เฉียวสือเนี่ยนเกิดใหม่แล้วชาติก่อน เธอรักฮั่วเยี่ยนฉืออยู่ฝ่ายเดียวมาแปดปี สุดท้ายแลกมาได้แค่ใบหย่าแถมยังต้องมาตายอยู่ในโรงพยาบาลจิตเวชอย่างน่าเวทนาฉะนั้นสิ่งแรกที่เฉียวสือเนี่ยนผู้เกิดใหม่คนนี้จะทำก็คือหย่าขาดกับฮั่วเยี่ยนฉือเสีย!ตอนแรก ฮั่วเยี่ยนฉือยังคงยิ่งยโส ไม่แยแสเหมือนอย่างเคย “เลิกเอาเรื่องหย่ามาขู่ฉันสักที ฉันไม่มีเวลามาทำให้เธอหรอก!”ต่อมา กิจการของเฉียวสือเนี่ยนผู้ผ่านการหย่าร้างดำเนินไปได้อย่างราบรื่น ข้างกายรายล้อมไปด้วยชายหนุ่มเก่งกาจไม่ขาด นั่นแหละฮั่วเยี่ยนฉือถึงกับนั่งไม่ติด!เขาดันเฉียวสือเนี่ยนเข้าหากำแพง “ที่รัก ผมผิดไปแล้ว พวกเรามาแต่งงานกันใหม่...”ใบหน้าของเฉียวสือเนี่ยนเรียบเฉย “ขอบคุณ แต่พวกเราต่างคนต่างอยู่ดีกว่า ฉันหายจากโรคคลั่งรักแล้ว”
View More“อ๊าก!”ลูกน้องของเซี่ยลี่สยงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ส่วนเฉียวสือเนี่ยนใช้จังหวะนี้วิ่งออกไปข้างนอกทันที“นังสารเลว ไปจับมันมา!”เซี่ยลี่สยงที่ได้สติกลับมา เขาทั้งเจ็บทั้งแค้น ตะโกนออกคำสั่งลูกน้องของเซี่ยลี่สยงที่รีบวิ่งตามไปทันทีเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่วิ่งตามหลังมา เฉียวสือเนี่ยนไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมอง เธอวิ่งไปข้างหน้าอย่างเต็มกำลังที่นี่เป็นป่ารกร้าง รอบด้านมืดสนิทแทบจะไม่มีแสงสว่างจากที่ใดเลย นอกจากแสงจันทร์ที่ส่องลงมาเฉียวสือเนี่ยนสลัดความกลัวออกไป เธอวิ่งเข้าไปในป่าบนภูเขาทันทีแต่ทางขึ้นภูเขาขรุขระ ทำให้เฉียวสือเนี่ยนมึนหัวเป็นอย่างมาก เธอรู้สึกตัวเบาหวิวราวกับเท้าไม่ได้แตะบนพื้นเฉียวสือเนี่ยนวิ่งไปได้ไม่ไกล ก็ถูกลูกน้องเซี่ยลี่สยงคว้าปกคอเสื้อเธอเอาไว้“วิ่งสิ ฉันอยากเห็นว่าเธอจะวิ่งไปไหนได้อีก!”ชายหนุ่มหอบหายใจหนัก ก่อนจะลากคอเสื้อเฉียวสือเนี่ยนให้กลับไปที่บ้านร้างตามเดิมอาจเป็นเพราะถูกวางยา ทำให้เฉียวสือเนี่ยนรู้สึกว่าสัมผัสทั้งห้าและสมองของเธอกำลังทำงานช้าลงแต่สติสัมปชัญญะส่วนลึกบอกเธอว่า เธอไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองเป็นแบบนี้ต่อไป ถ้าถูกจับไปยังบ้านร้าง
