บทที่ 47

เธอผลักเฮ่อเยียนสือออกไป เธอก็เงยหน้าขึ้นแล้วหันหลังให้เขา “อย่าดีกับฉันมากนักสิคะ”

เธอคงจะ......อดไม่ได้ที่จะคิดเกินเลย และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผูกพันกับโลกที่หนาวเย็นนี้

เฮ่อเยียนสือหรี่ตาลงแล้วดึงไหล่ของอวิ๋นซู “วันนี้เกิดอะไรขึ้นกับคุณ? คุณได้รับความไม่เป็นธรรมจากข้างนอกมาอย่างงั้นเหรอ? ”

วันนี้อวิ๋นซูแตกต่างไปจากเดิมมาก

อวิ๋นซูเอียงศีรษะ พยายามกลั้นน้ำตาที่ไหลให้กลับคืนที่ และกัดริมฝีปากของตัวเองแน่น

“สุดท้ายพวกเราก็จะต้องหย่าร้างกัน และฉันก็ไม่อยากให้มันเกิดเรื่องลำบากขึ้นตอนหย่า”

เมื่อเธอประกาศแต่งงานกับเฮ่อหย่วนเจ๋อ มันก็จะเป็นวันที่เธอหย่ากับเฮ่เยียนสือด้วย

เมื่อถึงเวลานั้น เฮ่อเยียนสือก็จะสามารถตามหาเจ้าของลิปสติกได้ และเธอก็สามารถจากโลกนี้ไปได้โดยไม่ต้องกังวลใด ๆ

ในโลกใบนี้ ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่มีใครที่ต้องการเธอ

เฮ่อเยียนสือขมวดคิ้วอย่างดุเดือด สัมผัสได้ถึงการถอนหายใจอย่างหนักในอกของเขา

เขาจ้องมองที่อวิ๋นซูอย่างใกล้ชิด ราวกับว่าเขาต้องการเจาะลึกเข้าไปในความคิดของเธอ

เย่ชางแหยนสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวนั้น จึงเดินเข้ามา “คุณสองคนมาทำอะไรกันตรงนี้...... ”

ก่อนที่เขาจะพู