Kabanata Twenty

Nasa harap ngayon kami ng hapag-kainan habang ini-enjoy nina Amang Don Raul at Inang Doña Celestina ang pagkain.

“Anak, malapit na ang iyong kaarawan ano pa ba ang iyong balak ng sa gayon ay maayos na namin ng iyong ina ang ibang kakailanganin.” Tanong ni Don Raul sabay subo ng paborito niyang itlog na maalat at sinangag.

“Ama, nais ko sanang magkaroon din ng salo-salo ang ating manggagawa kasabay ng pagdiriwang natin ng aking kaarawan.” Pakiusap ko kay Don Raul.

Ngumiti si Don Raul sa akin na tila proud sa aking sinabi. “Kaya mahal na mahal ka namin ng iyong ina. Hindi lamang sa angking kagandahan at malawak na kaalaman ang mayroon ka kun’di pati ang pagmamahal sa ating mga manggagawa. Labis ka naming ipinagmamalaki, Helena.” Wika ni Don Raul.

Hindi ko naman akalain na despite sa hindi ko gaanong pagkakakilala kay Helena ay may mga ugali kami na magkatulad and it saves me from big troubles para hindi talaga ako maging ibang tao sa paningin nila.

“Anak,