KABANATA 24

KABANATA 24

FETISHA’S POV

Kailangan kong gumawa ng paraan para ma-ilayo si Stygian sa babaeng yun. Masyado siyang marahas bilang isang baguhan dito sa Paraiso. Masyado siyang mayabang, simula sa pagligtas niya sa buhay ng kapatid ni Allura hanggang sa pagiging malapit niya sa mga ito. Ngayon ang kaharian nila ay paunti-unti nang nagkakaroon ng lakas at pagbabago dahil kanya. 

“Hindi ma-aari” mariin akong sumigaw dahil sa aking naisip. Hindi ako papayag na mag hari-harian dito ang babaeng iyon. Kaya ko siya pinatapon doon ay dahil doon siya nararapat, sa mga alipin.

“Kamahalan, tama na po, higit na mas maganda ka parin kumpara sa babaeng iyon at wala siyang kakayanan na talunin ka” napalingon ako dahil sa sinabi ni Tycun. Tama ang sinabi niya, isang maliit na sagabal lang siya na kailangang walisin upang mawala sa daan.

“Pero paano kung maghari-harian siya? Hindi natin maitatanggi na maganda din si Brazinn at masyadong napapalapit si Prensepe Stygian sa kanya at—”

“MANAHIMIK KA!” tinignan ko siya ngmasama bago mahigpit na hinawakan sa braso. “Itikom mo ang bibig mo kung gusto mo pang mabuhay!” 

“Pasensya na po kamahalan, hindi na po mauulit... pero nagsasabi lang naman ako ng totoo—” 

“Manahimik ka nalang” narinig kong bulong ni Varun bago siniko si Tycun. Tumalikod na ako sa dalawa dahil biglang nag-init ang ulo ko. Bakit sa dinami-rami ng mga taong binihag ko, ang babaeng ‘yun ang kakaiba. Kung alam ko lang na magdadala lang siya ng sakit ng ulo dito edi sana hinayaan ko nalang siyang matulog sa gubat na ‘yun. May kakaiba sa babaeng ‘yun at kailangan ko ‘yung malaman. 

“Hanapin niyo ang pinaka-magaling na manghuhula sa Paradise of Plebeians. Kailangan ko siyang kausapin tungkol sa babaeng ‘yun.” saad ko bago tinignan ang dalawa, nagturuan pa sila kaya mas lalong uminit ang ulo ko. “BILIS!” usal ko pa.

“Sige po kamahalan” 

“Tara” 

Agad naman silang umalis at lumabas mula sa pintuan ng aking silid. Habang tulalang nakatitig sa kanila na naglalakad palayo sumagi sa isip ko kung paano titigan ni Stygian ang babaeng ‘yun. Bahagyang naningkit ang mga mata ko dahil sa naiisip, ang paraan ng pagtitig niya sa babaeng ‘yun ay parehong-pareho sa paraan ng pagtitig noon ni Stygian sa anak ni Allura. 

Hindi ma-aari! Kailangan kong gumawa ng paraan para ma-ilayo ang babaeng ‘yun sa minamahal ko. Hindi niya siguro alam na ayaw kong may nakikihati sa kung anong akin. Kung nagawa ko ‘yun dati sa anak ni Allura, mas madali sa akin na patayin ang babaeng ‘yun dahil isa lang siyang hampas lupang naligaw sa lugar na ito. 

Bahagya akong napalingon nang bumukas ng pinto ng aking silid. Bumungad sa akin ang katauhan ng isang lalaking malapad ang ngiti habang nakayuko, marahil hindi niya alam na alam ko ang bawat galaw niya. Hindi siya ma-aaring magsinungaling  sa akin sapagkat kitang-kita mismo ng dalawang mata ko.

“Magandang gabi, prinsesa” sambit niya bago inabot ang aking kamay at nginitian. Umismid ako at tinalikuran siya. 

“Saan ka na naman nanggaling?” mariin kong tanong bago nagsimulang maglakad palapit sa bintana ng aking silid. 

“Naglibot-libot lang ako upang maghanap ng malilibangan, dito lang sa paligid ng Paradise of Pulchritude—”

“SINUNGALING!” bago pa man niya matapos ang kasinungalingan niya ay agad ko siyang pinutol. Hindi na siya makakapagsinungaling pa dahil nakita mismo ng dalawang mata ko kung saan siya pumupunta. Noon naman ay hindi na siya napapadpad sa lugar na iyon matapos mamatay ang anak ni Allura ngunit ngayon, nauulit na naman. “Alam kong nagsisinungaling ka, sabihin mo ang totoo kung ayaw mong may masaktan na naman.”

Lumapit siya sa akin at hinawakan ako sa kamay bago maharahang hinalikan. “Anong ang ibig mong sabihin, aking prinsesa?”

Inirapan ko siya bago binawi ang kamay ko sa pagkakahawak niya. “Pinasundan kita sa aking alaga, at nakita ko mismo kung saan ka pumunta kaya simula ngayon hindi ka na makakapagsinungaling sa akin.”

