“Hanapin n’yo si Zanella, hindi siya pwedeng mawala!” Nahintakutan na utos ni Rosario, masyado na siyang balisâ at hindi na mapakali sa kanyang kinatatayuan habang panay ang pisǐl nito sa isa niyang kamay. “Ma’am hinalughog na namin ang buong paligid maging ang mga karatig na barangay natin ngunit wala talaga si Señorita Zanella.” Kinakabahan na pahayag ng tauhang inutusan niya na maghanap sa labas. “Paanong wala? Napaka imposible ng mga sinasabi ninyo na naglayas si Zanella! Kilala ko ang batang iyon, kahit kailan ay hindi siya sumuway sa akin!” Ani ni Rosario sa mataas na tinig na kulang na lang ay sumigaw ito. Natigilan ang lahat dahil sa ugaling ipinakita ni Rosario, kilala siya ng lahat bilang mahinahon na tao at ni minsan ay hindi pa nila ito nakitang magalit. Maging sina Esmeralda ay napalingon sa direksyon ng Ginang at taas-kilay na tumayo ito at lumapit kay Rosario. Tumayo din si Patricia at kaagad na sumunod sa likuran ng kanyang ina. “At bakit ka sumisigaw? Hindi m
Mula sa himpapawid ay walang kapaguran na lumilipad ang Agilang si Sky. Tila isang kawal na nagroronda sa malawak na kalangitan. Ni hindi alintana ng magiting na ibon ang matinding sikat ng araw. Kung noong una ay ginagawa niya ito upang manila ng hayop sa gubat ngayon ay ginagawa niya ito upang makita ang nag-iisang tao na nakatatak sa kanyang puso’t-isipan. Wari moy isang tao na kakikitaan mo ng determinasyon ang awra ng Agilang ito habang walang humpay sa nagpapakawala ng malalakas na huni. Mabilis na nagpuslitan ang ibang mga hayop sa gubat upang magtago, pagkat ramdam nila ang galit ng ibon mula sa mga huni nito. Pagkatapos ng ilang milyang paglipad ay dumapô si Sky sa pinakamataas na bahagi ng puno upang magpahinga. Maya-maya ay muli na naman siyang nagpatuloy sa paglipad, halatang wala itong balak na sumuko at walang makakapigil sa kanya hanggang sa magtagumpay ito. Samantala… “Isang malakas na sipol ang aking pinakawalan at naghintay pa ako ng ilang segundo ngunit nakad
Nahinto sa paghakbang ang mga paa ni Zanella ng biglang bumuhos ang malakas na ulan. Mabilis siyang tumakbo patungo sa ilalim ng malaking puno upang sumilong. Ngunit balewala pa rin ang malaking puno dahil nabasa pa rin siya ng ulan. Mahigpit na niyakap ni Zanella si Sky at ginamit niya ang kanyang katawan upang hindi ito mabasâ ng ulan. “S-Sky…. Ang mundong ito ay masyadong malupit, ang mga katulad nating nilalang na lumaki sa hirap ay walang puwang para dito. Dahil pera ang nagpapaikot sa buhay ng mga taong naninirahan dito. P-pera ang kanilang sinasamba.” Anya na ang mga labi ay nanginginig dulot ng matinding lamig. Tiniis ni Zanella ang lamig at gutom at sandaling nanatili sila sa ilalim ng puno hinihintay kung kailan titila ang ulan. Isang oras, dalawang oras, at di nagtagal ay inabot na ng alas dose ng hating gabi bago pa man tumila ang ulan. Isang matalay na ngiti ang lumitaw mula sa mga labi ni Zanella na parang gusto niyang sabihin na sa wakas ay tumila na rin ang ulan.
