa mga sumuporta sa'kin, isa sila sa mga taong piniling manatili sa tabi ko noong mga panahong pati sarili kong kakayahan, pinagdudahan ko. I will forever treasure them and our friendship.
Hapon na nang sinundo ako ni Rio dito sa penthouse ni Adel. Iniwan ko ang kotse ko at ibinilin nalang sakanila na iuwi 'yon sa'min. I hugged them for the last time before entering Rio's car. Sa likod ako umupo, kasama si Rio. Ipinagdrive kami ng driver nila pero bago kami tumungo sa airport, dumaan muna kami sa condo ni Isaiah. Iniwan ko sila sa parking lot dahil ayoko namang isama sila habang nag-uusap kami ni Isaiah. I know he's here because I told him I'll talk to him here.
Pagkabukas ko ng pinto ay hinanap ko agad siya. Natagpuan ko siya doon sa may balkonahe, nakatanaw sa papalubog na araw hudyat ng pagtatapos.
"Hey.." bati ko nang makalapit sakaniya.
Tumabi ako rito at ginaya ang ginagawa niya, pareho lang kaming nakatanaw sa papalubong na araw. Ang ganda, nakakabighani, pero kaakibat no'n ay ang lungkot, lungkot dahil isa na namang araw ang nagtapos. Ang papalubog na araw ang hudyat ng pagtatapos, hindi lang ng araw na ito, kung hindi pati ang pagtatapos ng relasyon namin.
If there's one thing that I hate the most, it is saying goodbye. I don't like the idea of it but he deserves to know everything so here I am, beside him. I am here standing next to the man who chose to love me despite of my imperfections. The man I chose to love and let go at the same time.
"I am here to tell you that.. I already forgive you and I'm not mad at you anymore. I know you did that because you care about my feelings, I'm sorry if I didn't understand that before. Nagalit lang ako dahil ang dami ko nang problema tapos.. tapos yung taong nagbibigay lakas sa'kin para lumaban, pinaglihiman din ako. But don't worry, I am fine now." I stopped to breathe some air. Kakapusin yata ako ng hininga. Bumibigat na rin ang paghinga ko at may nagbabadya na ring luha sa mata ko ngunit pinili kong huwag pagbigyan ang mga ito.
"And.. I'm also here to say goodbye." tumigil ako sandali para tingnan ang reaction niya. He swallowed hard, hindi pa rin makatingin sa'kin habang ako ay unti-unti nang lumuluha, hindi ko na napigilan.
"I'm here to say goodbye, aalis na 'ko at.. at doon na sa ibang bansa magpapatuloy. Magkakalayo na tayo.. mag-iiba na yung mundong gagalawan natin kaya sana.. sana pagbigyan mo itong gusto kong mangyari. Ayokong dumepende ka sa'kin, g-gusto kong mamuhay ka sa kung paano mo gustong mamuhay. Ayokong hadlangan ka sa mga gusto mong gawin kaya mas makakabuti siguro kung.. kung maghiwalay na tayo." I wiped away my tears.
I've been thinking about it the past few days. I cannot leave knowing that I will leave him behind kaya bago sana ako umalis, gusto kong tapusin ang lahat sa amin. I don't want him to depend on me, alam ko ang mga kaya niyang gawin para sa'kin at natatakot ako roon. Sa relasyon namin, parating siya ang umiintindi. He even risked his own health just to take care of me. He turned down big projects just because of me! Nagsisimula palang siya at alam kong mas lalo siyang makikilala sa field na tinahak niya sakaling maghiwalay kami. He should focus more on his career, I want him to be successful, I want him to explore, 'yon ang gusto ko para sakaniya. I want him to explore the whole world without me. By that, we will both grow. We will both be successful on our own. And if one day we crossed paths again, I promise I will love and fight for him, whatever it caused.
"You hurt me, you know that?" he smiled at me painfully.
And that made me cry.. that made me hate myself because I hurt the person I love the most.
