Hindi ko na nabilang kung ilang ulit kaming nagpakasasa sa katawan ng bawat isa ni Michael. Ang tanging malinaw sa'kin ay ang lalong pagtindi ng sarap sa bawat pagkakataong mapag-isa kami.Kain lang iyong pahinga namin sa buong maghapong nanatili kami sa bahay niya. Hindi pa rin humuhupa ang ulan at hanging dala ng bagyo kinagabihan. Katulad nang hindi ko rin alam kung kailan huhupa ang kasabikan namin sa bawat isa. Konting pagkakadikit lang ng mga katawan namin ay agad nauuwi sa bayuhan. Nangangalay na iyong balakang ko pero sige pa rin ako dahil talagang nakakahibang iyong sarap.Nababliw na nga yata ako o sadyang hindi ko lang matanggihan bawat pang-aakit ni Michael. Alam na alam niya talaga kung paano gisingin ang natutulog kong kalandian. Nasubukan na yata namin lahat ng posisyon kaya halos naubos din iyong lakas ko kahit kalimitan ay siya namna iyong nagtatrabaho."Paano ba iyan, crush, kailangan mo na yata akong panagutan," pabirong wika ni Michael matapos ang huling pagniniig
Kinabukasan ay talo ko pa ang buong gabing nag- marathon dahil sa pangangalay ng buo kong katawan.Mabutii na lang pinaghanda ako ni Michael ng maligamgam na tubig sa bathtub kaya nabawasan iyong pananakit matapos kong magbabad doon nang ilang minuto.Medyo nahiya pa nga ako dahil asikasong-asikaso niya ako. Pakiramdam ko ay ako lang iyong napuruhan sa pinaggagawa namin kagabi habang siya ay nasa kondisyon pa rin. Kung tutuusin ay siya pa nga itong dapat na makaramdam ng sobrang pagod dahil siya iyong gumagalaw habang ako ay nakahiga lang kalimitan habang umuungol sa sarap.Nakakabilib din naman kasi iyong stamina ni Michael. Parang gusto ko nang maniwala na mahigit isang buwan na siyang tigang. Gano'n ba talaga iyong mga lalaki? O si Michael lang iyong 'pag nag- abstinence ng kahit isang buwan lang ay todo bawi naman at halos ayaw nang paawat?Pagkatapos naming mag-agahan ay nagpahatid ako sa bahay namin upang nakapagpalit ako ng damit. Nagpumilit siyang hintayin ako upang sabay kam
Pagkatapos magpaalam ni Dianne ang naging abala na ako sa trabaho. Ayaw kong may ibang masabi ang mga katrabaho ko kaya ako na mismo ang nagpresenta na tapusin iyong ilang mga nakatambak naming gawain. Ayaw kong isipin nila na sinasamantala ko ang pagiging malapit ko kay RM kaya patetiks-petiks na lang sa ako trabaho.Sa sobrang subsob ko sa ginagawa ay namalayan ko na lang na lunch break na pala nang mag-aya iyong iba kong mga kasamahan."Kasabay naman ni Jocelle mamaya si RM kaya hindi na natin siya isasama," nanunuksong pahayag ng isang lalaki kong katrabaho.Agad na umugong ang tuksuhan habang nag-iinit naman ang mukha ko dahil sa hiya. Akala ko ay maiiwasan ko na ang mga panunukso nila dahil tahimik lang naman sila kanina pagkaalis ni Michael. Hinintay lang pala nila ang break."Mauuna na kami sa'yo, Jocelle, wala kaming kasabay na pogi eh," hirit ng isa kong kasamahang babae."Ano namang tawag mo sa amin?" kontra ng katrabahio naming lalaki na singundahan no'ng iba. "Lamang l
Lumipas ang mga araw na nagiging tahimik ang buhay ko dahil hindi na muling nagawi pa sa opisina si James. Nakasanayan ko na rin na ihatid-sundo ni Michael at palagi ko siyang kasabay mag-lunch at mag-dinner. Kahit sobrang busy niya ay lagi niya pa ring nagagawan nang paraan upang magkasama kami.Sino ba naman ang hindi mahuhulog nang tuluyan sa ganoong klaseng lalaki? Limot ko na nga iyong mga balita tungkol sa kalupitan niya at kawalan ng puso. Hindi naman kasi gano'n ang pagkakakilala ko sa kanya.Wala nang nangyari ulit sa amin kahit halos araw-araw kaming magkasama. Hindi pa rin nawawala iyong pagiging clingy ni Michael at nakakadarang niyang mga halik pero hindi na ulit siya nag-initiate na lumagpas kami roon. Minsan nga ay ako na iyong nagbibigay ng motibo pero siya itong malakas ang self-control. Malapit ko nang isipin na nawawalan na siya ng gana sa'kin kung hindi niya lang araw-araw pinapaalala iyong pagkaka-crush niya sa'kin na habnag tumatagal daw ay mas lumalalim.
