Isaiah’s Point of View
"Dude, yung crush mo ‘yon ‘di ba?" bulong ni Mateo.
I glance at the group of girls coming our way, they sit on the couch near us. One of them caught my attention, it's her again, the only woman that caught my attention. I didn't respond to Mateo, nanatili akong nakaupo roon habang pasimpleng nakatanaw sakaniya. But damn, hindi nakakatulong ang ingay ni Paul at Davis.
"Sino bang type mo dyan, bro?" Paul asked, he's not yet wasted, they are in their usual self, mahilig mangolekta ng babae.
I shoot dagger-like stares at them but it seems like they didn't even care. I don't know why we ended up being friends, si Mateo ang pinakamalapit sa’kin at nakilala ko lang si Paul at Davis nitong college na. Nakakasundo ko sila sa ibang bagay pero pagdating sa trip nilang manggago ng mga babae, iwas ako sa gano’n. I even stopped them but they didn't listen to me.
"Yung naka black, pare, yung labas yung likod. Kaso.. mukhang masungit, e. Baka hindi ako pansinin nyan,” Davis said, he looks nervous.
That's Treia, si Treia yung babaeng tinutukoy niya. I laughed in my mind, hindi ka talaga papansinin nyan. Ako nga, hindi tumalab.. Ikaw pa kaya? Paul gave him advices on how to win a girl's heart. Hindi pa rin maalis sa isip ko ang pagkabahala dahil sa plano nila. I cannot let them hurt the girl that I love, kahit pa kagat ng langgam lang 'yan, magkakamatayan kami.
"Dude, kahit anong sungit nyan, bibigay rin 'yan. Kailangan cool ka lang, 'wag mong ipahalata na gustong gusto mo siya dahil kapag nahalata niya ‘yan, wala na bro, olats na!" Paul said before drinking the remaining liquor on his glass.
Hindi ko na kaya pang pakinggan ang mga sinasabi nila. I stood up and walk my way up to the smoking area. Narinig ko pa ang pagtawag ni Mateo pero hindi ko ito nilingon. I'm expecting Treia to notice me but she didn't even glance at my way. Wala masyadong tao sa smoking area kaya roon na muna ako tumambay. I already quit smoking years ago, thanks to her.
I sat on the long chair and lean my head at the back of it. Pumikit din ako para magpahinga, it's been a tiring day because of exams, kung hindi pa 'ko pinilit ni Mateo na sumama ngayon, hindi ko pa makikita si Treia. I should thank him for that.
After few minutes, I heard someone opening the glass door. I didn't bother to open my eyes, nanatili itong nakapikit at hindi na inalam kung sinong pumasok.
"Nagkayayaan mag bar sila Ken, ihahatid naman ako ni Mads pauwi don't worry."
I gulped the moment I heard that voice. That is her voice, hindi ako pwedeng magkamali. Naramdaman kong umupo siya sa tabi ko, the distance between us isn't helping, alam kong medyo malayo pa kami but this is the third time we've become this near.
Gusto kong matawa nang marinig sa kabilang linya ang sigaw ng kapatid niya, mabuti at napigilan ko. I just listened to them while my eyes are still close. I never knew she has sense of humor, akala ko parati lang siyang seryoso at hindi nagbibiro. Naramdaman kong gumalaw ng konti ang upuan, sumandal din yata siya. I badly want to open my eyes but I stopped myself from doing that, ayokong makita siya dahil hindi ko alam kung ano ang iaakto ko sa harap niya.
Nakilala niya kaya ako? I hope so.. It's getting a little harder not to open my eyes, ramdam kong tinitingnan niya 'ko ngayon, wala naman akong magawa kundi manatiling nakapikit dahil baka malaman niyang alam ko ang ginagawa niya. Somehow, I feel happy. She's paying attention to me now, improving na ba 'ko?