เฉียวสือเนี่ยนมองคนที่เดินเข้ามา เขาคือผู้ชายตัวผอมที่ปิดปากเธอตอนที่กำลังลงรถเมื่อเห็นว่าเธอฟื้นแล้ว ชายคนนั้นก็หัวเราะหึหึออกมา “เถ้าแก่ เธอตื่นแล้ว”ระหว่างที่พูด เขาก็หลีกทางให้ใครบางคนเข้ามาจากนั้นก็มีเสียงฝีเท้าของคนคนนั้นก้าวเข้ามาในห้อง เขาคือชายหนุ่มพุงพลุ้ยซึ่งสวมเสื้อคลุมสีเข้มเมื่อเห็นหน้าของผู้มาใหม่ชัด ๆ เฉียวสือเนี่ยนก็ตกใจทันทีเขาคือเซี่ยลี่สยง!เขาถูกตำรวจจับตัวไปสอบปากคำไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?เฉียวสือเนี่ยนมีลางสังหรณ์ไม่ดีเกิดขึ้นก่อนหน้านี้เซี่ยลี่สยงแค้นเธอเป็นอย่างมาก เขาเคยส่งคนมาเตือนเธอ และถูกฮั่วเยี่ยนฉือจัดการจนหมดสภาพ เขาจะต้องยิ่งเกลียดเธอมากกว่าเดิมตอนนี้เมื่อเธอถูกจับตัวมาที่นี่ เขาไม่มีทางปล่อยเธอไปง่าย ๆ แน่นอน“โอ้โห คิดไม่ถึงเลยว่าตัวจริงจะสวยกว่าในรูป”แววตาของเซี่ยลี่สยงสะท้อนความบ้าคลั่งและเยือกเย็น “ฉันต้องเรียกเธอว่าเฉียวสือเนี่ยนหรือคุณผู้หญิงฮั่วดีล่ะ?”นี่เป็นครั้งแรกที่เฉียวสือเนี่ยนได้เผชิญหน้ากับเซี่ยลี่สยงหากเทียบกับครั้งก่อนที่เจอเขาจากมุมไกล ๆ ในห้องอาหาร เห็นได้ชัดว่าเซี่ยลี่สยงดูโทรมลงเป็นอย่างมากเข
ฮั่วเยี่ยนฉือไม่มองเฉียวสือเนี่ยน เขาเดินเข้าไปหาคุณย่า“แกบอกว่าที่บริษัทกำยังยุ่งไม่ใช่เหรอ ทำไมมาเช้าขนาดนี้ล่ะ คิดถึงเมียหรือไง?” คุณย่าฮั่วถามอย่างมีเลศนัยเฉียวสือเนี่ยนชิงพูดขึ้นก่อนที่ฮั่วเยี่ยนฉือจะตอบ “คุณย่าคะ หนูกับเยี่ยนฉือใกล้จะหย่ากันแล้ว คุณย่าอย่าพูดเล่นให้เขาอึดอัดแบบนี้สิคะ”คุณย่าฮั่วยังคงมองหลานชายตัวเองเพื่อรอคำตอบฮั่วเยี่ยนฉือตอบกลับด้วยเสียงเรียบนิ่ง “งานเสร็จแล้วก็เลยมาดูว่าทางนี้มีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้ไหม”คำพูดของเขาทำให้คุณย่าฮั่วอยากจะยกไม้เท้าขึ้นมาฟาดสักที หลานโง่ คนอุตส่าห์ปูทางให้แล้วทำไมไม่เดินตามดี ๆ ?สงสัยจริง ๆ ว่าความรู้ความสามารถของเขาถูกใช้ไปกับเรื่องธุรกิจหมดแล้วเหรอ!เฉียวสือเนี่ยนรู้เจตนาของคุณย่า เพียงแต่ฮั่วเยี่ยนฉือกลับไม่ให้ความร่วมมือความจริงแล้วต่อให้ฮั่วเยี่ยนฉือให้ความร่วมมือจริง ๆ เธอก็ไม่เชื่อหรอกเพราะฉะนั้นเฉียวสือเนี่ยนจึงยิ้มตอบกลับ และเปลี่ยนเรื่องพูด “คุณย่า พวกเรามาดูรูปกันเถอะค่ะ”คุณย่าฮั่วเรียกฮั่วเยี่ยนฉืออย่างไม่สบอารมณ์ “มัวยืนทำอะไร รีบมานั่ง”ฮั่วเยี่ยนฉือเดินไปนั่งบนเก้าอี้สีน้ำตาลตามคำสั่งของคุณย่าในขณ
