Share
บทที่ 50
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 51
มู่จิ่วซียิ้มขึ้นในฉับพลันและยื่นแบมือสีขาวนวลละอออันละเอียดอ่อนออกไปข้างหนึ่งฮั้วอวิ๋นเทียนมองไปที่มือของนางแล้วก็ยิ้ม จากนั้นก็เอื้อมมือออกไปจับกับมือของนางครู่หนึ่งโม่จุนมองพวกเขาจับมือกันก็นึกมู่จิ่วซีเมื่อก่อนที่ทำกับเขาเช่นนี้เหมือนกัน ทันใดนั้นในใจก็มีความรู้สึกไม่สบายใจอย่างหนึ่งขึ้นมา"เดี๋ยวข้าให้คนไปเอาพู่กันกับหมึกมาให้" ฮั้วอวิ๋นเทียนกล่าว"ไม่จำเป็น แค่เขียนอักษร ไม่จำเป็นต้องพิธีการขนาดนั้น เราใช้แค่กิ่งไม้เขียนบนพื้นก็พอ แบบนี้ก็จะยิ่งสะท้อนทักษะการระดับการเขียนให้มากยิ่งขึ้นไม่ใช่หรือไง?"ใบหน้าที่งดงามของมู่จิ่วซีก็หันไปมองฮั้วอวิ๋นเทียนฮั้วอวิ๋นเทียนผงะไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็คิดอยู่พักหนึ่งและเห็นด้วยและยิ้มกล่าวออกมาในทันที : "ได้ แบบนี้ก็ยิ่งน่าสนใจกว่าเหมือนกัน?"ทั้งสองคนรีบเดินมาที่ต้นมาต้นหนึ่งในเรือน ฮั้วอวิ๋นเทียนก็เด็ดกิ่งไม้ออกมาสองกิ่ง โดยกิ่งหนึ่งมอบให้มู่จิ่วซี"จิ่วซี" โม่จุนเดินมาอยู่ตรงหน้ามู่จิ่วซีและกล่าวด้วยเสียงทุ้ม "เจ้าทำได้จริงๆ เหรอ? หรือว่าให้ข้าแข่งกับเขาจะดีกว่า"โม่จุนคิดว่าข้อมูลข่าวกรองของไส้ศึกพวกนี้สำคัญมาก ถ้าหากมู่จิ่วซีแพ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 52
"เจ้า เจ้าทำได้ยังไงกัน?" ฮั้วอวิ๋นเทียนได้สติกลับมาคนแรก หน้าผากของเขามีเหงื่อซึมออกมาโม่จุนเองก็ได้สติกลับมาในพริบตาเช่นกัน ความรู้สึกตกใจของเขามากยิ่งกว่าฮั้วอวิ๋นเทียน ถึงอย่างไรฮั้วอวิ๋นเทียนก็ไม่รู้เกี่ยวกับอดีตของมู่จิ่วซี แต่โม่จุนกลับรได้ยินข่าวลือมาตลอดว่านางไม่เคยเรียนและมีความสามารถในศาสตร์สักแขนง ทำอะไรก็ไม่เป็นไอคนที่บอกเขานี่มันไปเห็นผีมาหรือยังไง?อักษรพวกนี้ แม้แต่เขาเองก็ยังเทียบไม่ติดฝุ่น"ฮิฮิ ข้าเก่งใช่ไหมล่ะ" มู่จิ่วซีชมตัวเอง "อันที่จริงนี่ยังถือว่าไม่ได้ดี ข้าตอนนี้รู้สึกไม่ค่อยคุ้นมือ ต้องฝึกสักหลายๆ ครั้งจะต้องเขีนได้ดีกว่านี้แน่""เจ้า เจ้า" ฮั้วอวิ๋นเทียนแทบจะร้องไห้ออกมา "เจ้าทำให้ข้ารู้สึกด้อยข้าตัวเอง" ฮั้วอวิ๋นเทียนประสานมือเคารพอย่างเลื่อมใสขณะเดียวในใจของเขาก็ถูกมู่จิ่วซีโจมตีจนรู้สึกย่ำแย่ เขาเองมักจะรู้สึกตลอดว่ามีความสามารถเป็นอันดับหนึ่งและยืนอยู่จุดสูงสุด ไม่คาดคิดว่าจะถูกเด็กสาวคนหนึ่งที่อายุน้อยกว่าสิบปีจัดการอย่างราบคาบราวกับดอกไม้ที่รวงหล่นไหลไปตามสายน้ำเมื่อก่อนก็ทักษะฉิน ตอนนี้ก็มาเป็นเขียนอักษร นางยังมีความสามารถอื่นอีกไหม?ฮั้ว
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 53
