Napakurap-kurap ako nang bumungad sa'kin pagkamulat na pagkamulat ng mga mata ko ang magarang chandelier na palamuti sa hindi pamilyar na kisame ng kinaroroonan kong silid.
Agad akong nanigas mula sa pagkakahiga nang maramdaman ang kalambutan ng kinahihigaan kong kama.
Abot-abot ang kaba ko habang pinapakiramdaman ang sarili kasabay nang paggunita ng mga pangyayaring naghatid sa'kin sa kasalukuyang sitwasyon.
Walang tunog akong napamura at mariing naipikit ulit ang mga mata dahil sa katangahang nagawa dala na rin ng kalasingan ko kagabi.
Agad kong hinamig ang sarili at nang muli akong magmulat ng mga mata ay pigil-hininga kong inilibot ang paningin sa kinaroroonang silid.
Maliban sa karangyaang sinisigaw nito ay hindi ko matanaw ang hinahanap ko... ang lalaking kasama ko kagabi.
Kung pagbabasehan ang pangangalay ng buo kong katawan at ang agaw-pansin na pananakit ng ibabang bahagi nito ay malinaw kung ano ang nangyari sa'min ng kasama ko sa silid na ito kagabi.
May kalabuan man ang mga eksenang bumabalik sa alaala ko ay sapat na pulang mantsa sa kubre-kama upang ipamukha sa'kin na ang iniingatan ko sa loob ng dalawampung-siyam na taon ay naibigay ko sa isang lalaking ni hindi ko nga maalala ang pangalan.
Kung hindi nga lang ako tanga ay ewan ko na kang kung ano ang maaaring itawag sa'kin!
Nang maalala ang dahilan kung bakit ako nawala sa sarili kagabi dahil sa nakatuwaan kong gawing tubig ang alak ay napabalikwas ako nang bangon.
Kasabay rin niyon ay ang nasasaktan kong ungol dahil sa biglang pagkirot ng bahaging napuruhan sa'kin.
Mabilis na lumabo ang paningin ko dahil sa pangingilid ng mga luha ko.
Kung hindi lang ako niloko ni James ay sana hindi ako nagpakalasing kagabi at hindi rin ako basta-basta na lang sumama sa hindi ko kilalang lalaki.
Ang malas ko talaga! Manloloko na nga iyong boyfriend ko— mali, ex-boyfriend ko na ang hayop na iyon dahil binuntis nito ang pinsan ko!
Sa dinami-rami ng babaeng pwede niyang gawing the other woman ay iyong pinsan ko pa na ginawang misyon sa buhay ang makipag-kompetensya sa'kin!
Mariin kong pinunasan ang mga luhang nagsipatakan sa pisngi ko. Hindi ito ang oras upang magdrama ako dahil mas kailangan kong mahanap ngayon ang mga damit na suot ko.
Wala kasi akong saplot sa ilalim ng kumot na kipkip ko ngayon.
Bumaba ako sa kama at umikot pa sa pagbabakasakaling matagpuan ang mga damit ko pero masyadong malinis ang paligid. Wala man lang bakas ng mga ito kahit na sa ilalim ng kama.
Paano ako uuwi nito? O mas tamang itanong ay kung paano ako kalabas ng silid na ito nang walang ibang saplot kundi ang kumot na kasalukuyang nakatapis sa'kin.
Aligaga kong muling sinuyod ang paligid nang makarinig ako ng mga katok mula sa labas ng pintuan.
Parang sinipa ang dibdib ko sa lakas ng kabog ng puso ko.
Paano kung ang lalaking sinamahan ko kagabi ang kumakatok?
Kung anu-anong senaryo na ang naglalaro sa utak ko.
Nang hindi tumigil ang kumakatok ay nanginginig ang mga bjnting nilapitan ko ang pintuan at dahan-dahan itong binuksan nang konti at sumilip doon.
"Good morning, Ma'am. Heto na po ang itinawag ninyo sa'min na kakailanganin niyo." Nakangiting mukha ng isang unipormadong staff ng hotel ang bumati sa'kin.
Nasabi kong hotel staff ito dahil pamilyar sa'kin ang suot nitong uniform. Isang hotel room pala ang kasalukuyan kong kinaroroonan at talagang sa isa pa sa mamahaling hotel ako naroon.
Nadagdagan ba naman ang isipin ko dahil hindi ko masabi kung afford ko ba ang overnight sa hotel na ito!
Tumuon sa bitbit na dalawang paper bag ng staff ang atensiyon ko bago ako nag-alangang ngumiti pabalik dito.
"T-thank you," kandautal kong pasasalamat.
Agad kong isinara ang pinto matapos makuha ang inabot nitong bag na itinawag ko raw kahit wala akong maalalang ginawang gano'n.