Bahagyang nagbago ang ekspresyon niya bago umupo sa gilid ng higaan. “Bumisita lang ako doon dahil kaarawan ng mga kaibigan ko. Ang kaibigan kong pinatay mo!” bigla siyang sumigaw kaya napa-awang ang mga labi ko. Kaylan pa siya natutong sagutin ako ng ganito?

“Kaylan ka pa natutong sagutin ako ng ganyan? Baka nakakalimutan mong hawak ko ang buhay ng mga magulang mo.” mariin kong sabi para takutin siya. 

“Huwag na huwag mo silang idamay dito Fetisha. Ilang taon mo na akong kinokontrol at hindi na tama ‘to! Gusto ko nang lumaya mula sa pagkaka-gapos mo. Tama na ang dalawang buhay na nawala dahil sayo.” nanginginig ang bosis niya dahil sa galit. Hindi ko inaakalang sasagutin niya ako ng ganito. Kaylan pa siya nagkaroon ng tapang na suwayin ako?

“Dahil ba ito sa babaeng ‘yun? May gusto ka ba sa kanya? Huwag na huwag kang magkakamaling ipagpalit ako sa babaeng ‘yun, ‘di hamak na wala siya sa kalingkingan ko at kung gusto ko, pwede ko siyang patayin—” natigil ako sa pagsasalita nang itulak niya ako pader, napa-awang ang bibig ko dahil sa ginawa niya. 

“Huwag na huwag mong papakialaman ang mga taong ‘yun. Tama na ang pananakot na ginagawa mo sa akin Fetisha, ang pag-gamit sa mga mahal ko sa buhay para lang masunod ang gusto mo at masiguradong hindi kita ipagpapalit. Hindi na pagmamahal ‘to Fetisha, isa na itong malaking kahibangan!” Singhal niya sa mukha ko bago ako binitawan at nagsimulang maglakad palayo. Hindi parin ako makapaniwala sa ginawa niya. Tumingin ako sa kaniya habang naglalakad palayo. 

“Sandali, Stygian, saan ka pupunta?” sigaw ko na dahilan para bahagya siyang huminto. 

“Pasundan mo ulit ako sa alaga mo para malaman mo! Tutal diyan ka naman magaling, sa pagkontrol sa akin.” saad niya habang hindi ako nililingon bago naglakad ulit palayo. 

“Bumalik ka dito” huli na ang lahat dahil tuluyan na siya nakalabas ng pintuan at malakas itong sinarado. Napaluhod ako sa lupa bago humagulgol ng iyak. Ito ang araw na ayaw kong dumating, ang itakwil niya ako dahil sa ibang tao. Higit limang taon ko na siyang iniibig at tila kahit anong gawin ko, hindi niya parin ako nagugustuhan. Ano pa bang kulang? Halos lahat inubos ko para sa kanya. Masyado ko ba siyang ginagapos? Pero kung hindi ko man ‘yun gawin, alam mong iiwanan parin niya ako. 

“AHHHHHH” dahil sa galit ay mariin akong napasigaw bago hinagis ang lagayan ng bulaklak na nasa tabi ko. “KASALANAN ‘TO NG BABAENG ‘YUN!” 

Simula ‘nung namatay ang anak ni Allura, hindi na siya pumunta doon dahil sa takot na may saktan ulit ako. Maging ang kaharian nila ay sinakop ko upang hindi na sila maglakas ng loob na lumaban pa. Ngayon bumabalik na naman ang pagiging matapang ni Stygian at alam kong dahil iyon sa babaeng ‘yun. Hindi ako papayag na maagaw niya sa akin ang taong mahal ko at buhayin niyang muli ang Paradise of Plebeians. 

Magbabayad siya sa ginawa niya, buhay ang magiging kapalit. Hindi pwedeng hayaan ko nalang siya dahil kung sakali, tuluyan na niyang makuha ang loob ni Stygian. Kung hindi naging mahirap sa kanya na kunin ang loob ng mga tao sa Paradise of Plebeians, sigurado akong hindi rin siya mahihirapan sa pagkuha ng loob ni Stygian. 

Mabilis akong tumayo at pumasok sa loob ng maliit na silid kung saan nakakulong ang aking alaga. 

“Humayo ka at may i-uutos ako sayo. Damputin mo ang babaeng iyon at dalhin sa akin. Kailangan niyang magdusa sa pag-agaw ng atensyon ng minamahal ko.” sambit ko sa aking alaga'ng Sigbin at hinayaan siyang tumayo mula sa pagkakahiga sa kanyang higaan. 

“Masusunod, kamahalan” saad nito at mabilis na tumakbo palayo sa aking silid. Hindi pwedeng walang magbayad dahil sa ginawa sa akin ni Stygian. Pagsisisihan niya ang ginawang pagsigaw at pag-iwan sa akin ng basta-basta. 