Isaiah’s Point of View"Hoy Treia, come here!" Chandria said, referring to the girl who went inside their house.Chandria is one of my brother's friend and we are here in their house. Isagani bring me with him because I will be left alone in our house, it's fine being alone though, I can call Mateo and play basketball with him but my mother insisted and told me to join my brother.My brother has a lot of circle of friends and I can say that this circle is the most special for him. I've known them for years because they usually hang out in our house.The girl who was about to go upstairs suddenly stopped walking and faced us. She looks tired, her hair is in a messy bun and her face is covered with sweat. She's holding a bunch of paper on her hand whil
Isaiah’s Point of ViewDays went slowly, ganoon yata talaga kapag may inaabangan kang araw, mas bumabagal ang oras. We are here at the plaza waiting for the event to start. I chose the seat near the stage para makita ko siya nang malapitan, I want to see her performing. The other reason is I want her to see me watching and supporting her."Uy, pre! Ayan na yung crush mo, yung crush mo pre! Whoa, go crush ni Nikolai!" sigaw ni Mateo. Sana pala hindi ko na sinama ang ungas na 'to.God knows how many times I cursed Mateo in my mind. Mabuti nalang at maingay ang crowd, natatabunan ang sigaw niya. I'm watching my girl intently as she performed, she act, dance and sang and I can't help but to be proud of her. Hindi ko na mabilang kung ilang beses kong isinigaw ang pangalan niya o kung ilang beses akong napapalaklak. I feel l
Isaiah’s Point of View"Dude, yung crush mo ‘yon ‘di ba?" bulong ni Mateo.I glance at the group of girls coming our way, they sit on the couch near us. One of them caught my attention, it's her again, the only woman that caught my attention. I didn't respond to Mateo, nanatili akong nakaupo roon habang pasimpleng nakatanaw sakaniya. But damn, hindi nakakatulong ang ingay ni Paul at Davis."Sino bang type mo dyan, bro?" Paul asked, he's not yet wasted, they are in their usual self, mahilig mangolekta ng babae.I shoot dagger-like stares at them but it seems like they didn't even care. I don't know why we ended up being friends, si Mateo ang pinakamalapit sa’kin at nakilala ko lang si Paul at Davis nitong college na. Nakakasundo ko sila sa ibang bagay pero pagdating sa trip n
Isaiah’s Point of View "I break hearts..” I thought she's just kidding when she said that, never thought it was real. We became close as weeks passed by. It started when I lend her my clothes, I intentionally forget to took it from her so that I could get the chance to be with her again. As days passes by, she became comfortable with me. I worked really hard to gain her trust, it's not that easy but I manage to do it. All my life, I'm so used to be called Nikolai or Niko but here's Treia, she chose to call me Isaiah instead. I really hated that name before but hearing her calling me that way, God knows how much I thank my parents for giving me such name. It is like a music to my ears and everytime she's calling me that way, I felt alive. She's the only one who have the privilege to call me that. "It's not easy son but we have connections so leave it to me, I'll sue everyone who harmed your girl!” Dad said, full of authority. He called someone from his team to do me a favor, my f
DISCLAIMER:This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author’s imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.-"How does it feel?" he asked out of nowhere while staring at the view, without facing the girl who gave him both pain and love. The girl suddenly stare at him, she didn't know what to say. A thought formed into her mind but she manage to keep quiet while staring at the beautiful scenery that once lead her to tragedy."How does it feel when you hurt someone you claimed you love," he added, you can feel the pain by the w
"MAGPAPAHANDA na ba 'ko ng red carpet para sa pag-uwi mo?" malokong sambit nito mula sa kabilang linya. Napairap ako dahil sa sinabi niya, someone's calling me from behind but I didn't dare face whoever that person is. It is still my break time, did they forgot it? "Fuck you, Rio!" tugon ko rito. I heard him chuckled on the other line, kahit kailan talaga, nakakairita pa rin ang tawa niya. "Madame Sage, the boss is waiting for you," wika ng isang babaeng hindi ko matandaan ang pangalan. It's been five years since I went here and I've been working for thi
"Fuck you, Almario! What's this, huh?" singhal ko rito. Hinampas ko siya sa braso, wala akong pake kung masaktan siya. Mukhang hindi niya naman iniinda yon kaya mas nilakasan ko pa. This jerk planned this. "Chill, Treia.. they just want to surprise you!" aniya, natatawa pa. Medyo kumalma na 'ko at inayos ang sarili. Nagdadalawang isip pa rin kung tutuloy ba o hindi. "Wala siya, I assure you. I even told your sister not to invite or tell him kaya sigurado akong wala siya d'yan," aniya. Tila pinapagaan ang loob ko.i Kalaunan ay lumabas na rin ako at nag-lakad na papasok sa bahay nila Ate Dria at Kuy
Hapon na nang matapos ang exam, walang minuto na hindi sumakit ang ulo ko ngayong araw. Dagdagan pa nitong mga kaklase kong nagbabangayan sa kung anong tamang sagot sa exam kanina. Nagmamadali man ay nagawa ko pa rin silang pakinggan. "B is the right answer, yun ang sinagot ko," sambit nung isa sa top student na sinundan niya ng mga paliwanag kung paanong naging B ang sagot. Agad namang umapela ang President namin na s'yang nangunguna sa ranking. "D ang sagot! Hindi ako pwedeng magkamali," aniya na dinugtungan din ng paliwanag. Nakinig pa 'ko sakanila habang inaayos ko ang mga gamit, inaalala ko rin ang letrang isinagot ko doon sa pinakamahirap na tanong na s'yang pinagtatal