บทที่ 21

อวิ๋นซูพูดราวกับสายฟ้าผ่า “บริษัทพัฒนามาตั้งหลายปียังทำความร่วมมือกับตระกูลเหออยู่อีกหรอ”

เธอคิดเสมอว่าตระกูลอวิ๋นได้กำจัดของตระกูลเหอออกไปแล้ว ถึงแม้ว่าตระกูลเหอจะช่วย ก็แค่ช่วยได้บางอย่างเท่านั้น

อวิ๋นไจ่เหอก็หน้าแดงขึ้น

ตระกูลอวิ๋นต้องการกำจัดตระกูลเหอออกไป แต่เนื่องการแข่งขันรุนแรงมาก ทำให้ต้องขอความช่วยเหลือจะตระกูลเหอ ไม่ต้องพูดเรื่องหาเงินหรอกแค่ไม่ขาดทุนก็ถือว่าเป็นพรจากพระเจ้า

อวิ๋นซูยิ้มอย่างสดใส

ไม่น่าแปลกใจที่พ่อแม่ของเขาประคบประหงมขนาดนั้น

“เสี่ยวอวิ๋น พ่อก็ไม่อยากทำแบบนี้ แต่ตอนนี้มีเพียงลูกที่สามารถช่วยพ่อได้ ลูกคงไม่อยากให้ตระกูลอวิ๋นถูกทำลายอย่างหมดสิ้น คงกลับตัวไม่ได้แล้วไม่ใช่เหรอ”

อวิ๋นซูหลั่งน้ำตา “แล้วตระกูลของคุณก็เลยเสียสละฉันเพื่อฉันงั้นหรอ”

เหอหยวนเจ๋อไม่กล้าที่จะสบตาอวิ๋นซู “เสียวอวิ๋น เรื่องนี้มันไม่มีทางเลือกในฐานะตระกูลใหญ่ เราไม่สามารถที่จะทำตามใจตัวเองได้”

อวิ๋นซูหัวเราะอย่างโศกเศร้า มองดูพ่อที่เลี้ยงดูเธอต่อหน้าเธอแล้วสูดจมูกอย่างเจ็บปวด ถามว่า “เหอหยวนเจ๋อหละ”

“เขา...น่าจะอยู่ที่บริษัท”

“พาฉันไปหาเขาหน่อย”

“เสี่ยวซู...”

อวิ๋นซูพูดด้วยใบหน้