Chapter 45

“Sumosobra na talaga ang mga ‘yan! Napaka walang puso.” Nanggagalaiti na sabi ni mama Rosario habang binabalot ng benda ang sugat sa aking tuhod.

“Sa susunod ay huwag kang sasama sa kanila ng hindi ko nalalaman, naiintindihan mo?” Ani nito na bakas pa rin ang galit mula sa tinig nito. Marahan akong tumango bilang tugôn. “Mamâ, ano ang ibig sabihin ng annulment?” Wala sa loob na tanong ko sa kanya, bigla siyang nahinto sa pagliligpit ng mga gamot sa loob ng box at nagtataka na lumingon siya sa akin.

Napansin ko na masyadong seryoso ang ekspresyon ng kanyang mukha, nagpakawala muna siya ng isang mabigat na buntong hininga bago muling naupo gilid ng kama, sa tabi ko.

“Bakit mo naitanong ‘yan?” Balik tanong niya sa akin, nagsimulang lumikot ang aking mga mata dahil hindi ko alam kung ano ang isasagot ko. “Zanella.” Muling tawag niya sa akin, “n-nabasa ko lang sa isang papel na nakita ko sa salas.” May pag-aatubili kong sagot, muli na naman siyang nagpawala ng isang malalim na buntong hin