Pinipilit niya talaga akong saktan ang mga taong nakapalibot sa kanya. Inaabuso niya ang pagiging mabait ko. Huminga ako ng malalim bago pumunta sa baba ng Mansion at dumiritso kung saan dadalhin ng aking alaga ang katawan ng babaitang ‘yun. Hindi pwedeng basta nalang siyang mamatay, nagdududa muna siya sa aking kamay. 

Ilang sandali din ang aking hinintay bago marating ang lugar at nakasalubong ko si Tycun at Varun kaya tinanong ko kung nasaan ang pinapahanap ko sa kanila. 

“Wala po kaming mahanap, kamahalan.” saad niya Tycun bago lumapit sa akin at yumuko. “Patawad po.”

“Hanapin niyo ang kaibigan ni Alberto, isa siyang magaling na manghuhula” saad ko bago sila tinignan ng masama.

“Tinanong na po namin ang lahat ng tao doon pero wala po kaming makuhang impormasyon tungkol sa kanya bukod sa lumayas na daw po siya sa lugar simula noong sinakop ninyo ang Paradise of Plebeians” pagpapaliwanag naman ni Varun.

“Hanapin niyo siya sa kahit saang sulok man ng Paraiso de Inferno at iharap niyo sa akin, saktan niyo kung kinakailangan!” mariin kong sabi bago nagsimulang maglakad muli.

“Masusunod po kamahalan” narinig kong sabi nilang dala mula sa likod ko pero hindi ko na sila nilingon at nagpatuloy sa paglalakad. Mga stupido, ganun lang kabilos na hinanap ang tao babalik na agad dito at sasabihing hindi nila mahanap? 

Sa pagkakaalam ko nagtatago na ngayon ang manghuhula na ‘yun sa pagkat ayaw niyang madamay sa kung ano mang guspt dito sa Paraiso de Inferno. Pero kailangan ko siyang mahanap upang malaman Ang dapat kong malaman tungkol sa babaeng ‘yun at kung anong dala niya dito sa Paraiso.

Isa lang siyang tao na napadpad dito sa Paraiso na hindi dapat pag-aaksayahan ng panahon pero dahil sa ginagawa niyang pagpukaw ng atensyon ko, dinadala lang niya ang kanyang sarili sa kapahamakan. Hindi ma-aaring hayaan ko nalang siya, sapagkat ang malaking problema ay nagsisimula sa maliit na problema at sigurado akong malaking problems ang dala niya dito sa Paraiso. 

“Magbabayad siya” bulong ko sa hangin bago nagpatuloy sa paglalakad. Siguro iniisip niya na ligtas na siya sa aking mga kamay dahil pinatapon ko na siya sa Paradise of Plebeians. Kung iniisip niya na nakahanap siya ng kakampi ‘dun pwes nagkakamali siya dahil ang mga tao sa Paradise of Plebeians ay mga taong walang silbi at alipin. Maging ang hari at Reyna na si Loathur at Allura, mga matatanda na sila at wala nang ambag sa lipunan, nararapan na nga rin silang mamatay. 

Si Stygian ay para lamang sa akin at hindi siya pwedeng mapunta siya sa hamak na mababang uri ng tao na ‘yun. Ang nararapat sa kanya ay magdusa at mamatay. Hindi ako titigil hangga’t hindi ko nasisigurong lalayuan niya si Stygian. 

“Kamahalan!” mabilis akong lumingon nang amrinig ang bosis na iyon mula sa likod ko at nagulat ako sa taong bumungad sa akin. Bakit hindi niya kasama ang babaeng iyon. “Nasaan si ang babaeng iyon?” mariin kong tanong sa alaga kong Sigbin.

“Patawad kamahalan ngunit hindi ko siya mahanap, maging sa silid niya ay wala siya. Hindi ko alam kung nasaan siya.” saad nito habang nakayuko na humihingi ng paumanhin.

“Anong silbi mo? Lumayas ka sa harapan ko at hanapin mo siya!” mariin akong napasigaw dahil sa pagkaka-irita. Hindi pwedeng wala siya sa Paradise of Plebeians dahil ‘dun lang sa lugar na ‘yun pwede ko siyang mahanap, nandun din ang kaibigan niya. 

“Pero kamahalan—” hindi ko na siya hinayaang tapusin ang sasabihin niya at pinandilatan ko siya ng mata.

“Sumunod ka nalang, umalis ka at huwag kang bumalik dito hangga’t hindi mo nadadala sa harapan ko ang babaeng ‘yun”

Hindi ma-aaring wala siya ‘dun. Kung sakali man, wala na akong ibang lugar na alam na paghahanapan sa kanya. Ang malas naman yata ng araw na ito! Kung kaylan ko pa siya gustong makaharap saka pa siya hindi mahanap. Pinahihirapan talaga ako ng babaeng ‘yun, magabbayad siya sa lahat ng ginawa niya. Pighati Ang kakaharapin niya sa oras na mapasakamay ko na siya kaya humanda siya. Mahirap akong kalaban, labis akong naiinis sa mga taong pinhpukaw ang atensyon ng taong iniibig ko. Kaya kong pumatay kung sakali, kagaya ng ginawa ko sa mga anak ni Allura at Loathur.