บทที่ 22

เหอหยวนเจ๋อไม่เงยหน้าขึ้น “ตอนนี้คุณควรจะอยู่ในสำนักงานกิจการพลเรือนแล้ว”

อวิ๋นซูหายใจเข้าลึกๆ แล้วนั่งลงตรงข้ามเหอหยวนเจ๋อ

“คุณไม่สามารถถอนหุ้นได้ฉันก็จะไม่หย่า”

เหอหยวนเจ้อเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้ม “อวิ๋นซู คุณรู้ตัวว่าคุณพูดถึงอะไร”

“ฉันรู้ดี” อวิ๋นซูพูดอย่างสงบ “ฉันเพิ่งรู้วันนี้ว่าตระกูลอวิ๋นต้องอาศัยตระกูลเหอเพื่อรักษาศักดิ์ศรีของพวกเขา คุณขอไตฉันข้างหนึ่งมันก็ไม่มากเกินไป”

พูดถึงเรื่องนี้ เธอก้มศีรษะลงแล้วเม้มริมฝีปากสีแดงของเธอแล้วยิ้ม “แต่ยังไง เพื่อให้ได้อยู่กับอวิ๋นซือฉิง ถ้าฉันตายเพื่อเธอมันก็ไม่มากเกินไป”

เหอหยวนเจ๋อขมวดคิ้ว “อวิ๋นซู อย่ามาเข้าใจผิด ฉันให้คุณตายตอนไหน..."

อวิ๋นซูโบกมือขัดจังหวะเหอหยวนเจ๋อ "เงินที่ใช้กับครอบครัวของอวิ๋นนั้นเป็นของคุณ คุณอยากที่จะถอนหุ้นก็ตามใจ แต่คุณต้องให้โอกาสครอบครัวอวิ๋นให้หายใจต่อ ฉันเคยคำนวณแล้ว ตราบใดยังอยู่ในบริษัทนั้นยังมีห้าสิบล้านก็เพียงพอกับที่จะหมุนเงิน ฉันหวังว่าคุณจะให้เวลาฉันครึ่งเดือนในการรวบรวมเงิน”

เหอหยวนเจ๋อหัวเราะเยาะ “ครึ่งเดือนงั้นเหรอ ห้าสิบล้านเหรอ อวิ๋นซูคุณนี่เหมือนกับเจ้าหญิงตัวน้อยที่อาศัยอยู่ในหอคอยงาช้าง คุ