Nang silipin ko ang laman ng bag ay bahagya pa akong nagulat dahil malinis na damit ang naroon.
Nakahiwalay sa dalawang bag kong bitbit ang damit panlalaki at damit pambabae.
May damit panlalaki kaya ibig sabihin ay hindi pa umalis iyong nakasama ko kagabi tulad nang una kong hinala nang hindi ko ito nahagilap sa paligid.
Tsaka ko lang nabigyang pansin ang mahinang tunog ng lagaslas ng tubig mula sa isa pang saradong pinto na sa hula ko ay ang bathroom.
Mukhang naliligo yata ang hinahanap ko kaya hindi ko ito nagisnan kanina!
Mabilis kong sinamantala ang pagkakataon at dali-daling isinuot ang mga damit pambabae na iniabot ng staff.
Hindi ko na nga magawang hangaan ang ganda nito at kung paano ito sumakto sa size ko dahil nag-alala akong baka lumabas na ang taong kasalukuyang nasa loob ng banyo.
Dahil sa nangyari sa pagitan namin no'ng nagdaang gabi ay wala akong mukhang maihaharap ngayon dito.
Natatakot ako na baka pagtatawanan nito dahil sa nangyari at ayaw ko ring malaman kung ano ang maaaring impression nito sa'kin.
Matapos makapagbihis ay sunod kung hinanap ang dala kong bag.
Sa kalasingan ko kagabi ay hindi ako sigurado kung nadala ko ba ito rito o naiwan ko roon sa bar na pinuntahan ko.
Nang huminto ang lagaslas ng tubig sa shower ay nanlaki ang mga matang nagkukumahog akong tumakbo papunta sa pintuan palabas.
Kasabay nang paglabas ko at pagsara ng pinto ay narinig ko rin ang pagbukas ng pinto ng banyo.
Abot-abot ang kabang nagpalinga-linga ako sa tahimik na hallway sa paghahanap ng daan pababa ng hotel.
Kahit nahihirapan dahil sa iniindang kirot sa pagitan ng mga hita ko ay patakbo kong nilisan ang nilabasang silid habang nakapaa.
Panay ang lingon ko sa pinanggalingan dahil sa takot na baka may nakasunod sa'kin. Nakahinga lang ako nang maluwag nang mahanap ko ang elevator.
Nagulat pa ako dahil nasa top floor pala ako. Nang bumukas ang walang lamang elevator ay nagmamadali akong lumulan.
Halos bumigay ang tuhod ko sa pasasalamat nang tuluyan umandar ang elevator pababa . Mabuti na lang at wala akong kasabayan at dire-diretso akong inihatid nito hanggang sa lobby ng hotel.
Lakas-loob akong lumabas ng elevator at patagong nakikisabay sa grupo ng mga turistang nagkataong napadaan sa harapan ko.
Hindi ako komportable sa rami ng mga taong kasalukuyang nasa lobby lalo na at kahina-hinala talaga ang ayos ko ngayon.
Siguro ay nagtataka ang mga turistang kasabayan ko kung sino ako at bakit feeling close ako sa kanila pero wala na akong pakialam doon ang mahalaga ay makalayo ako sa mas malaking kahihiyan.
Nagkalat ang marites sa paligid kaya siguradong mapapansin ang kawalan ko ng ayos kung sakaling mag-isa lang akong magpagala-gala sa magarbong lobby ng hotel.
Ang malala ay baka ipadampot
pa ako dahil nakaka-disbeauty sa paligid ang kadugyutan kong taglay.
"We're on our way, Sir— excuse me."
Lihim akong napaaray nang masagi ng grupo ng mga kalakakihang dadalo yata sa kasal dahil sa pormahang tuxedo.
Kinakailangan ko pang tumabi kasama no'ng mga kasabayan kong foreigners dahil mukhang nagmamadali ang mga ito.
Late na siguro sa kasal kaya gano'n.
May nakaabang na tourist bus sa mga kasamahan ko kaya ako naman ay humanap na rin nang masasakyan pauwi.
Kahit masama ang loob ko dahil sa nangyari sa'kin ay mas pipiliin ko na lang na kalimutan lahat.
Wala na akong magagawa pa roon sa nawala kong puri. Okay lang sana kung tanging bag ko ang nawala dahil mumurahin lang naman iyon at kikitain ko pa iyong perang laman niyon pero iyong bagay na kay James ko sana ibigay ay hindi ko na maaaring maibalik pa!
Nakatulong upang maibsan ang bigat na nararamdaman ko ang kaalamang hindi ang nanlolokong si James ang napag-alayan ko nito... 'di baleng sa hindi ko kakilala basta hindi lang kay James!