โม่จุนอีกนิดก็เกือบจะสำลักอากาศตาย เขารีบกล่างขึ้นมาอย่างเคืองๆ : "มู่จิ่วซี เจ้าคิดเข้าข้างตัวเองเกินไปแล้ว ข้าไม่เคยเสียใจ!""งั้นก็ดี ในเมื่อถอนหมั้นกันไปแล้ว เรื่องของข้าก็ไม่จำเป็นต้องให้เจ้าท่านผู้สำเร็จราชการแทนมาจัดการไม่ใช่หรือไง? ไม่งั้นข้าก็คงจะเข้าใจผิด" มู่จิ่วซีจ้องไปที่เขาและยิ้มขึ้นมาโม่จุนพอเห็นท่าทีลำพองใจของนาง เขาก็มีความคิดอยากจะกระโจนไปบีบคอนางหายตายเลยจริงๆเขาเป็นท่านผู้สำเร็จราชการแทนผู้มีเกียรติ ใครบ้างที่ไม่เกรงกลัวเขา คนที่อยู่ต่อหน้าเขาล้วนกลัวตัวสั่น อย่างมากก็ถึงกับมือไม้วางไม่ถูกมีใครคนไหนบ้างที่เหมือนกับมู่จิ่วซีที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ทำให้เขาโกรธมากจนราวกับอายุได้สั้นลงแต่เพื่อไม่ให้ถูกพระพันปีหลวงจับเอามาเป็นประเด็น พระองค์จึงมักจะเรียกเขาให้เข้าไปในวังเพื่ออบรมสั่งสอน เขาจึงได้แต่อดทนกับผู้หญิงคนนี้ที่นับวันยิ่งเหิมเกริมขึ้นเรื่อยๆ"อย่าโกรธเลย คนอย่างเจ้าพูดดีๆ ไม่ได้ ใจกว้างหน่อยสิ แม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นสามีภรรยากันแล้ว แต่ก็ยังเป็นเพื่อนกันได้ อีกอย่างพ่อของข้าก็ยืนอยู่ฝ่ายเจ้า ความสัมพันธ์ของพวกเราถ้าตึงเครียดเกินไปก็คงจะดูไม่ดีนัก"มู
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 54
"ใครบอก ผู้หญิงที่ไปก็ไม่น้อย เมื่อก่อนข้ายังเคยเห็นองค์หญิงเหวินซิงเลย" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างดูถูก"อะไรนะ เจ้าอย่าพูดจาซี้ซั้ว" มู่เทียนซิงอยากจะอุดปากลูกสาวของเขาเลยจริงๆองค์หญิงเหวินซิงเป็นพระมาตุจฉาของจักรพรรดิองค์น้อย เป็นพระขนิษฐาของจักรพรรดิองค์ก่อน ซึ่งนางชอบไปที่หอนางโลม (พระมาตุจฉา หมายถึง พี่หรือน้องสาวของบิดา, พระขนิษฐา หมายถึง น้องสาว)"ข้าไม่ได้พูดซี้ซั้ว คราวก่อนข้าเองก็ได้ทะเลาะกับนางด้วย ท่านพ่อ ท่านไม่เคยไปท่านไม่รู้หรอก อันที่จริงหอนางโลมมีเหล่าคุณหญิงสูงศักดิ์มากมายที่ไป" มู่จิ่วซียิ้มขึ้นมาอย่างแยบยล"เจ้ายังมีหน้ามาพูดว่าคุณหญิงผู้สูงศักดิ์อีก เจ้าเองก็เป็นดอกเบญจมาส ไม่ใช่ว่าก็เหมือนกันหรือไง" มู่เทียนซิงกล่าวอย่างโมโห (ดอกเบญจมาส เป็นคำเปรียบเปรยหมายถึงหญิงสาวบริสุทธิ์)"ท่านพ่อ ต่อให้ข้าไม่ไป ทุกคนก็ยังคิดว่าข้ามักชอบไปอยู่ดี ไหนๆ สีเสียงก็เสียหายแล้ว จะยังสนใจให้ได้อะไร ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดคือจับพวกไส้ศึก เจ้าลองคิดแล้วกันว่ามีใครที่คุ้นเคยหอหล่านจวี๋มากกว่าข้า?" มู่จิ่วซียกข้อได้เปรียบขึ้นมากล่าวมู่เทียนซิงถึงกับผงะไป มู่จิ่วซีก็หัวเราะยิ้มออกมา : "ท่า
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 55