เฉียวสือเนี่ยนยังคงหลับตา เธอตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ “ก็สนิทอยู่ ก่อนหน้านี้เคยเจอกันครั้งหนึ่ง”ฮั่วเยี่ยนฉือพูดอย่างไม่พอใจ “เธอเรียกเขาว่าพี่?”เฉียวสือเนี่ยนลืมตาขึ้น เธอหันไปมองฮั่วเยี่ยนฉือด้วยสายตาสงสัย “มีปัญหาอะไร?”ฮั่วเยี่ยนฉือเม้มปากลง “ทำไมไม่เรียกชื่อเขา?”เฉียวสือเนี่ยน “เขาแก่กว่าฉันก็เลยต้องเรียกว่าพี่”ฮั่วเยี่ยนฉือ “ฉันก็แก่กว่าเธอ”เฉียวสือเนี่ยนเข้าใจสิ่งที่ฮั่วเยี่ยนฉือพูดน่าขำจริง ๆ ครั้งก่อนตอนที่ไปร่วมงานเลี้ยงตระกูลกับคุณย่า เพราะฮั่วเยี่ยนฉือดื่มหนักมาก เขาก็เคยถามเธอว่าทำไมไม่เรียกเขาว่าพี่ฉือแล้วจากนั้นเขาก็บังคับให้เธอเรียกตัวเองว่าพี่ตอนนี้เขาก็มาคิดเล็กคิดน้อยเพราะเห็นเธอเรียกพี่อวี๋จิ่งเฉิงคนที่ไม่รู้ก็คงคิดว่าเขาสนใจเธอมากเฉียวสือเนี่ยนยิ้มเย้ยหยัน “ฮั่วเยี่ยนฉือน่าเบื่อ”พูดจบ เธอก็หันหน้าไปทางหน้าต่างฮั่วเยี่ยนฉือมองเฉียวสือเนี่ยนด้วยแววตาไม่พอใจ แต่เขาก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับทั้งสองนิ่งเงียบจนกระทั่งมาถึงวิลล่าหลงเถิงป้าหวังกำลังเตรียมอาหารค่ำ เฉียวสือเนี่ยนไม่อยากอยู่กับฮั่วเยี่ยนฉือแค่สองคน เธอจึงเดินเข้าไปในห้องครัวส่วนฮั่วเยี่ยน
เฉียวสือเนี่ยนรู้สึกรำคาญกับการกระทำของฮั่วเยี่ยนฉือเธอไม่ได้เสียเวลาคุยกับเขาอีก เธอยกโทรศัพท์ตั้งโต๊ะขึ้นมา และกดโทรหาหมายเลขแผนกต้อนรับของโรงแรม“ขอสอบถามหน่อยค่ะ มีห้องว่างอยู่ไหมคะ ฉันอยากเปิดห้องใหม่”ถ้าฮั่วเยี่ยนฉืออยากอยู่ เธอก็จะให้เขาอยู่ เธอไปเปิดห้องใหม่ก็ได้!แต่สุดท้ายทางแผนกต้อนรับกลับตอบกลับมา “ขอโทษค่ะ คุณผู้หญิง ห้องของทางโรงแรมเต็มหมดแล้วค่ะ”เฉียวสือเนี่ยนโมโหเพราะถูกรบกวนระหว่างการนอน และยิ่งรู้ว่าไม่มีห้องอื่นแล้ว เธอจึงโมโหหนักขึ้นไปอีก “ทำไมเปิดประตูห้องฉันให้คนอื่นเข้ามาได้โดยที่ฉันไม่อนุญาต? พวกคุณจะเปิดห้องใหม่ให้ฉัน หรือจะให้ฉันร้องเรียน!”“ขอโทษจริง ๆ ค่ะ คุณผู้หญิง เพราะอีกฝ่ายเป็นสามีของคุณ เขาบอกว่ากลัวคุณจะตื่น พวกเราก็เลย...”เฉียวสือเนี่ยนไม่อยากฟังคำอธิบาย เธอตัดสายทันทีเฉียวสือเนี่ยนหันมามองฮั่วเยี่ยนฉือที่นั่งไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่ข้างเตียง เธอคิดว่าตัวเองไม่สามารถไล่เขาไปได้อีกแล้ว“ในตู้มีผ้าห่มอยู่ ไปปูเอาเอง”เธอฝืนพูดจนจบ ก่อนจะหันหลังและฟุบตัวลงนอนฮั่วเยี่ยนฉือมองผมที่ยุ่งเหยิงของเฉียวสือเนี่ยน และแผ่นหลังบอบบางที่นอนหันหลังให้เ