"Celle, ikakasal na iyong pinsan mo at iyong—""Huwag mo nang ituloy!" mabilis kong sansala sa pagsasalita ng kaibigan kong si Dianne. "Nag-iinit ang ulo ko tuwing naaalala ang hayop na iyon!""So, hindi ka pupunta sa kasal nila?" nakataas ang kilay nitong tanong sa'kin. "Kung pwede lang sana!" dismayado kong hinaing. "Pero king hjndi ako dadalo ay tiyak ako iyong magiging masama sa paningin ng buong pamilya namin. Ako na naman iyong masama! Ni hindi man lang sasagi sa makikitid nilang utak na ako iyong inagawan!""Hindi pa kasal... pwede mo pang mabawi," kunsitifir na payo nito sa'kin.Sinamaan ko ito ng tingin bago inirapan. "Never!" matigas kong tugon. "Over my dead ovary! Tang-ina nilang dalawa!" puno nang gigil kong dugtong."Dead ovary na talaga iyan dahil isang buwan na lang at lagpas ka na sa kalendaryo," paalala nito sa'kin."Dianne, may 31 pa iyong ibang mga buwan," umiikot ang mga matang pagtatama ko."February iyong basehan ngayon... tandaan mo na 29 iyong pinakamataas,"
"Halika, Celle, tingnan mo oh, personal na inihatid ng pinsan mo ang imbitasyon para sa'tin sa nalalapit niyang kasal," masiglang salubong sa'kin ni Mama.Pinigil kong huwag umikot ang sariling mga mata dahil sa pinakitang excitement ni Mama na para bang sarili niyang anak iyong ikakasal.Ganito naman palagi siya, pumapapel sa pamilya ni Trish sa bawat oportunidad. Isang matamis na ngiti ang ibinigay ko kay Trish. Halatang inaabangan nito ang magiging reaksiyon ko.Minsan talaga ay napatanong na lang ako sa'king sarili kung ano ang nagawa ko sa babaeng ito at bakit napaghalataan kong malaki ang inggit nito sa'kin."Congratulations," magaan kong bati kay Trish at pasimple kong tinapunan nang sulyap ang katabi nitong si James."Pasensya ka na, Ate, huh at hindi ka nailista sa entourage," mahinhing paumanhin ni Trish.Lihim na nagtagis ang mga ngipin ko dahil sa pagiging plastikada nito. Ganito talaga ito... bait-baitan sa harapan ng ibang tao pero kapag kaming dalawa na lang ay lumalab
Araw na ng kasal at hindi ko alam kung ano ba dapat ang mararamdaman ko. Simula pa kanina sa bahay hanggang sa simbahan ay gusto ko na lang maglaho. Halos lahat ng mga imbitado sa kasal ay pawang nakakalam sa nakaraan namin ni James. Sa kabila ng mga tinging natatanggap ko ay taas-noo ko pa ring natapos ang seremonyas ng kasal. Binalewala ko ang mga naririnig na bulungan sa paligid tuwing napapadaan ako at dumagdag pa ang palihim na pangangaral sa'kin ni Mama sa dapat kong ikilos sa harapan ng mga bisita. Nang magpalitan kanina ng vows ang mga ikinasal ay hindi ko mapigilang mapaismid. Minsan na kasing sinabi sa'kin ni James ang mga pangakong binitiwan niya sa harap ng altar para sa pinsan ko. Wala man lang binago ang gago! Ang kaibahan lang ay may kodigo ito ngayon, hindi tulad noong kami pa na saulo talga nito ang mga pangakong iyon! Gustuhin ko mang hindi na tumuloy sa reception ay hindi pwede dahil sinigurado talaga ni Trish na naroon ako. Halatang gusto niyang saksihan
"Paano kayo nagkakilala?" puno ng kuryusidad na tanong ni Tito Lawrence."Jocelle here, is a special friend of mine," pahayag ni Mr. Walliz. Hindi ko pa siya magawang tawaging Michael dahil hindi ko maalala kung kailan ko siya tinawag nang gano'n. "Siya ang unang sumalubong sa'kin pagkatapak na pagkatapak kong muli sa bansang ito.""Kararating mo lang noong nakaraang buwan, ah!" saad ni Tito Lawrence."Exactly," nakangiting sagot ni Mr. Walliz. Hindi na niya binitiwan ang kamay ko sa halip ay tumabi na siya sa'kin habang hawak-hawak pa rin ito."Ikaw ba ang kasama ni Ate no'ng minsang inumaga siya nang uwi?" bigla ay pakikisabat ni Rachelle sa usapan.Gulat na napasinghap si Trish at kunwari sindak na napatingin sa'kin."Inumaga ka ng uwi, Ate Celle?" gulat na gulat nitong tanong. Eksaherada ang gaga!"Twenty-nine na ako, Trish," sarkastiko kong sagot. "Wala nang masama roon dahil may sarili na akong isip at nasa tamang edad na ako."Kung makapag-react ang gaga ay parang hindi ito n