เย่อู่เหิงลงมาจากรถม้า พอเห็นมู่จิ่วซีเดินออกมาจากประตู ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ"ใต้เท้าเย่ ท่านมาได้อย่างไร?" มู่จิ่วซียิ้มแย้มพร้อมกับก้าวเดินไปข้างหน้า เมื่อเห็นชายหนุ่มรูปหล่อที่สง่างามและอ่อนโยน มู่จิ่วซีก็รู้สึกอารมร์ดีขึ้น"คุณหนูใหญ่มู่ ท่านต้องการออกไปข้างนอก?" เย่อู่เหิงพอเห็นนางแต่งกายอลังการมากกว่าปกติ ในใจของเขาก็รู้สึกประหลาดใจ ว่าจวนครอบครัวตระกูลไหนจัดงานเลี้ยงตอนกลางคืนงั้นเหรอ?"ใช่ ข้าจะออกไปทำธุระ ถ้าใต้เท้าเย่มีธุระคุยกับข้า งั้นนั่งรถม้าข้าและคุยกันไประหว่างทางไหม?" รถม้าของมู่จิ่วซีเป็นรถม้าขนาดใหญ่ที่หรูหราของจวนตระกูลมู่ สามารถนั่งได้แปดคนโดยไม่แออัด"ได้ขอรับ" เย่อู่เหิงก็มีธุระคุยกับนางจริงๆ หลังจากตอบรับคำ ทั้งสองก็ขึ้นรถไป ส่วนเย่ฮานและชิงเฟิงที่สามารถเข้าไปนั่งในรถม้าด้วยได้ ก็ได้แต่ต้องย้ายไปนั่งหน้ารถม้า"คุณหนูใหญ่มู่ ท่านจะไปไหนหรือขอรับ?" เย่อู่เหิงสงสัยจริงๆมู่จิ่วซีก็เผยยิ้มออกมาและกล่าว : "พุดไปเจ้าก็จะดูถูกข้า ข้าคืนนี้จะไปที่หอหล่านจวี๋""หอหล่านจวี๋?" เย่อู่เหิงตกตะลึง จากนั้นพอเขาเริ่มคิดต่อไปหลังจากนั้น ใบหน้าหล่อเหลาของเข
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 56
"ข้าก็ไม่กล้ามั่นใจ แต่ทุกคนต่างรู้ว่าคุณหญิงอัครเสนาบดีได้ป่วยนอนติดเตียงอยู่ตลอดเวลา นี่ก็เป็นเวลาสิบปีแล้ว อีกไม่นานก็ใกล้จะต้องไปแล้ว พระเจ้าช่วย ข้าจะต้องรีบไปดู" มู่จิ่วซีพริบตาก็ให้เย่ฮานกลับรถม้ามุ่งไปยังจวนอัครมหาเสนาบดี"ตอนนี้ ? ท่านไม่ไปหอหล่านจวี๋แล้วเหรอ ?""ไปสิ แต่ตอนนี้ยังหัวค่ำอยู่ ข้าเดิมทีกะว่าจะไปนั่งคุยกับเพื่อนที่นั่นก่อน แต่ข้าจะต้องยืนยันก่อนว่าคุณหญิงอัครเสนาบดีเป็นเหมือนกับท่านแม่ของข้าหรือไม่ ใต้เท้าเย่ เจ้ารู้ไหมว่าหากคุณหญิงของอัครเสนาบดีถูกพิษเงาหอมนิโลบลเข้าไป มันหมายถึงอะไร?"เสียงของมู่จิ่วซีทั้งเย็นชาและสั่นเครือเย่อู่เหิงถึงกับเกร็งขึ้นมาทั้งตัวในพริบตาราวกับลมหนาวเย็นได้พัดผ่านออกมาจากขา"ใต้เท้าเย่ เจ้าไปตรวจสอบอีกทีว่าบรรดาคนในครอบครัวของใต้เท้าในราชสำนักยังมีคนในครอบครัวที่มีอาการป่วยหนักอีกหรือไม่? ไม่ใช่เพียงแค่สิบปีที่ผ่านมานี้ แต่อาจจะแค่ไม่กี่ปีนี้ ถึงแม้อาจจะยังไม่ถึงขั้นเอาชีวิต แต่จะต้องมีสัญญาณบ่งบอกเรื่องที่จะเกิดขึ้นแน่"มู่จิ่วซีมองไปที่เย่อู่เหิงอย่างจริงจัง"ข้าน้อยจะรีบไปดำจัดการในทันที" เย่อู่เหิงก็รู้สึกว่าเรื่องนี้จะน่าก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 57
ใต้เท้าอัครมหาใต้เท้าอัครมหาเสนาบดีเสนาบดีไป๋ชินเตี่ยนก็ตะโกนออกมาอย่างโมโห เขาได้เดินออกมายืนตรงประตูบ้านใหญ่ด้านนอกด้านนอกชายคา แววตาดุจเสือทั้งสองข้างก็มองมู่จิ่วซีอย่างดุร้ายแต่ที่แปลกคือมู่จิ่วซีมาพบแค่ไป๋ชิงแต่ทำไมต้องแต่งตัวสวยขนาดนี้ด่วย? นางต้องการจะทำอะไร?"