ในชาติที่แล้ว เฉียวสือเนี่ยนถูกใส่ร้ายว่าทำร้ายป๋ายอีอี ซึ่งหนึ่งในสองคนที่คอยบงการเธอคือผู้ชายที่หมวกกันน็อกหลุดเมื่อกี้!เขากับใครอีกคนมาให้ปากคำที่โรงพัก และอ้างว่าเธอเป็นคนสั่งให้ทำ พวกเขาทำเพราะเงินเท่านั้นตอนนั้นเธอและพวกเขาถกเถียงกันอยู่นาน ดังนั้นเธอจึงจำพวกเขาได้ไม่ลืมไม่คิดเลยว่าพวกเขามาที่นี่ เพื่อพยายามขับรถชนคุณตาเพราะฉะนั้น อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับคุณตาเมื่อชาติที่แล้วก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่มีคนจงใจให้มันเกิดขึ้น!“ป๋ายอีอี ตกลงเธอเกลียดฉันแค่ไหนกัน!”เฉียวสือเนี่ยนกำหมัดแน่นจนรู้สึกเจ็บป๋ายอีอีไม่ใช่แค่ผลักเธอเข้าไปในโรงพยาบาลจิตเวช แต่ยังคิดที่จะทำร้ายคุณตาอีก!ชาติที่แล้วในเวลานี้ ฮั่วเยี่ยนฉือเริ่มมีความรู้สึกต่อป๋ายอีอีแล้วเพราะเธอคอยแอบส่องอินสตาแกรมของป๋ายอีอีมาตลอด พวกเขาทำงานอยู่ด้วยกันทุกวัน เดี๋ยวก็ไปกินข้าว เดี๋ยวก็ไปดูหนัง จนเกือบจะเป็นคู่รักกันแล้วส่วนฮั่วเยี่ยนฉือเกลียดเธอเข้าไส้ จนแทบไม่อยากจะพูดกับเธอ แค่มองยังรู้สึกรังเกียจทำไมป๋ายอีอีในชาติที่แล้วถึงต้องให้คนมาทำร้ายคุณตา?แนวโน้มที่หยวนหงจื้อเข้าหาเฉียวเล่อเยียน อาจเป็นเพราะอยากทำล
เป็นข้อความจากถูหย่าลี่เธอบอกว่าเซี่ยลี่สยงออกจากคุกแล้ว และวันนี้มันยังไปหาเธอที่บ้าน[โรงงานสุราขาวของมันถึงถูกปิดลงโดยไม่ทราบสาเหตุ จู่ ๆ เด็กสาวที่อยู่สถานสงเคราะห์ในก่อนหน้านี้ก็กลับคำ ว่าเธอไม่ได้เต็มใจ ตอนนี้เซี่ยลี่สยงเป็นเหมือนหมาแก่ ๆ ตัวหนึ่ง อยากจะกัดทุกคนที่เห็น ฉันไล่มันกลับไปแล้ว][สือเนี่ยน ถึงแม้ฉันจะขู่ไม่ให้มันมาโดยพลการ แต่ในวันนี้มันจนตรอกแล้ว เพราะฉะนั้นเธอต้องระวังตัวด้วย ทางที่ดีถ้าจะออกบ้านก็พาประธานฮั่วไปเป็นเพื่อนด้วย]เพราะครั้งที่แล้วฮั่วเยี่ยนฉือเป็นคนไล่ผู้ชายสองคนนั้นไป และขุดหาข้ออ้างจนทำให้เซี่ยลี่สยงต้องเข้าคุก ดังนั้นพี่ถูจึงคิดว่าความสัมพันธ์ของเธอและฮั่วเยี่ยนฉือดีขึ้นแล้ว จึงพูดออกมาเช่นนี้เฉียวสือเนี่ยนไม่ได้ขัดพี่ถู เธอบอกแค่ว่าตัวเองอยู่ต่างจังหวัด คงจะไม่ได้เจอเซี่ยลี่สยง[งั้นฉันก็สบายใจ ตอนนี้ทางตำรวจกำลังหาข้อพิสูจน์ว่า เด็กที่อยู่สถานสงเคราะห์พูดความจริงหรือไม่ หากเป็นความจริง มันจะถูกจับเข้าคุกอีกรอบ อย่างน้อยคงจะอยู่ต่ออีกสองปี]……วันต่อมา เฉียวสือเนี่ยนไปเยี่ยมเพื่อนเก่ากับคุณตาที่โรงพยาบาลเฉียวสือเนี่ยนเคยเจอคุณปู่อวี๋ท่าน
