“Oh my gosh! Our baby princess is here!”
Natutuwa ko namang pinanood na tumakbo palapit si Anya sa mga kapwa ko nurse at iilang mga doctor na naroon sa aming area. Walang pasok ngayon si Anya at saktong nasa vacation si tita-ninang Eli niya kaya naman sinama ko na lang muna siya sa hospital.
“Hello po, nurses and doctors!” tuwang-tuwa namang bati ni Anya na tumatalon-talon pa habang pinalilibutan siya ng mga kaibigan ko.
“Sinama ko muna rito at walang magbabantay sa kaniya sa bahay,” ani ko habang nilalapag ang gamit ko at baon na gamit ni Anya sa aking table.
“Naku, mabuti naman! At stress na stress na kami dito sa ward! Now that Anya is here, may magbibigay aliw na naman sa atin!” ani Manny, one of the nurses.
“Hay naku, paglalaruan niyo na naman ang anak ko...” ani ko habang nakaupo na at pinapanood sila.
“Do you want lollipop, Anya?” tanong naman ni Doc Russell, isang pediatrician kaya naman laging may baong lollipop.
“Yes! I want wolipop!” bibong sagot ni Anya.
“Then your wolipop is here! Eng...” Nilipad-lipad pa niya ang lollipop sa hangin bago ibinigay kay Anya. Napailing na lamang ako at hinayaan na sila laruin ang bata.
Kinuha ko ang chart ko at sinimulang nang tingnan ang mga names ng patients na dapat kong i-check ang condition. Habang abala ay napansin ko ang paglapit ni Rue sa aking tabi.
“Ang laki na ni Anya, ah...” panimula niya.
I sighed. “Ano na naman, Rue?” tanong ko, nasa chart pa rin ang tingin.
“Wala lang. Ang laki na ni Anya, “ kibit-balikat niya. “It’s been 5 years, ‘no? Balita ko ex mo bumalik na ng bansa–“
Sinara ko ang chart at walang emosyon siyang nilingon na ikina-tigil niya.
“He’s not my ex. And please, Rue... Wala akong pakialam sa kaniya kaya huwag na huwag mo na ako babalitaan sa kaniya dahil–“
“But he’s also a Doctor and he’s the father of your child. Now that he’s back in our country what if–“
“What if ano? What if mag cross ang path namin at dito siya magtrabaho sa hospital natin? Tapos magkikita sila ni Anya? Gano’n ba?” putol ko na naman sa kaniya.
“Yes!” puno ng sigla ang boses niya. Hindi rin nakatakas ang pagkinang ng kaniyang mga mata na tila ba nae-excite siya sa mga sinabi ko.
Malalim akong bumuntong-hininga at napailing na lamang.
“Kakapanood mo ‘yan ng mga telenovela sa tv,” ani ko at tumayo na.
“Doc Russell, iwan ko na po muna si Anya dito, ha? Mag-iikot na po ako ng mga patients,” ani ko pagkalapit sa kanila. Patuloy pa rin sila sa pakikipaglaro kay Anya.
“Sige, Nurse Aya. Isasama ko na lang sa office ko ‘to si Anya kapag natigil na ang mga asungot na ‘to sa pakikipaglaro sa anak mo,” sagot niya na ikinatawa ko.
“Grabe ka, Doc! Mas busy ka pa nga sa’min kaya bakit mo ilalayo si Anya sa amin?!” ma-dramang ani Manny.
“At isa pa, Doc. Hindi ka naman taga rito. Ward ‘to ng mga ER Nurse, nasa kabilang kanto pa ng hospital ang Pediatrics ward kaya ikaw chupe dito!” gatong naman ni Ria, isa pang nurse.
“Aba’t–“ akmang sasagot pa si Doc nang matigil silang lahat nang magsimulang humikbi si Anya.
I pouted as I watch my daughter’s eyes became teary.
“Don’t fight po... Iiyak Anya...” she said softly na ikinahabag ng mga kasama namin.
I chuckled and kissed her head.
“Thank you po, Doc and Nurses,” nakangiting ani ko bago iniwan na sila roon na sinusuyo ang anak ko.
Habang tinatahak ang kahabaan ng hallway ng Hospital ay hindi ko maiwasang alalahanin ang mga sinabi ni Rue. Si Rue ay kasabayan ko lamang noong nag ojt palang ako sa hospital na ‘to. Hindi ko naman siya gano’n ka-close ngunit tila lahat ng tungkol sa akin ay alam niya... kahit na ang naging relasyon ko sa pinakakilalang doctor hindi lamang dito sa bansa kun’di sa iba pang bansa... si Roscoe.
