บทที่ 91

หลิ่วซู่ตรงไปที่โรงเย็บปัก เมื่อได้เงินก็เตรียมไปซื้อเสื้อหนาๆ และขนบขบเคี้ยวให้กับลูกสาว

หลิ่วซู่อารมณ์ร่าเริง กำลังหัวเราะพูดคุยกับสือหลิ่ว

ส่วนหงเหลียนพบว่ามีคนสะกดรอยตาม นางเดินต่อไปโดยไม่กระโตกกระตาก

หลิ่วซู่หันหน้ามองหงเหลียน เห็นสีหน้านางเคร่งเครียด จึงยิ้มกล่าวว่า “หงเหลียน ยิ้มแย้มหน่อย อย่าเอาแต่ทำหน้าบึ้งตึง”

“เจ้าค่ะ”

จงเหลียนไม่ได้บอกเรื่องข้างหลังกับหลิ่วซู่ เกรงว่าหลิ่วซู่จะหวาดกลัว

หงเหลียนมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง ป้องกันคนแอบทำร้ายหลิ่วซู่

หลังออกจากร้านขายเสื้อผ้า หลิ่วซู่ถูกขอทานน้อยคนหนึ่งชนจากทางด้านหน้า

หลังจากถูกขอทานน้อยชน หลิวซู่พลันรู้สึกเวียนหัวตาลาย

หลังจากได้รับแรงกระแทก นางก็ล้มไปข้างหลัง

หงเหลียนมือไวตาไวรีบพยุงหลิ่วซู่ไม่ให้นางหกล้ม

“ฮูหยินระวัง”

หลิ่วซู่ยืนมั่นคงแล้วก็ใช้มือสัมผัสถุงเงินบนตัว จากนั้นสีหน้านางเปลี่ยน “เงินของข้าหายไปแล้ว”

หงเหลียนคิดถึงขอทานน้อยเมื่อครู่ทันที

“ฮูหยิน ท่านรอบ่าวอยู่ที่นี่ บ่าวไปสักครู่เดี๋ยวกลับมา พวกท่านอย่าเดินเถลไถล”

หงเหลียนเพ่งเล็งไปยังทิศทางที่ขอทานน้อยหายไป จากนั้นก็ไล่ตามไป

หลิ่วซู่และสือหลิ่วยืน