Chapter 46

“Iha, maiwan muna kita, kailangan naming umalis ni Alexander para pumunta sa bangko. Huwag kang mag-alala, babalik din ako kaagad.” Malumanay na paalam ni Rosario ngunit natigilan siya ng tumitig sa kanya ang walang buhay nitong mga mata. Kapansin-pansin ang pagiging matingkad ng kulay berde nitong mga mata kaya napahugot ng isang malalim na buntong hininga si Rosario.

“Pagbalik ko ay mag-uusap tayo, at sana ay sabihin mo sa akin ang lahat, hm?” Ani nito ng may pagsuyo ngunit nanatiling blangko ang mga mata ni Zanella na para ba itong isang bulag na walang nakikita.

Malungkot na tinalikuran ni Rosario si Zanella, labag man sa kanyang kalooban na iwan ito ay kailangan niyang umalis. Dumating na kasi ang itinakdang araw upang tanggapin ni Alexander ang huling habilin ng kanyang abuelo na naka-time deposit sa isang bangko.

Nahinto sa paghakbang si Alexander mula sa mga baitang ng hagdan ng makita niya si Zanella na nakaupo sa paanan ng hagdan. Sobrang tahimik nito at nakatulala lang s