“Balita ko ex mo bumalik na ng bansa...”
Napakapit ako ng mahigpit sa chart nang marinig ang boses ni Rue sa aking utak. I started biting my lips. The thought of Roscoe coming back to the country scare me the most. Paano nalang kung magkatotoo ang mga sinabi ni Rue kanina?
Pareho kaming nasa field ng medicine. Hindi imposible na mag krus ang landas namin. Pero! Pero maliit lang ang hospital namin at nasa province pa naka-destino. Imposible na ang bigating Doctor na kagaya niya ay made-destino sa Hospital namin! Tama! Isa pa, may sarili silang Hospital. Galing siya sa pamilya ng mga Doctor noon pa man kaya imposible rin na magkrus ang landas namin dito!
I do my breathing exercise everytime na aatakihin ako ng panic. Nang kumalma ay lumiko na ako sa kabilang hallway at pinasok ang room two.
“Good morning, Nurse Aya!” bati sa’kin ni Nurse Precy pagkapasok. She’s also busy checking the vitals of a patient.
“Good morning, Nurse Precy,” bati ko pabalik at dumeretso sa unang patient.
“Good morning, nay! Kumusta ang pakiramdam?” nakangiting tanong ko sa matanda.
“Aba’y ayos lang, neng. Medyo naaray pa rinn dito pero ayos lang!” nakangiting sagot nito kahit na medyo namumutla pa rin habang nakahawak sa dibdib niya.
“Pwede niyo pa bang i-rate in a scale of 1-10 kung gaano pa rin po sumasakit ang dibdib niyo?”
“8...” sagot niya.
“Hmm...” I sighed and record it. “Eh, ang paghinga niyo po? Nahihirapan pa rin po ba?”
“Hindi naman na gaano, neng...”
I downward smile. “Weh? Hindi nga po, nay? Oo o hindi lang po,” ani ko.
She chuckled. “Oo... pero hindi naman na kasinglala ng dati, neng.”
“Mabuti naman po. Lagi niyo pong iinumin ang gamot na ibibigay sa inyo ni Nurse Precy, ha? At oo nga pala–“ Kaagad akong tumunghay kay Nurse Precy na nilingon naman ako agad. “Napainom mo na ba siya ng morning meds niya?” tanong ko.
“Ah, opo pero hindi po ako ang nagpainom,” sagot niya.
Nangunot ang noo ko.
Kung hindi siya, sino?
“Huh? Sino naman–“ hindi ko pa man naitutuloy ay dalawang pares na ng sapatos ang namayani sa loob ng silid. Lahat kami ay napalingon sa bagong dating at gano’n na lamang ang panlalaki ng mata ko nang makita kung sino ito.
“Good morning, Dr. De Zarijas!” bati ni Nurse Precy sa lalaking bagong dating.
Hindi siya pinansin ng lalaki at nagtuloy-tuloy lamang ito sa paglalakad. Halos tawagin ko ang lahat ng Santo nang makitang papalapit ito sa direksyon ko!
And with last two steps, he stopped in front of me, standing rugged elegance... just like five years ago.
“Ako ang nagpainom... Nurse Aya,” he said coldly, his mature and deeper voice sending chills down my spine.
No... This can’t be... Hindi pwede ‘to! Bakit siya nandito?! Anong ginagawa rito ni Roscoe?!