After few minutes, I heard her coughing. I was eager to open my eyes so I did. She's coughing intentionally to get the attention of the other man standing on the side, naninigarilyo ito at lahat ng usok ay napupunta sa banda namin. She doesn't like the smell of smoke coming from the cigarette, alam kong gusto niya lang patigilin yung lalaki kaya nag fake cough siya and she get what she wants. The guy throw his cigarette on the floor, stepped on it before he went out of the smoking area.
I closed my eyes immediately after that, I don't want to see her eyes, baka manlambot ako bigla rito.
"Ang baho, amoy usok, nakakainis!" she ranted.
She stood up, I heard her footsteps.. Teka, aalis na ba siya? No way, I want to talk to her. I think of right words to say para manatili pa siya rito at kausapin ako.
"This is a smoking area, miss. Kung ayaw mong maka-amoy ng usok, then this place isn't yours. You shouldn't be here..” shit. Fucking shit!
I think I picked the wrong words, hindi siya nagsalita at narinig ko nalang ang pagsara ng glass door. I shouldn't said that, mas lumabo yata ang tiyansang mapansin niya 'ko.
Bumalik ako sa table namin, she noticed me. She looks irritated because of me, mas lalo tuloy akong nainis sa inasta ko. My friends aren't helping, Davis stood up and offered her a glass of liquor. I looked away, I know she wouldn't accept his offer.. But I guess I'm wrong, napatingin ako sakanila nang maghiyawan ang mga kaibigan ko. She fucking took the glass, they fucking shook hands! I saw her glance at me so I shot my brow up and looked away.
"Bro, easy ka lang. Baka mabasag mo 'yang baso..” Mateo said mockingly, he isn't helping!
Kalaunan ay nagpasya kaming umuwi na. We are with them the whole night because my friend, Paul, is hitting on one of her friend, Kendall, she's one of our schoolmate. I gazed at her the whole time, she's standing next to her friend while waiting outside the hotel. She looks tired..
Isaiah’s Point of View "I break hearts..” I thought she's just kidding when she said that, never thought it was real. We became close as weeks passed by. It started when I lend her my clothes, I intentionally forget to took it from her so that I could get the chance to be with her again. As days passes by, she became comfortable with me. I worked really hard to gain her trust, it's not that easy but I manage to do it. All my life, I'm so used to be called Nikolai or Niko but here's Treia, she chose to call me Isaiah instead. I really hated that name before but hearing her calling me that way, God knows how much I thank my parents for giving me such name. It is like a music to my ears and everytime she's calling me that way, I felt alive. She's the only one who have the privilege to call me that. "It's not easy son but we have connections so leave it to me, I'll sue everyone who harmed your girl!” Dad said, full of authority. He called someone from his team to do me a favor, my f
DISCLAIMER:This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author’s imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.-"How does it feel?" he asked out of nowhere while staring at the view, without facing the girl who gave him both pain and love. The girl suddenly stare at him, she didn't know what to say. A thought formed into her mind but she manage to keep quiet while staring at the beautiful scenery that once lead her to tragedy."How does it feel when you hurt someone you claimed you love," he added, you can feel the pain by the w
"MAGPAPAHANDA na ba 'ko ng red carpet para sa pag-uwi mo?" malokong sambit nito mula sa kabilang linya. Napairap ako dahil sa sinabi niya, someone's calling me from behind but I didn't dare face whoever that person is. It is still my break time, did they forgot it? "Fuck you, Rio!" tugon ko rito. I heard him chuckled on the other line, kahit kailan talaga, nakakairita pa rin ang tawa niya. "Madame Sage, the boss is waiting for you," wika ng isang babaeng hindi ko matandaan ang pangalan. It's been five years since I went here and I've been working for thi
