Pang Apat at Pang Lima

Third Person Point of View

       Gabi na ngunit nasa labas pa si Glen. Pagod na ang kanyang mukha at mababakas mo ang kalungkutan sa kanyang mga mata.

       Maghapon na niyang hinahanap ang kanyang nakababatang kapatid na si Kendra ngunit hanggang ngayon ay hindi nila ito makita.

       Sanib pwersa na sila ng mga pulis ngunit hanggang sa ngayon ay wala pa ring balita ang mga ito sa kanya.

       Ngunit kahit na ganoon ay hindi nawawalan ng pag – asa si Glen na mahahanap niya rin ang kanyang kapatid. Umaasa siya na ito ay buhay pa.

       Abot langit ang kanyang pagdadasal na sana ay makita pa ni Glen ang kanyang kapatid.

       Hindi niya mapapatawad ang kanyang sarili kapag may nangyaring masama rito.

       Kung sana nga lang ay mababalik niya ang kahapong nagdaan ay gagawin niya ang lahat huwag lang makaalis ang kapatid sa kanilang bahay.

       Igagapos niya ito kung kinakailangan o baka nga kung kailangan pang putulin ang mga paa nito ay gagawin niya kahit na masakit. Atleast doon ay buhay pa ang kanyang kapatid at hindi nawawala.

       “KENDRA!!!” sigaw ni Glen sa kagubatan. “NASAAN KA! Nasaan ka na ba?! Bakit wala ka pa? Kagabi pa kita hinihintay! Sabi mo babalik ka agad. Sabi mo saglit lang pero nasaan ka ngayon?! KENDRA!!!! NASAAN KA?! NANDITO NA ANG ATE GLEN MO!! BUMALIK NA TAYO SA BAHAY NATIN PLEASE!!! TAMA NA ANG TAGUAN!!!”

       Halos mamaos na ang boses ni Glen kakasigaw kanina pa. Minu minuto siyang sumisigaw. Isinisigaw niya ang pangalan ng kapatid at umaasang maririnig siya nito kung saan ma ito naroon ngunit bigo siya. Bigo siyang marinig ang kahit bulong ng kanyang kapatid.

       Pagod na pagod na siya. Hindi pa siya namamahinga o kumain man lang ng agahan kanina. Alalang alala siya sa kanyang kapatid.

       Silang dalawa na lang ang magkasama sa buhay kaya naman hindi niya kakayanin kung iiwan pa siya nito.

      

       Sa isang banda ay may tatlong pares ng mata ang nakatingin kay Glen. Nakasuot ito ng mga belo at may hawak na kutsilyo sa kanilang mga kamay. Si Glen na ang isusunod nilang papatayin.

       Ito ang pakay nila sa gabing ito.

       “Sigurado ka ba sa kanya, Teresa?” tanong ng kanyang kasamang si Barang.

       “Sigurado ako sa kanya,” ani ni Teresa. “Siya ang sunod na ipinakita sa akin ng anak ng dilim. Hindi ako pwedeng magkamali. Hindi na niya tayo papahirapan dahil hindi na yan makakatakbo. Sa lagay niyang iyan ay pagod na siya kakahanap sa kapatid niya.”

       Napatawa naman si Lolit sa kanyang narinig. Kasama rin siya ni Teresa at Barang ngayon. Silang tatlo ang gumagawa ng mga krimen sa kanilang baryo.

       Nais ni Barang at Lolit tulungan si Teresa sa kanyang nais dahil tinulungan din siya nito.

       “Kaawa – awang babae,” ani ni Lolit. “Walang kaalam alam na siya na ang susunod sa kanyang kapatid.”

       “Pang – ilan na natin ang babaeng iyan?” tanong ni Barang sa dalawa pagka’t hindi niya nabilang.

       “Pang apat na natin siya,” ani ni Teresa.

       “Kung ganoon ay pagkatapos niya ay kailangan pa nating pumatay ng lima?” tanong ni Barang. “Kailangan nating madaliin ang bagay na ito dahil kumikilos na ang mga pulis. Mainit na tayo sa kanilang mga mata dahil sa nakasaksi ng pagpatay natin noong isang gabi.”

