Share
Chapter 20
Nakatulugan ko na lang ang pag-iyak. Inabot ko ang cellphone ko para tingnan kung anong oras na. Alas kwatro na pala ng madaling araw. Mayroon din iyong apat na mensahe at tatlong tawag. Kahit di ko na buksan ay sigurado na ako kung kanino galing iyon.
Napahawak ako sa tiyan ko nang tumunog ito. Hindi nga pala ako kumain kagabi, pero natatakot din naman akong lumabas ngayon, lalo na't patay na ang ilaw. Sa halip na isipin pa ang kumukulo kong tiyan ay kinuha ko na lang ang aking cellphone at in-unlock ito.
Agad kong tiningnan ang mga mensahe doon.
Quirou:
6:30Nakauwi ka na?
7:00
Kumusta?Hindi naman ba nagalit ang mama mo?8:30
Baby? Nag-aalala ako, hindi ka nagreply sa mga unang texts ko. Hindi mo rin sinagot ang mga tawag ko. Okay ka lang ba?11:10
Tulog kaRelated chapters
Drifted to you Chapter 21
Unti-unti ng nagdidilim. Nagsisimula na ring mag-ingay ang mga panggabing kulisap. Ito ang uri ng katahimikang hindi ko noon ninais ngunit nakasanayan ko na rin ngayon.Tumingin tingin ako sa paligid. Mag-isa pa rin ako kahit maggagabi na. Wala pa rin si Quirou. Pupunta pa kaya siya? Pero hindi niya naman ugali ang mambali ng salita, kaya malamang na pupunta pa rin 'yon.Muli kong inalala ang sinabi niya kanina, ngunit kahit ilang beses na ay parang malinaw pa rin sa aking pandinig ang sinabi niya kanina."Ikwento mo sa akin mamaya ang dahilan ng lungkot mo. Sa tambayan na lang tayo magkita, parehong oras, Sierra. Aalis na ako, kumain ka ng marami kahit hindi masarap ang luto ko," tumatawang wika niya pa bago siya tuluyang tumalikod sa akin. Hindi naman nagkamali ang pandinig ko, ang sabi niya'y mamaya, ibig sabihin ay ngayon, sinabi niya pang parehong oras. Kaninang alas kwatro pa ako dito nguni
Drifted to you Chapter 22
"H-hello?" mahinang wika ko habang nakatapat sa aking tainga ang aking cellphone. Dis-oras na ng gabi nang tumunog ito, hindi ko alam kung sino na naman ang tumawag sa pagkakataong ito."Sierra..."Boses ni Quirou iyon. Mukhang galing sa pagkakatulog dahil medyo paos pa siya. Rinig ko rin ang hangin, nasa labas marahil siya ng bahay nila. Anong oras na nga ba?"O?" mahina at walang gana kong wika. Kahit nakatulog na ako ay pagod pa rin ako sa mga nangyari kanina. Kahit wala naman akong gaanong ginawa gamit ang pisikal na lakas ay sobrang napagod pa rin ako."Sierra," ulit niya sa pagtawag sa pangngalan ko.Nagtaas ako ng kilay ko kahit alam ko naman na hindi niya ako nakikita. Paulit-ulit kasi siya, akala niya yata ay may gana akong makipagbiruan ngayon."O?" ulit ko rin.Narinig ko ang masarap sa tainga niyang tawa. Tila sumabay pa sa hangin iyon at pakiramdam ko ay dinuduyan ako ng mga tawang iyon
Drifted to you Chapter 23
Hindi na namin nahintay pa ni Quirou ang bukang liwayway, kinailangan ko ng umuwi dahil may mga gagawin pa ako sa bahay. Hindi maaaring magising sina mama na wala ako sa bahay, lalo pa't hindi ko alam kung ano ang parusang maaari niyang ipataw sa akin sa oras na muli akong lumabag sa mga batas niya. Magpapakabait muna ako. Napabungisngis pa ako sa kapilyahang iniisip ko. Parang ang pasaway ko naman yata tapos ay parang may dahilan lang ang pagpapakabait.Pagdating ko sa bahay ay nadatnan ko ang tahimik na paligid. Alas singko na ngunit tulog pa sila. Agad akong kumilos para gawin ang mga gawain sa bahay. Maingat ang aking kilos, sa araw araw ay sinisigurado ko na hindi sila maistorbo sa pagtulog. Nagagalit kasi si mama kapag nakakalikha ako ng ingay sa pag-aakalang pagdadabog iyon.Hinugasan ko na ang kaldero, pagkatapos kong magpainit ng tubig. Bahagya kong inangat ang aking kaliwang balikat dahil sa naramdamang kakaiba. Parang may nagmamasid sa akin. May nagmam
Drifted to you Chapter 24
Umuwi akong bagsak ang balikat. Maingay pa sa bahay pagdating ko, kompleto marahil ang mga kapatid ko ngayon kaya nagkakatuwaan. May araw at maaga pa kaya wala akong narinig kay mama. Tahimik lamang siyang nag-ce-cellphone sa sulok, ngunit kahit pa tutok ang mata niya sa aparatong hawak ay batid kong umiikot iyon para obserbahan ang kinikilos ko. Nagkibit balikat na lang ako saka mabilis na pumasok sa silid ko.Pag pasok ko ay agad kong binagsak ang bag ko. Sumunod ako sa pag-upo ng pabagsak sa aking higaan. Mabigat pa rin ang aking dibdib dahil sa nangyari. Bakit ba kasi ganoon si Quirou? Bakit niya sinabi na pupunta siya tapos ay biglang babawiin? Hindi naman marahil ako magtatampo kung sinabi niya ng maaga na hindi na siya pupunta o kung hindi na siya nagsabi pa na pupunta. Oo nga't gusto ko siyang makita pero nakakaintindi naman ako, alam kong abala siya.Agad kong dinampot ang kulay dilaw na kwaderno, bahagya itong nakausli sa dulo ng shoulder bag na d