"Fuck you, Almario! What's this, huh?" singhal ko rito. Hinampas ko siya sa braso, wala akong pake kung masaktan siya. Mukhang hindi niya naman iniinda yon kaya mas nilakasan ko pa. This jerk planned this. "Chill, Treia.. they just want to surprise you!" aniya, natatawa pa. Medyo kumalma na 'ko at inayos ang sarili. Nagdadalawang isip pa rin kung tutuloy ba o hindi. "Wala siya, I assure you. I even told your sister not to invite or tell him kaya sigurado akong wala siya d'yan," aniya. Tila pinapagaan ang loob ko.i Kalaunan ay lumabas na rin ako at nag-lakad na papasok sa bahay nila Ate Dria at Kuy
Hapon na nang matapos ang exam, walang minuto na hindi sumakit ang ulo ko ngayong araw. Dagdagan pa nitong mga kaklase kong nagbabangayan sa kung anong tamang sagot sa exam kanina. Nagmamadali man ay nagawa ko pa rin silang pakinggan. "B is the right answer, yun ang sinagot ko," sambit nung isa sa top student na sinundan niya ng mga paliwanag kung paanong naging B ang sagot. Agad namang umapela ang President namin na s'yang nangunguna sa ranking. "D ang sagot! Hindi ako pwedeng magkamali," aniya na dinugtungan din ng paliwanag. Nakinig pa 'ko sakanila habang inaayos ko ang mga gamit, inaalala ko rin ang letrang isinagot ko doon sa pinakamahirap na tanong na s'yang pinagtatal
Matapos naming kumain ay nag-picture naman kami para may remembrance. Nagtagal pa kami roon bago nagpasyang bumaba sa cloud nine na sinasabi nila."Wala ba silang anniversary promo? Ang dami natin tapos ako talaga ang sinabi n'yong may birthday? Mga gaga na 'to!" si Madison. Hanggang ngayon ay hindi niya matanggap na naisahan namin siya. Labag sa loob nito ang mga nangyari kanina kaya kahit ang pagtikim sa cake na yon ay hindi niya nagawa, wine nalang ang nilantakan niya. "Si Treia nga sana, e. Tutal makapal naman ang mukha niya kaso ikaw ang naka red ngayon, mas mukhang ikaw ang may birthday kaya ikaw nalang," sambit ni Adeline na sinundan ng tawanan. Nasa elevator na kami at napaka-inga
Clearance day kaya narito kami ni Madison sa US short for University of the South o mas kilala sa tawag na Silangan. Nandito ako sa isang bench sa tapat ng Engineering Department, hinihintay si Madison dahil may isang subject pa s'yang papipirmahan sa professor nila. White tank top at high-waisted maong short ang suot ko, pinatungan ko rin ng gray cardigan dahil masakit sa balat ang araw ngayon. Tanging black slingbag lang ang dala ko at ang sunglasses ko. Motor kasi ang dala ni Mads ngayon at since nasa iisang subdivision lang kami, palagi niya 'kong sinasabay pagpasok at pauwi.I have a car before but because of one incident, my parents did not allow me to have one again. I understand them naman and I don't think I can drive again after everything that happened in the past. It caused me trauma.&nb
"Busy yan si Chantreia sa theater nila kaya hindi yan makakapunta," sambit ni Adeline.Dahil nabanggit ang pangalan ko, napaangat ako ng tingin at bahagyang napakunot ang noo. Makakapunta saan?"Anong meron?" curious kong tanong.Inirapan lang ako ni Madison na parang sinasabing 'ayan, hindi ka kasi nakikinig, tanga'. Hindi ko na kasi narinig ang mga sinasabi nila, wala rin akong pake sa kung ano 'yon pero dahil nabanggit ang pangalan ko, naisipan kong itanong."Birthday ni Mateo sa Saturday, punta ka," masiglang sambit ni Davis, ibang iba sa energy niya noong nakaraan. Siguro nagbabago ang energy niya tuwing nakakainom, bakit parang mas matino siya tuwing nakainom? Ang daldal niya kapag di nakakainom."Ikaw ba si Mateo? Bat ikaw nag-iimbita," masungit kong sabi sak