มู่จิ่วซีขอคารวะใต้เท้าอัครมหาเสนาบดีไป๋" มู่จิ่วซีเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มแย้มทันที จากนั้นก็ย่อถวายความเคารพอัครมหาเสนาบดีไป๋"มู่จิ่วซี ดึกขนาดนี้แล้วมาหาชิงเอ๋อร์มีธุระอะไร?" อัครมหาเสนาบดีไป๋อายุประมาณ 40 ปี เป็นคนเฉลียวฉลาดมีความสามารถ แน่นอนเขาไม่หลงกลอุบายของมู่จิ่วซี นังผู้หญิงพาลโมโหโวยวายคนนี้ เขาได้เรียนรู้มาหลายครั้งแล้วและก็เพราะนาง เขากับมู่เทียนซิงแทบจะเป็นคู่อาฆาตกันแล้ว ปัญหาคือทุกครั้งพระพันปีหลวงมักจะช่วยมู่จิ่วซี จนทำให้เขาโกรธจนแทบจะอกแตกตาย"ใต้เท้าอะครเสนาบดี ข้ากับไป๋ชิงถือว่าเป็นสหายกัน การที่ข้ามาหาเพื่อนเพื่อพูดคุย พวกเจ้าต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ?" มู่จิ่วซีหัวเราะส่ายหัว"มู่จิ่วซี เจ้าเคยมีเรื่องดีๆ ด้วยงั้นรึ?" ไป๋เฟิ่งหว่านหัวเราะเย็นชาออกมาทันที"ไป๋เฟิ่งหว่าน ถ้าข้ามาหาเจ้า แน่นอนว่าจ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 58
เพียงแต่มู่จิ่วซีไม่คาดคิดว่าเรือนของไป๋ชิงจะตั้งอยู่มุมทิศตะวันออกเฉียงเหนือของจวนอัครมหาเสนาบดี จวนอัครมหาเสนาบดีใหญ่โตมาก จำเป็นต้องเดินสักระยะหนึ่งกว่าจะถึงส่วนไป๋ชิงตอนนี้กลับมีสีหน้ากังวลอย่างไม่มีอะไรเทียบได้และกำลังวิ่งออกมาพอดีมู่จิ่วซีพอเห็นบ่าวรับใช้ของจวนอัครมหาเสนาบดีตามออกมาด้วยสี่คน นางก็ยิ้มกล่าวให้กับไป๋ชิง : "คุณหนูใหญ่ไป๋ พวกเราเข้าไปคุยกันข้างในดีกว่าไหม?"ไป๋ชิงรู้ว่ามู่จิ่วซีมาหานาง นางเองรู้สึกว่ามันน่าแปลกอย่างมาก พอเห็นรูปลักษณ์ที่สวยงามของมู่จิ่วซี นางเองถึงกับตั้งสติตอบสนองอย่างไม่ทันมู่จิ่วซีเดินเข้ามาตรงๆ จากนั้นก็รับสั่งกับเย่ฮาน : "เย่ฮาน เจ้าเฝ้าอยู่ตรงนี้ ห้ามใครเข้ามาใกล้เด็ดขาด"เย่ฮานก็ส่งเสียงตอบรับมาหนึ่งคำและยืนอยู่ตรงปากประตู บ่าวรับใช้ทั้งสี่คนก็รู้สึกเสียมารยาทเล็กน้อยเมื่อเผชิญกับบหน้าอันเย็นชาของเย่ฮานบ่าวรับใช้สองคนของไป๋ชิงก็ถูกไล่ให้ออกไป มู่จิ่วซีและไป๋ชิงก็เดินมาถึงห้องของไป๋ชิงและปิดประตูลงมู่จิ่วซียังคงไม่มั่นใจและหันมองไปรอบๆ และยังตรวจสอบตรงหน้าต่างอีกด้วย"คุณหนูใหญ่มู่ เจ้ามีธุระอะไรกับข้างั้นเหรอ?" มู่จิ่วซีทำให้ไป๋ชิ
Latest chapter
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 365
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 364
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 363
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 362
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 361
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 360
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 359
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 358
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 357
