บทที่ 37

ไป๋ชิงหันมามองนาง สีหน้านิ่งสงบอย่างมาก

ทันใดนั้นมู่จิ่วซีก็รู้สึกเขินอายขึ้นมาเล็กน้อยและพูดกล่าวอย่างยิ้มแย้ม : "คุณหนูใหญ่ไป๋ เจ้าไม่สนใจจัดการน้องขายเจ้าแล้วจริงๆ งั้นเหรอ?"

ไป๋ชิงกล่าวยิ้มขึ้นมาอย่างเรียบๆ : "คุณหนูใหญ่มู่ เจ้าเองก็เห็นแล้ว ข้าไม่สนใจแล้วล่ะ ต่อให้ข้าจะอยากจัดการเขา แต่ข้าก็ทำอะไรไม่ได้ไม่ใช่หรือไง?"

"ไป๋ชิง เจ้าเลิกเแสร่งเสียทีเถอะ เห็นแล้วมันทุเรศ" ไป๋ฉี่เฟิงสบประมาทไป๋ชิง

มู่จิ่วซีเลิกคิ้วขึ้น ดูเหมือนฐานะตำแหน่งของไป๋ชิงจะถูกดูหมิ่นดูแคลนให้ตกต่ำอย่างมากตอนที่อยู่ในจวนอัครมหาเสนาบดีจริงๆ

ไป๋ชิงมองไป๋ฉี่เฟิงด้วยใบหน้าที่เย็นชาและกล่าวอย่างเรียบเฉย : "พอกลับไปแล้วก็อย่าพูดแล้วกันว่าข้าที่เป็นพี่สาวไม่ช่วยเจ้า"

พอพูดจบนางก็หันไปพูดกับมู่จิ่วซี : "คุณหนูใหญ่มู่ ขออภัยที่ให้เจ้าต้องมาเห็นเรื่องน่าอับอาย อ่อ ได้ยินมาว่าเจ้ากับท่านผู้สำเร็จราชการแทนถอนหมั้นกันแล้วงั้นรึ?"

มู่จิ่วซีผงะไปพร้อมกับเอ่ยออกมา : "ใช่ พวกเราถอนหมั้นกันแล้ว ข้าไม่ได้ชอบข้า"

ไป๋ชิงตะลึงไปชั่วขณะหนึ่งพร้อมกับพูดออกมา : "ท่านผู้สำเร็จราชการแทนเป็นผู้ชายที่ดี เกรงว่าคุณหนูใหญ่มู่คงจะพลาดโอกาสไปแล