Mabilis kong binuksan ang gripo at kaagad na naghilamos ng mukha pagkarating ng banyo. Paulit-ulit kong binasa ang mukha habang nanlalamig ang buong katawan ko. Sigurado akong hindi ako namamalikmata kanina. Kahit na limang taon na ang nakalipas ay hindi ako pwedeng magkamali! That’s him! That’s Roscoe De Zarijas! My fuck buddy five years ago and the father of Anya! “Nurse Aya? Ayos ka lang po ba?” Natigil ako sa paghihilamos nang marinig ang boses ni Nurse Precy. Sinundan niya pala ako rito pagkatapos ko tumakbo palabas ng room two. Sinara ko ang gripo at buntong-hiningang kumapit sa sink. Nang buksan ang mata ay tumambad sa akin ang namumutla kong mukha maging ang labi kong nagdudugo na dahil sa sugat. “I-I’m okay, Nurse Precy...” sagot ko habang hinahabol pa rin ang paghinga. “I told you. He’s back.” Hindi pa man nakaka-recover ay nanlilisik kong tiningnan sa salamin si Rue na nasa pintuan ng banyo at bagong dating lang ngunit nasisiguro kong kanina pa talaga siya nariyan at
“What?! Roscoe is in your hospital?!” Mabilis kong tinakpan ang bibig ni Eli nang sumigaw siya matapos ko ikwento sa kaniya ang nangyari kahapon sa Hospital. Alas sais na ng umaga at oo, inabot na kami ng umaga kakainom at ka-kausap tungkol sa lalaki. Kakauwi niya lang kasi kaninang alas tres ng umaga galing Laguna at imbis na magpahinga ay nag-aya pang mag-inom ang gaga. Dahil hindi rin naman ako papasok sa Hospital ngayong araw ay pumayag na lang din ako. “Huwag kang maingay at baka magising si Anya!” suway ko sa kaniya. “Oh, shit. S-Sorry!” pasigaw niyang bulong. Napabuntong-hininga na lamang ako at bumalik sa pagkakasandal sa sofa. Hanggang ngayon ay sariwa pa rin sa’kin ang mga nangyari kahapon. Kung tutuusin ay parang napakabilis ng mga pangyayari... Pero limang taon na ang lumipas simula ng huli ko siyang nakita. Mabilis pa rin ba iyon? Eh, sa limang taon na lumipas napakarami nang nagbago lalo na sa pisikal niya! He’s already 29 and I’m 27 when we first met in the bar an
Mabilis na umakyat ang galit sa dugo ko.“What the hell? Sinusundan mo ba ako?!” Hindi ko napigilan ang sarili at naisigaw ko iyon.Nagsalubong ang kilay niya.“I don’t know what you’re talking about,” malamig niyang sambit at nakuha pa akong igilid para hindi humarang sa counter!Lalo pa akong nagpuyos sa galit!“I don’t know I don’t know ka pa diyan! Nahuli kita kahapon na sinundan mo pa kami sa labas ng Hospital! Kaya umamin ka na! Sinundan mo kami hanggang dito ‘no?!” sigaw ko.Umaga palang at mabuti na lamang ay kaming dalawa pa lamang ang customer dito kaya naman siguro malaya akong nagsisisigaw ngayon.He shut his eyes na tila ba naririndi sa akin.“Oh please... Aya. I did not,” sambit niya at minasahe ang bridge ng nose niya. Kapag ganiyan, alam kong naiinis na siya.“Then why are you here?! Hindi ka naman nakatira dito, ah?!” “Then I’m sorry to disappoint you but I live here, Aya. And please... Can you please stop shouting?” he asked softly.Natigilan ako.Ano raw? Dito? Dit
Kagat ko ang aking kuko habang patuloy ang pagtaas-baba ng aking paa habang hinihintay ang text ni Eli. Sabi niya ay siya na ang magch-check ng records ng owner sa apartment building ni Roscoe kung nagsasabi ba talaga ng totoo ang lalaki. Gustuhin ko man na ako mismo ang mag check ngunit nahihiya na akong mag leave at ipasa ulit kay Manny ang mga gawain ko. "Nurse Aya, may problema ba?" Napatingin ako kay Nurse Wilma, ang aming head nurse na kakarating lang ngayon. Kaagad akong ngumiti at umiling. "Wala po," sagot ko at ibinalik na ulit ang tingin sa phone. "Hindi ka na ba ina-acid?" tanong pa nito. "Uhm... Hindi na po. Thank you po sa pag-aalala," sagot ko, nasa phone pa rin ang tingin. "Mabuti naman. Pero mas mabuting ipa-check mo na rin 'yan kay Dr. De Zarijas mamaya." At sa isang iglap ay nabitawan ko ang cellphone ko at mabilis na bumaling sa kaniya. Nagulat din siya sa naging reaksyon ko kaya naman kaagad ako nagpeke ng tawa at napakamot sa aking ulo. "D-Dr. De Zarijas