"Hindi mo maalala kung paano ka nag-iwan ng mga kalmot sa likod ko habang hindi magkamayaw sa pag-ungol sa ilalim ko dahil sa sobrang—""S-stop!" taranta kong pagpapatigil sa pagsasalita ni Michael. "Don't exaggerate things that I can't recall."Kinakabahan kong sinuyod ang kinaroroonan namin at baka may makakarinig sa mga pinagsasabi niya. Malabo man sa alaala ko ang mga pangyayari no'ng gabing iyon pero dahil sa mga narinig ko sa kanya ay may mga eksenang lumilitaw sa isip ko."You really surprised me," naaaliw niyang wika.Nagtataka kong sinalubong ang nangingislap niyang mga mata. Siguro para sa kanya ay nakakatawa ang kung anumang namagitan sa'min.My gosh! May choice naman siyang kalimutan na lang ito dahil wala akong balak maghabol. "C-can we just forget about what happened?" Mas gusto ko na nga lang na ilibing sa limot ang kagagahan ko no'ng gabing iyon.Tinaasan niya ako ng kilay habang hindi hinihiwalay ang matiim na titig sa mukha ko na para bang tinitimbang ang katotohana
Ilang segundo muna akong nakipagtagisan nang tingin kay Michael bago napatid ang pagtitimpi ko at sinipa ko siya sa binti.Hindi niya inaasahan ang ginawa ko kaya nabitiwan niya ako sa gulat at agad-agad naman akong humakbang palayo sa kanya."One more step, Jocelle, and I'll turn down your uncle's business proposal." Malinaw ang pagbabanta sa boses niya na nagpahinto sa akma kong pag-alis.Sinibat ko siya nang matalim na tingin nang muli ko siyang hinarap. "Sinong tinatakot mo?" marahas kong tanong.Pero ang totoo ay nakaramdam talaga ako nang pagkabahala. Kumulo ang dugo ko nang makita ang bahagyang pagtaas ng sulok ng bibig niya na animo'y ipinaparating sa'kin na hindi siya naniniwala sa ipinapakita kong kawalan nang pakialam.Alam na alam talaga ng gago ang kahinaan ko at dahil doon ay ang sarap niyang durigin nang pinong-pino para mawala ang taglay niyang kaarogantihan."I can feel your murderous intentions, Jocelle," natatawa niyang pahayag. "And a part of me got excited wi
"In return... you're going to meet my mother and pretend as my girlfriend."Hindi makapaniwala akong napapalatak."Wala ka bang totoong girlfriend na pwede mong ipakilala sa Mama mo at kailangan mo pang maghanap nang mangpapanggap?" natatawa kong tanong.Imposible namang nagkaubusan na ng mga babae para sa katulad niyang bilyonaryo."I don't do girlfriends," kibit-balikat niyang sagot. "Hassle lang iyon sa busy kong schedule.""Pero hindi ka naman gano'n ka-busy sa tingin ko," nakaismid kong pasaring. "Nagawa mo pa ngang makinig sa mga tsismis diyan sa tabi-tabi.""Pinipili ko lang naman iyong mga tsismis na mapapakinabangan ko," nakataas ang kilay niyang wika."So... kailan mo napagtantong kapaki-pakinabang para sa'yo ang tsismis tungkol sa buhay ko?" sarkastiko kong tanong."Kailan nga ba?" napaisip niyang balik-tanong at kunwark ay napahaplos pa sa non-existent niyang bigote para lang asarin ako.Impatiko talaga ang gago! "Kung hindi mo ako nilayasan matapos ang nangyari sa'tin ay
Nagpupuyos sa galit na iniwanan ko si Michael at tulad nga nang sinabi nito ay mukhang nakabuo na ang mga bisita ng konklusyon sa relasyon naming dalawa. Halata sa mga nakakasalubong kong mga panauhin ang biglaang pagbabago nang pakikitungo nila sa'kin.Kung dati para lang akong hanging nilalampasan ng mga ito lalo na ng mga mayayamang bisita at kakilala ng pamilya ni Trish ay iba na ngayon dahil magiliw na ang pagkakangiti nila sa'kin.Bigla ay itinuring nila akong ka-level nila at lantaran nilang pinapakita ang kagustuhang makipaglapit sa'kin.At lahat ng ito ay naaayon sa gustong mangyari ni Rowan Michael Walliz. Nagmumukhang puppet niya ang lahat na walang kamuwang-muwang na napapasunod sa pagmamanipula niya.Kung gaano ito kagwapo ay gano'n din ito katuso! Wala rin pala akong pagpipilian pero pinapaniwala ako ng gago na may choice akong tumanggi sa offer niya! May patanong-tanong pa at kunwari ay pwede ko pa raw pag-isipan pero paglabas ko ay inaakala na ng lahat na may mas ma