Chapter 4

“He admitted using the organization with violence, pero alam niya kung sino-sino ang pinupuksa nila at binabangga nila. And no, hindi niya kayang harapin ang kahit na sino sa The Big Three. He didn’t have the guts, nor the power.” 

Saglit siyang tumigil bago nagpatuloy. “I wanted so badly to come to you the moment I heard about that. Pero alam kong hindi magbabago ang pasya mo lalo pa at wala akong ebidensiya na hindi nga kami ang may gawa n’on. And the best way I can do para maniwala ka sa ‘kin is to find the real culprit.

“My dad is sick.” Napaangat ang tingin ko sa kaniya. “He was diagnosed with stage two cancer at that time. Napilitan akong i-manage ang kompanya sa edad na ‘yon kahit hindi pa ako handa. I didn’t have a choice. Pero ginawa ko ‘yong oportunidad para pag-aralan ang kompanya at baguhin ang nakagawian nito.”

Kumunot ang noo ko. “What do you mean?”

“I stopped using the organization for anything violent, especially if it involves killing. Hindi ko kayang patigilin ang ibang ilegal na ginagawa nila pero kahit iyon lang, gusto kong alisin. That’s the nature of our company, after all. We earn by doing shady stuff like selling illegal drugs and firearms.”

Tumango ako. “I know. But, what about your father? Kumusta na siya ngayon?”

“He’s at a hospital. Doon na siya halos nakatira at paminsan-minsan ko na lang siya dalawin. Gusto ko siyang madalas dalawin pero palagi niya lang akong tinataboy. Gusto niyang mag-focus ako sa company.”

“But you don’t want to.”

Tipid siyang ngumiti. “We’ve never had a good relationship. Pero matapos namin malaman ang kondisyon niya, he changed. And I’m thankful for that. Kaya lang, ni hindi ko naman siya makasama dahil palagi niya akong tinataboy.”

“Then pester him. Wala siyang magagawa kapag kinulit mo na siya. He’s sick. As much as possible, kailangan nating gugulin ang oras mo para makasama siya at maka-bonding. Ito na ang pagkakataon mo para makilala pa ang dad mo. It’s never too late.”

“I will.”

Napabuga ako ng hangin. “We wasted four years, Gab. Four years ang nanakaw sa ‘tin dahil sa kagagawan ng mga assassin na ‘yon.”

“I know.” He kissed the top of my head. “But everything’s fine now. We’re together now, and that’s all that matters.”

Napaangat ang tingin ko sa kaniya at napangiti. “You’re right. We can be together forever now.”

Binaba niya ang kaniyang ulo at ginawaran ako ng isang mabilis na halik sa mga labi. I unconsciously lick my lower lip kaya muli siyang napatingin doon.

He slowly planted kisses on my lips again hanggang sa nanatili iyon. No one moved for a while.

I closed my eyes and felt the softness of his lips on mine. I was about to open them when I felt him move. Muli kong naisara ang mga mata ko, and moved my lips in sync with his. Hinila ko siya sa leeg upang mas diinan pa ang halik niya.

Naramdaman ko na lang ang likod sa sofa habang bahagya siyang nakadagan sa ‘kin.

He pulled away. Tinitigan niya ang buong mukha ko habang pinalalandas ang palad niya roon. Para bang kinakabisado niya ang mga linya sa mukha ko at tinatatak sa kaniyang isip.

“Do you remember when you first got here?” tanong niya.

Napakurap ako saglit. “You mean, noong nag-trespass ako?” Mahina pa akong natawa nang maalala ang gabing ‘yon. “How can I forget? I lost to you.”

Napangisi siya. “You did. What else?”

Kumunot ang noo ko. “What do you mean?”

“I also did this to you–pinned you on the bed.”

Napairap ako. “Yeah. Yeah. Ano bang laban ko sa isang mafia boss? I wasn’t expecting a fight. Hindi ko lang talaga inaasahan na uuwi ka rito. Wait, should I call you a mafia boss? Since isang mafia organization ang hawak mo.”

Napatingin ako sa kaniya nang hindi siya magsalita. He’s looking at me like he’s not even listening to what I was saying. Para bang tumatagos lang sa tainga niya ang mga sinabi ko.

Nang dumako ang tingin niya sa mga dibdib ko na bahagyang lumitaw nang lumaylay ang damit ko, napalunok na lang kami pareho. But I didn’t even make an effort to fix it. I mean, why should I? Siya lang naman ang nakakakita?

Napaiwas ako ng tingin. I can’t look at his eyes. It was too intense. Pakiramdam ko ay malulusaw ako.

“Are you still afraid of me?” bulong niya.

“I was never afraid of you.”

“Then, why can’t you look at me?”

Napapikit ako saglit. “I can’t. Sa tuwing tinitingnan kita sa mga mata, bumibilis lalo ang tibok ng puso ko.”

“I’m glad I’m not the only one.” What he said made me turn to him. At nang tuluyan akong makaharap sa kaniya ay siya namang pagbaba ng kaniyang ulo upang hagkan ako sa mga labi.

My eyes automatically closed. And this time, his kiss was rough. Bahagya niya pang kinagat ang ibabang labi ko nang hindi ako tumugon. Halos masapok ko ang sarili nang bigla akong napaungol.

Pero imbis na tumigil ay mas lalo lang lumalim ang halik niya sa ‘kin, his hands caressing my hair and slightly pulling it. Napahawak lang ako sa batok niya.

Everything was a blur to me. Nakita ko na lang ang mga sarili naming wala ng saplot. His hands roamed around my body, not leaving a single spot uncharted. And when he pushed himself inside me, I could see stars.

I was on my way home from work when Gab called. Ni-loud speaker ko ang phone upang mas marinig siya. Wala rin naman akong kasama sa loob ng sasakyan at hindi ko na-connect ang bluetooth kanina.

“Hello, love,” pambungad na bati niya.

Agad akong napangiti. “Hello, love. Pauwi pa lang ako. Sobrang dami na namang ginawa sa office.”

“Magpahinga ka na as soon as you get home, okay? I’ll see you tomorrow.” Rinig ko ang pagod sa tono ng boses niya kahit na sinusubukan niyang pasiglahin ‘yon.

Linggo bukas at pareho kaming off buong araw. Napagpasyahan naming mag-date. Kung saan, I don’t have any idea. Basta excited lang ako na makasama ulit siya kahit saan pa kami magpunta.

“You too,” sabi ko. “I know you can handle yourself, pero kailangan mo pa rin magpahinga. Huwag mong sagarin ang sarili mo. Being the mafia boss doesn’t mean you can’t get sick.”

I heard him chuckle. “I know, love. Iingatan ko ang sarili ko dahil kailangan pa kitang ingatan.”

I cursed. Mabilis akong lumiko sa kanan at sinubukang iwasan ang sasakyang nag-cut sa harap ko. I honked my horn three times.

“What happened?” tanong ni Gab. “Okay ka lang?”

“May biglang sumingit sa harap ko. Mabuti naiwasan ko agad.”

“You know what? Call me when you get home. Mag-focus ka muna sa pagmamaneho, okay?”

“Okay.”

“Take care. I love you.”

“I love you.”