Drifted to you Chapter 25
Nagpatuloy ang pagrolyo ng nga araw. Hindi ko namalayan na nasasanay na pala ako sa mga nagaganap sa akin. Mas naging abala si Quirou, ang dating madalang naming pagtatagpo ay tila mas dumalang pa. Sinanay ko na lang ang aking sarili.Dumalas ang mga pangyayaring magtatampo ako sa umaga at magkaka-ayos kami sa gabi. Palagi siyang may dahilan sa tuwing nagsasabi siya na gusto niya akong makita at magkukumahog naman akong puntahan siya dahil alam kong abala siya, at pagdating ko ay nakaalis na siya, tapos wala akong karapatang magtampo dahil sapat na naman ang rason niya.Ayokong maging makasarili ngunit, hindi na talaga ako natutuwa sa mga nangyayari, magkagayunman ay pinilit ko na lang ang huminga ng malalim at ngumiti. Nasanay na lang ako."Sierra, tara na dito," tawag sa akin ni Quin.Kahit naging abala si Quirou ay palagi pa rin namang nasa tabi ko sina Jai at Quin. Pinaalam na naman nila ako kay mama para mamili ng mga damit dahil ma
Drifted to you Chapter 26
Pagdating ko sa bahay ay parang normal na naman ang lahat. Hindi na umiiyak si mama at Ana. Pagkatapos kuhanin ni mama ang coke sa aking mga kamay ay pinaalala niya na naman sa akin ang menudo na lulutuin ko.Hindi ko pa nakikita si Shano, wala rin si Shawie,baka magkasama ang dalawa. Nag-pokus na lang ako sa pagluluto ng menudo at pinilit na iwasan ang pag-iisip ng mga bagay na lungkot lang din ang dulot sa akin. Muli ang pagkawala ko ng isang malalim na buntong hininga."Ang lalim a, may problema ka ba?" wika ni Ana mula sa likod ko. Nakasunod na pala siya dito, kanina ay nasa sala lang siya at kasama ni mama kahit hindi naman sila nagkikibuan."Wala, may naisip lang," mahinahong wika ko.Kahit sa kalooban ko ay may giyera talagang nagaganap. Hindi ko mawari kung paano ko ba palilipasin ang mga araw na hindi nag-iisip sa mga bagay bagay. Kung anong nagaganap sa kanila ni mama, nababahala ako sa nakitang luha sa mga mata ni mama k
Drifted to you Chapter 27
Tahimik na ang paligid nang iwan ko ang bahay. Mag-isa lang ako sa malamig na gabing ito, at tumatahip ang aking dibdib sa kaba. Maingay ang mga kulisap na panggabi, at malamig ang yakap ng hangin, dumagdag lang iyon sa samu't saring pangyayari na tumatakbo sa aking isipan.Saan ako pupunta ngayon? May maghahanap kaya sa akin?Paano na sila mama? Sino ang magluluto at maglalaba para sa kanila? Saan ko sisimulang hanapin si Ana ngayon?Sunod-sunod ang naging pagsinok nang tila mabulunan ako ng aking sariling laway dahil sa dami ng mga tumatakbo sa aking isipan. Wala akong dalang kahit ano maliban sa aking cellphone at balabal. Sa palagay ko ay alas dos pa lang ng madaling araw, may mga kanto pang madilim,ngunit mas lamang ang kagustuhan ko na mahanap si Ana at maibalik kina mama.May mga aso pa na tumahol sa akin, kahit takot ako dahil parang lalapain na nila ako ay hindi ko sila pinansin at nagpatuloy lang sa paglakad. Makapal naman kasi ang jogging p
Drifted to you Chapter 28
Kahit ayaw ay wala ng nagawa si Ana nang iuwi ko siya, sinabi ko sa kaniya ang maaaring maging konsekwensiya ng pag-alis niya kung hindi siya makakabalik kaagad. Noong una ay lamang pa rin ang takot sa kaniya lalo pa't alam niyang galit na si tito Fred, ngunit nang linawin ko sa kaniya na ang galit na iyon ay huhupa din at na dahil lang sa nag-aalala ang ama niya sa maaaring maging sitwasyon niya dahil sa nagawang pagkakamali.Nag-aatubili pa ang paglakad niya kanina, mabagal at halos hindi rin nagsasalita. Halatang kinukumbinsi ang sarili na magiging ayos din ang lahat. Si Lean Marco ay tila nalaman na ang mga nangyayari kaya hinatid pa kami hanggang sa tapat ng aming bahay. Nang papasok na kami sa bahay ay mahigpit ko ng hinawakan si Ana sa kamay. Natatakot din ako para sa mga posibleng mangyari. Alas singko pa lang naman at tulog pa ang mga tao sa bahay."Magpahinga ka na muna sa silid mo, kikilos na ako sa kusina," mahinahong wika ko nang igiya ko siya
Latest chapter