       “Lasing ang mga lalaking iyon,” panayam naman ni Teresa. “Hindi sila maniniwala sa taong lasing at wala sa katinuang pag – iisip. Sila pa rin ang magiging kriminal sa huli. Isa pa ay bakit ka natatakot sa mga pulis? Wala silang laban sa itim na kapangyarihan natin. Matatakot ang mga iyon na makielam pagka’t alam nila kung ano ang kaya nating gawin.”

       “Hindi lahat, Teresa,” ani ni Barang. “Hindi lahat ay kaya nating dapuan ng nakakamatay na sakit. May mga taong malakas ang proteksyon at hindi maabot n gating kapangyarihan.”

       “Katulad na lamang ng matandag albularyo?” tanong ni Lolit. “Yung albularyong pumatay sa iyong anak?”

       Hindi naman sumagot si Barang. Namatayan siya ng anak dati dahil nahuli ito ng mga tao.

       Bilang parusa sa kanyang anak ay ibinigti ito sa harap ng madla. Nais iyang magwala at isumpa ang taong nagpataw dito ng kaparusahan ngunit hindi niya kaya ang proteksyon nito sa katawan.

       Itinigil niya na lamang ang kanyang orasyon dahil alam niyang sa oras na bumalik sa kanya ang kanyang sumpa ay siya ang mamamatay.

       Sa huli ay hindi niya pa rin matanggap ngunit binawian niya ang pamilya ng albularyong ito at isa isang pinatay ang miyembro ng kanyang pamilya.

      

       “Ako na ang bahala rito,” ani ni Lolit at lumabas sa kanyang pinagtataguan.

      

       “Gabi na ine,” ani ni Lolit. “Bakit mag isa ka at nasa labasan pa??”

       Napatigil si Glen sa kanyang paghahanap noong marinig ang boses ng isang matanda.

       Napatingin siya sa kanyang likuran at nakita niya ang isang kubang matanda na nakasuot ng mahabang itim na bestida.

       Nakatingin ito sa kanya habang hawak hawak ang kayang tungkod.

       Napaatras si Glen. Hindi niya gusto ang matandang ito isama mo pa na itim na itim ang damit nito.

       Mukha itong hindi mapagkakatiwalaan. Isa pang pinagtataka ni Glen ay kung bakit naroon din ito ng dis oras ng gabi.

       Ngunit imbes na tumakbo ay napuno ng galit si Glen sa kanyang damdamin.

       “Nasaan ang kapatid ko?!!” angil ni Glen sa matandang si Lolit. “Saan mo siya dinala?! Ibalik niyo sa akin ang kapatid ko! Mga walang hiya kayo! Mga kulto.”

       “Anong kulto ang pinagsasabi mo ine?” tanong ni Lolit na patay malisya. “Sinong kapatid? Nagmamagandang loob lamang ako sa iyo pagkat nasa labasan ka pa. Ano ba ang maitutulong ko sa iyo?”

       Inilabas ni Glen ang tinatago niyang kutilyo sa loob ng kanyang damit. Binaon niya ito proteksyon sa kanyang sarili.

       “Hindi mo ako malolokong matanda ka!!” sigaw ni Glen at itinaas ang kutsilyo saka sumugod kay Lolit.

       Inambaan niya agad ito ng isang saksak sa dibdib. Bumaon ito sa dibdib ng matanda at napainda si Lolit sa kanyang nararamdamang sakit.

       Nagulat si Glen sa kanyang nagawa dahil tila bigla na lamang nagdilim ang kanyang paningin at nasaksak niya ang matanda ng hindi niya namamalayan.

       “Walang hiya ka! Ang kapal ng mukha mong saksakin ako!” madiin na sabi ni Lolit at itinaas niya rin ang itinatagong panaksak sa bestida.

       Sunod sunod niyang sinaksak si Glen hanggang sa mamatay.