“Hindi ako makagalaw sa aking kinauupuan habang mahigpit na yakap ko ang aking sarili. Ni hindi ko rin maawat ang malakas na panginginig ng aking katawan, maging ang mga labi ko ay patuloy na nangangatal. Gusto ko sanang maglakad ngunit hindi ako pwedeng umalis sa aking puwesto dahil kailangan ko pang hintayin ang pagbabalik ni Sky. Nagtataka ako kung bakit halos isang oras na yata ang lumipas ngunit hanggang ngayon ay hindi pa rin ito bumabalik. Ilang sandali pa ay nanlaki ang mga mata ko dahil sa pagsulpot ng isang lalaki sa aking harapan. At ang mas nakakuha ng atensyon ko ay ang hawak nito na isang bagay na ngayon ko lang nakita. Hindi nagsasalita ang lalaki at nakatitig lang ito sa mukha ko hanggang sa dahan-dahang umangat ang kamay nito na may hawak na bakal. Habang nakatitig ako sa mukha ng estrangherong lalaki ay nakatutok naman sa akin ang hawak nito. Isang mapanganib na ngiti ang lumitaw mula sa sulok ng kanyang bibig na wari moy nangangako ng isang kamatayan. Makapigil
Mabilis na bumaba ng kanyang sasakyan si Hareth maging ang mga magulang nito na si Harris at Zaharia. Hindi sila makapaniwala sa mga nangyayari, kapwa naninindig ang kanilang mga balahibo dahil sa matinding emosyon. Dahan-dahang lumapit ang tatlo sa dalagang nakaupo sa kalsada na kasalukuyang iniiyakan ang namatay na ibon. Hindi na nila namalayan na kanina pa pala sila umiiyak dala ng labis na pagkahabag para sa babae. Maingat na lumuhod si Hareth sa harap ni Zanella at ng magpanagpo ang kanilang mga mata ay nasilayan ni Hareth ang luntiang mga mata ng dalaga. Wari mo’y hinampas ng maso ang kanyang dibdib ng makita niya ang malaking pakakahawig nito sa kanya dahil si Zanella ang babaeng kawangis ng mag-amang Harris at Hareth.“Zanella?” Hindi makapaniwala na sambit ni Hareth at buong pananabik na mahigpit na niyakap ang kanyang kapatid. “Diyos ko mahabaging langit! Ang anak natin Harris!” Nagugulumihanan na wika ni Zaharia at mabilis na lumapit sa dalagang tulala. “Anak, Zanella! Ang
“Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at maingat na pinasadahan ko ng tingin ang buong silid na aking kinaroroonan. Ngunit, ang tanging nakikita ko lamang ay pawang puting kisame at puting pader. Kumunot ang noo ko ng napansin ko ang isang bagay na nakasabit sa bakal na nasa tagiliran ko ngunit may mahabang hose ito na naka-konekta sa aking kamay. Maingat na bumangon ako mula sa pagkakahiga at kahit na nakakaramdam ako ng hilo ay sinikap ko pa ring makaupo ng maayos. Natigilan akong bigla, nang isa-isang lumitaw sa aking isipan ang bawat eksena ng nagdaang gabi. At ang siyang nagpaluha sa aking mga mata ay ang pagbagsak ng katawan ni Sky sa malamig at basang kalsada. “H-Hindi… s-si S-Sky…” natataranta kong sambit kaya mabilis kong inipit ang dalawang daliri sa pagitan ng aking mga labi saka nagpakawala ng ilang malakas na pito. Mula sa gilid ng aking mga mata ay napansin ko ang pagbalikwas ng tatlong tao at natataranta sila na lumapit sa akin. Naalarma akong bigla dahil sa p
“Surprise!” Masayang sabi ng lahat pagkatapos na tanggalin ang panyo na nakatakip sa aking mga mata. Halos lumuha ang mga mata ko dahil sa matinding kasiyahan ng mula sa gitna ng malawak na salas ay tumambad sa aking paningin ang nakatayong higanteng rebulto ni Sky. Ang galing ng pagkaka-ukit nito maging ang kulay ng balahibo at talim ng mga tingin nito ay kuhang-kuha. Pakiramdam ko ay buhay na buhay sa aking harapan ang kapatid kong si Sky ngunit di hamak na mas malaki siya kaysa sa akin ngayon. Umiiyak na niyakap ko ang malaking estatwa at buong pagsuyo na hinaplos ito ng aking mga palad. Maya-maya ay lumapit sa akin si kuya Hareth at inabot nito ang isang jar na may lamang abo ni Sky. Namangha ako ng mula sa ilalim ng mga paa ng rebulto ni Sky ay binuksan ng kakambal ko ang isang maliit na kabinet. “Ipasok mo na si Sky sa bago niyang tahanan, I’m sure magugustuhan niya ito.” Nakangiti nitong utos sa akin. Para naman akong batang sabǐk na sumunod dito at maingat na ipinasok ko ang
“Tell me, Alexander! Saan ka na naman galing!?” Hinanap mo na naman ba ang baliw mong asawa!?” “PAK!” Isang malakas na sampal ang natanggap ni Samantha mula kay Alexander. Madilim ang mukha nito at nanginginig ang katawan dahil sa pagpipigil na huwag itong saktan. “Hayop ka! Nagagawa mo na akong saktan? Pagkatapos ng mahabang panahon na ginugol ko sayo?” Nanggagalaiting sigaw ni Samantha at walang habas na binayo ng nakakuyom niyang mga kamay ang malapad na dibdib ni Alexander. Nanggigigil na hinawakan ni Alexander sa magkabilang balikat si Samantha at marahas na iniharap ito sa kanila. “Sa susunod na tawagin mo pang baliw ang asawa ko ay hindi lang yan ang matitikman mo sa akin. So, if I were you ay ititikom ko yang bibig mo kung ayaw mong dumugo ‘yan sa sampal.” Nanggagalaiti sa galit na sabi ni Alexander bago marahas na binitawan ang mga braso ni Samantha. Kamuntikan pa itong ma-out of balance mabuti na lang ay mabilis niyang naibalanse ang kanyang katawan. Pagkatapos na sabihin