"Isang oras mo nang tinititigan 'yang kape galing kay ex fubu mo, ah," nanunuksong ani Eli. Napaayos naman ako ng upo at mabilis na tinapon na sa trashcan ang cup ng coffee na may sulat ni Roscoe. Napakamot ako sa batok at nag-iwas ng tingin sa kaniya. "Huwag mo akong simulan, Eli," I warned. Tumayo siya sa pagkakahiga sa sofa at nilapitan ako sa countertop. Napasigaw naman ako nang biglang hilain nito ang buhok ko sabay upo sa harapan ko. "Ikaw ang huwag akong simulan dahil nakikita ko na naman 'yang ngiti mo from five years ago!""H-Hindi naman ako nakangiti, ah!" pagdepensa ko at nilapitan na lamang si Anya na nanonood sa sofa. "Hay naku, Aya. Ayan ka na naman, ha. Kakabalik lang ng lalaki, nababaliw ka na naman, " ratsada pa niya. "Hindi ako nababaliw, Eli. Hindi ba pwedeng nagtataka lang kung bakit may pa-kape?" rebat ko at kinarga na si Anya dahil pabagsak-bagsak na ang ulo niya."Mas nagtataka ako kung bakit ang nakasulat doon ay 'Stop staring at me' ibig sabihin naka tit
Napahawak ako sa aking ulo sa sobrang sakit nito. Pagkagising kaninang umaga ay kahit may hangover ay pinilit kong pumasok ngayon sa trabaho. Si Eli na rin muna ang naghatid kay Anya sa daycare kaya naman sobrang aga ko ngayon sa Hospital. "Mabuti na rin 'to at makakapagpahinga pa ako..." bulong ko habang sinisilip ang labas ng ward na kakaunti palang ang tao. Wala pa rin ang mga kasamahan ko kaya naman umupo muna ako sa swivel chair ko at sinandal ang katawan. Tinakpan ko ng panyo ang aking mukha at nagpasya ng umidlip. Naparami ata ang inom ko ng beer kagabi at hindi ko man lang naalala kung paano ako nakauwi sa apartment namin. Hindi rin naman sumagot si Eli nang tanungin ko siya kanina kaya kinibit balikat ko na lamang. Ang mahalaga ay nakauwi ako ng ligtas kahit lasing! "Huh?" Nangunot ang noo ko nang maramdaman ko ang paggalaw ng swivel chair ko. Nang alisin ko ang panyo sa mukha ay gano'n na lamang ang panlalaki ng mata ko nang makita si Roscoe na nakaupo na sa harapan ko.
Napatulala na lamang ako habang hinahanda ng waitress ang order ni Roscoe. Samo't-saring mga pagkain ang inilagay sa aming mesa na tila ba isang piyesta ang magaganap. Natigilan naman ako at napatingin sa orchestra ng restaurant nang marinig ang pamilyar na slow love song."Do you remember that song?" he suddenly asked. Abala na siya sa paghihiwa ng kaniyang steak nang lingunin ko siya. I bit my cheeks inside my mouth. Of course, I remember this song. This was the song when one night you suddenly asked me to dance at 3 a.m. inside your hotel room, just after we fucked–Napaubo ako. "N-No. I don't remember," malamig kong sambit at sinimulan nang galawin ang pagkain ko.Don't tell me he still remember that?"Here." Hindi pa ako nakakahiwa ay kinuha niya na ang plato ko at ipinalit ang plato niya kung saan nakahiwa na ang steak. Kinuha niya rin ang mga hipon at sinimulang himayin iyon.Tahimik ko siyang pinanood na ilagay sa plato ko ang mga iyon. Nilagyan niya rin ako ng kanin at ini
"Is Mommy's okay?" I blinked and looked at my daughter who was sitting in the passenger seat. It's now seven in the morning at ihahatid ko siya ngayon sa kaniyang day care school. Hindi ko man lang namalayan na kanina pa ako tahimik at hindi man lang kinakausap ang anak.I quickly smiled and softly caress her hair. "Yes, baby. Why would you ask that? Does mommy look not okay?" I asked softly. "Yeah... You didn't pway with Anya this mworning. Anya is worried... and sad..." Anya said, her eyes filling with tears.A pang of guilt tugged at my heart as I watched her eyes. Sakto ay nakarating na kami sa kaniyang daycare school kaya naman ini-park ko agad ang kotse. I quickly wiped her tears and gently squeezed her hand."Oh, no my precious baby... there's no need to worry. Mommy's just a little tired, hm? I'm sorry, my love..."She pouted and sniffles. "Really?" she still seemed concerned. Hindi ko mapigilang mapangiti habang pinapanood siyang punasan ng maliit niyang kamay ang sarili