Papalabas na ako ng opisina nang mahagip ng tingin ko si James na halatang may inaabangan.Lihim akong napamura nang makitang papalapit ito sa direksiyon ko pagkakita sa'kin. Mabilis akong lumihis ng daan pero maagap niya akong sinundan at ilang sandali lang ay naabutan na niya ako. Hindi ko na sana siya bibigyan nang pansin pero humarang talaga siya sa dadaanan ko."Celle—""Pwede ba, James, tigilan mo na ako!" nayayamot kong putol sa balak niyang pagsasalita.Pumiksi ako nang akma niya akong hahawakan. Umatras din ako upang mabigyang distansya ang pagitan naming dalawa.Hangga't maaari ay ayokong may makakita sa amin na magkalapit habang nag-uusap. Kung pwede nga lang ay limang metro sana ang layo namin sa isa't isa. "Bakit mo ba ako iniiwasan?" usisa niya habang pilit na tinatawid ang nakapagitan sa'ming distansya.Bawat hakbang niya pasulong ay umaatras naman ako. Nabubwesit na talaga ako sa totoo lang!"Tinatanong pa ba iyon?" nanggigil kong balik-tanong sa kanya. "Sinugod na a
Isang malakas na sampal ang sinalubong sa'kin ni Mama pagkauwi ko ng bahay."Inggrata ka!" sigaw nito sa'kin. "Wala kang utang na loob at nagawa mo pa talaga kay Trish iyon?"Nauna pa yatang nakarating sa bahay namin kaysa akin ang balita tungkol sa nangyari kanina.Sa sobrang kaba at takot ko dahil sa nangyari kahit wala naman akong kasalanan ay nakaligtaan ko na ngang tawagan si Michael upang magkwento. Nag-alala ako sa kalagayan ni Trish at ng baby nito. Hindi naman ako sobrang samang tao na hindi makaramdam nang gano'n sa kabila ng ginawa nito sa'kin.Kasalukuyan nasa business conference sa ibang bansa si Michael kaya wala itong kaalam-alam sa mga nangyari ngayon. Hindi ko nga rin masabi kung magkakaroon ba ito ng pakialam gayong problema ito sa loob ng pamilya namin.Kahit na sabihing may nangyayaring mutual understanding sa pagitan namin ni Michael ay hindi pa talaga ako sigurado sa totoo nitong nararamdaman para sa akin.Punong-puno pa rin ako ng insecurities lalo na at toto
Um-absent muna ako sa trabaho kinabukasan upang asikasuhin ang tungkol sa bago kong titirhan.Madali naman akong nakahap ng mauupahan kaya ang sunod kong ginawa ay bumili ng mga gamit. Sobrang abala ako sa paglilinis ng lilipatan kong bahay at pag-aayos ng mga napamili kong mga gamit kaya nawala talaga sa isip ko ang tungkol kay Michael.Hindi ko nga rin siya natawagan kagabi dahil mas inuna kong pinagtuunan nang pansin ang paghahanap ng mauupahang bahay sa internet at ilang mga kakilala ko. Hindi ko rin nasagot iyong tawag niya dahil nataon na kausap ko iyong landlady.Marami akong binago sa loob ng nilipatan kong bahay. Pinalitan ko iyong wallpaper at mga kurtina na naiwan no'ng unang umupa. Nilinis ko rin iyong mga sulok-sulok at pati iyong maliit na bakuran sa labas ay nilinis ko.Nanlilimahid ako nang matapos kong ayusin lahat at iyong mga pinamili kong groceries na lang iyong natirang aayusin. Mabuti na lang at may maliit na refrigerator na kalakip na ng bahay na inupahan ko.
"Gusto mong titira ako sa bahay mo?" maang kong tanong kay Michael habang pareho kaming nakahiga sa kama ko.Katatapos lang naming kumain at kasalukuyan kaming nagkukwentuhan tungkol sa sitwasyon ko ngayon."Malaki ang bahay ko at ang lungkot 'pag wala akong kasama roon," malambing niyang wika."Ngayon ka pa talaga nalulungkot?" sarkastiko kong tanong. "Gusto mo lang yatang may palaging inaano eh," bubulong-bulong kong dugtong.Malakas akong napatili nang bigla niya akong kinubabawan."Michael!" naeeskandalo kong tawag sa pangalan niya nang ikiskis niya sa'kin ang ibabang bahagi ng kanyang katawan."Ano iyong sabi mo?" pilyo niyang tanong bago mapaglarong isinubsob ang mukha sa dibdib ko."Michael kakakain lang natin," saway ko sa kanya.Ngayon pa nga lang kami nakapagpahinga simula no'ng dumating siya kaninang tanghali tapos ngayon ay nararamdaman ko na namna ang kahandaan niya sa panibagong bakbakan. "Pampatunaw 'to," nang-aakit niyang tugon. "Ang bango mo," anas niya."M-Michael,"