       Nakatingin naman si Teresa sa dalawang taong nagpapatayan habang si Barang ay tinulungang makatayo si Lolit.

       Ngunit sa tindi ng tama ni Lolit at sa kanyang katandaan ay hindi niya kinakaya ang sakit at sugat sa dibdib.

       Lumapit si Teresa sa kanila.

       “Teresa, tulungan mo ako,” ani ni Lolit sa babaeng matanda na alam niyang makakatulong sa kanya.

       Napatingin naman si Barang kay Teresa dahil tahimik lamang ito.

       “Matanda ka na, Lolit,” ani ni Teresa. “Salamat sa mga tinulong mo.”

       Nanlaki ang mga mata ni Lolit bago siya tuluyang tinamaan ng tungkod ni Teresa ng sunod sunod.

       “Teresa?!” gulat na tawag ni Barang.

       Si Teresa naman ay hiniwa ang dibdib ni Glen at kinuha ang puso roon saka isinilid sa isang plastic. Pagkatapos noon ay kinuha niya rin ang puso ni Lolit mula sa loob ng dibdib nito.

       “Teresa?!!!” hindi makapaniwalang tawag ni Barang. “Pinagtratrayduran mo ba kami?!”

       “Hindi ba at pabor sa iyo ito?” tanong ni Teresa kay Barang. “Sabihin nating napatay si Lolit ng babaeng ito. “Pagkatapos ay ikaw na ang papalit sa pwesto niya. Solong solo mo, Barang. Hindi ba at matagal mo ng gustong makuha ang posisyon niya?”

       Hindi naman nakasagot si Barang sa sinabi ni Teresa.

       “Idispatsa mo ang katawan ni Lolit,” ani ni Teresa. “Ako na ang bahalang magpaliwanag sa mga kagrupo natin.

       Isang ngiti ang sumilay sa labi ni Barang.

       Walang kababakasan ng awa. Hinatak niya ang katawan ni Lolit upang idispatsa ito.

Gilda Point of View

       Agad akong napabangon ng mabilis mula sa aking pagkakahiga sa aking nasaksihan sa kaing panaginip.

       Para akong sinunog ng kung isang babaeng nagnangangalang Barang.

       May pinatay uli sila at pinatay nila ang kanilang kasama. Napanaginipan ko uli sila.

       Hindi na normal ito. Kailangan kong malaman kung totoo nga ang mga nakita ko sa aking panaginip.

       Agad akong tumayo sa aking higaan at nag ayos ng aking sarili.

       Papasikat pa lamang ang araw ngunit wala akong pakielam.

       Kailangan kong makita kung ano ba ang pinapakita sa akin ng aking panaginip.

       Naguguluhan ako. Parang totoong totoo ang mga nakikita ko.

       Parang naroon ako.

       Napatigil ako sa pagbaba ng hagdan ng may narinig akong boses sa aking isipan.

       ‘Sajsajsbahg, sasjahsja’

       Ano iyon? Hindi ko maintindihan.

       Ipagpapatuloy ko na sana ang paglalakad noong may magsalita muli sa aking isipan.

       ‘Sajsajsbahg, sasjahsja’

       ‘Sajsajsbahg, sasjahsja’

       ‘Sajsajsbahg, sasjahsja’

       ‘Sajsajsbahg, sasjahsja’

       ‘Sajsajsbahg, sasjahsja’

       ‘Sajsajsbahg, sasjahsja’

       ‘Sajsajsbahg, sasjahsja’

Napahawak ako sa aking ulo.

       Ano ito?! Ano ang sinasabi ng boses? Hindi ko maintindihan.

       Pinukpok ko ang aking ulo. Ayokong marinig ang boses niya.

       Ayoko!

       ‘Sajsajsbahg, sasjahsja’

       ‘Sajsajsbahg, sasjahsja’

       ‘Sajsajsbahg, sasjahsja’

       ‘Sajsajsbahg, sasjahsja’

       ‘Sajsajsbahg, sasjahsja’

       ‘Sajsajsbahg, sasjahsja’

       ‘Sajsajsbahg, sasjahsja’

       Umikot ang aking paningin. Pakiramdam ko ay kay daming bumubulong sa akin.

