Kabanata Twenty-One

“Bakit anak?” Ito ang unang katagang sinabi ni Don Raul matapos niyang makolekta ang kan’yang sarili sa pagkakabigla.

Bigla akong napakunot sa naging reaksyon ni Don Raul. Tinignan ko siya at gano’n rin siya sa akin.

“Bakit anak?” Muli niyang tanong sa akin na may seryosong mukha.

“Kailangan po ba ng rason para tumulong ama?” tanong ko sa kan’ya.

“Bakit mo siya gustong tulungan, Helena?”

“Dahil hindi po tama ang nangyayari sa kanila. Maling-mali ama! Bakit kailangan nilang magdusa sa isang krimen na hindi nila ginawa?” mariin kong saad.

“Anong sapat na ebidensiya ang meron ka para masabi mo na wala silang ginawang krimen? Paano mo sila pinaglalaban sa aking harapan kung wala kang sapat na ebidensiya para mapatunayan na wala silang kasalanan?”

“Ikaw na po ang nagsabi ama na walang masamang salita ang makakapaglarawan sa pamilya ni Joaquin bakit po iba na ang lumalabas sa inyong bibig ngayon ama? Bakit po parang sinasabi mo na maari nilang mag