       Heto nanaman ang bwiset na bulong na ito. Hindi talaga ako tinatantanan.

       Nagsimula lang naman ang lahat ng ito ng hawakan ko ang itim na libro ni Lola Teresa.

       Naghintay ako ng ilang mga segundo at wala na akong narinig na mga boses kaya naman agad na akong bumaba at nagtungo sa kagubatan na nakita ko.

***

       Napatakip ako ng aking bibig noong makita si Kendra. Naroon pa rin siya sa sulok kung saan siya namatay. Mali hindi siya namatay kundi pinatay siya!

       Butas ang dibdib nito at gaya nga ng nasa panaginip ko ay kinuha ng mga babae ang puso niya.

       Ngunit bakit? Bakit sila kumukuha ng mga puso?

       Sunod na hinanap ko ay ang bangkay ni Glen. Alam ko na pinatay din siya. Pinakita ito sa aking panaginip!

       Ilang lakad lamang ang ginawa ko ay nakita ko na nga ang bangkay ni Glen.

       Wakwak din ang dibdib nito at wala ang kanyang puso.

       Wala silang takot. Ni hindi man lang nila tinago ang katawan ng dalawang babae. Hinayaan nilang uudin na lamang dito.

      

       Nakarinig ako ng mga hakbang sa isang gilid kaya naman agad akong nagtago sa isang malaking puno.

       Narinig ko na napamura ang lalaking dumating.

       Sinilip ko ito at nakita kong nakatingin siya sa bangkay ni Glen.

       “Hello,” ani ng lalaki. Mukhang may kausap siya sa telepono.

       “Nakita ko na si Ms. Glen, p-pero patay na sya.”

       Natagpuan na ng pulis ang bangkay ni Glen. Makikita kaya nila ang bangkay ni Kendra? Nakatago ito sa sulok at hindi agad makikita sa isang tinginan pa lamang.

       ‘Umalis ka na dito, Gilda kung ayaw mong makita ka ng mga pulis’

       Nanlaki ang aking mga mata. Ito nanaman siya. Nagsisimulang gambalain ang aking isipan.

       Ngunit dahil takot din akong mapagbintangan ng mga pulis ay agad akong umalis sa lugar.

       Tumakbo ako ng tumakbo hanggang sa makarating ako sa aming bahay.

       Napahawak ako sa may pintuan ng bahay habang hingal na hingal.

       “Saan ka galing?”

       Nagulat ako noong marinig ko ang boses ni Lola Teresa.

       Napatingin ako sa kanya na nasa may pintuan din at mukhang papaalis muli.

       ‘Huwag kang aamin. Patay ka kapag sinabi mo ang iyong mga nakita.’

       “Nagexercise lang po,” ani ko sa kanya.

       Pinagmasdan niya naman ako mula paa hanggang sa ulo na animo ay sinusuri kung nagsasabi nga ba ako ng totoo.

       “Siguraduhin mo lamang,” ani ni Teresa sa akin. “Dahil kapag nalaman kong may kinikita ka ay malilintikan ka sa akin.”

       Hindi naman ako sumagot at napatingin na lamang sa kanya habang papaalis siya.

       Masama pa rin ang loob ko na hindi niya ako hinayaang makapag aral. Nagtatampo ako sa kanya at the same time ay naiinis.

       ‘Pag wala na siya ay makakapag aral ka,’

       ‘Pag pinatay mo siya ay wala ng hahadlang sa iyo,’

       ‘Magagawa mo ang lahat ng gusto mo’

       ‘Magiging masaya ka kapag wala siya’

       Pag wala na siya ay makakapag aral ako? Pag pinatay ko siya ay wala na akong problema?

       Paano ko siya mapapatay?

 Malakas kong sinampal ang aking sarili dahil sa aking mga naiisip na hindi dapat.

       Ano ba ang iniisip ko?! Nasisiraan na ako ng ulo. Para akong isang kriminal!

        Tigilan mo na ako please!