เสียงทุ้มต่ำของเจ้านายดังขึ้นจากเบาะหลัง เขานึกว่าตัวเองฟังผิดไป“ประธานฮั่ว...ถามผมเหรอครับ?”ฮั่วเยี่ยนฉือไม่ตอบคนขับรถรวบรวมความกล้า ก่อนจะตอบกลับไป “ครอบครัวผมเมียเป็นใหญ่ ไม่ว่ามีเรื่องฉุกเฉินอะไรเธอก็จะเป็นคนจัดการ ไม่ต้องให้ผมกังวล”ฮั่วเยี่ยนฉือรู้ว่าคนขับรถไม่เข้าใจคำถามของเขา เขาจึงไม่อธิบายอะไรเพิ่มหมอคนนั้นไม่รู้สถานการณ์ว่าเป็นอย่างไรด้วยซ้ำ แต่ก็ตัดสินไปแล้วเฉียวสือเนี่ยนสร้างเรื่องให้ป๋ายอีอีไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้ง ถ้าเขาเอาแต่เข้าข้างเธอโดยไม่สนความจริง ก็จะทำให้เธอทำตามใจมากกว่าเดิมอีกอย่าง เรื่องที่เฉียวสือเนี่ยนได้รับบาดเจ็บ เขาก็ไม่รู้จริง ๆ หลังจากที่เกิดเรื่อง เขาก็อยากจะถามไถ่ แต่เฉียวสือเนี่ยนกลับไปแล้ว แถมยังทำให้เขาติดต่อเธอไม่ได้อีกเพราะฉะนั้นเรื่องนี้ เขายังจัดการได้ไม่ดีนักเฉียวสือเนี่ยนไปต่างจังหวัดกับคุณตาเพราะไม่พอใจเรื่องที่เกิดขึ้น เขาจึงต้องปล่อยเธอไปฉั่วเยี่ยนฉือหาเหตุผลสนับสนุนการกระทำของตัวเองเมื่อนึกถึงการเย้ยหยันและเย็นชาบนใบหน้าเล็ก ๆ เฉียวสือเนี่ยน เขายังคงรู้สึกไม่ชอบใจ……หลังจากรับประนทานอาหารกลางวันเสร็จ เฉียวสือเนี่ยนแล
คำพูดที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงของฮั่วเยี่ยนฉือดังขึ้นในหูของเฉียวสือเนี่ยน เธอรู้สึกสมเพชเป็นอย่างที่สุด จึงเม้มปากลงแน่นเพราะไม่อยากตอบอะไรกลับไป“จะเกิดอะไรขึ้นได้อีกล่ะ เศษกรวดหรือเศษแก้วปักเข้าไปในเนื้อของเธอน่ะสิ” คุณหมอเป็นฝ่ายตอบแทนฮั่วเยี่ยนฉือนึกอะไรขึ้นมาได้ “เศษหินที่อยู่บนถังขยะ?”เฉียวสือเนี่ยนยังคงเงียบตามเดิม ส่วนคุณหมอก็เริ่มตำหนิ“สาวน้อยคนนี้ก็เหมือนกัน รู้ว่าตัวเองมีแผลแล้วทำไมยังไม่ระวังตัว? กว่าแผลจะสมานกันไม่ง่ายเลย ยังทำให้เลือดออกทำให้ตัวเองเจ็บอีกครั้งอีก”“ผมไม่รู้ว่าภรรยามีแผลที่มือ เลยใช้แรงกับเธอมากเกินไป” ฮั่วเยี่ยนฉือยอมรับความผิดคุณหมดขยับแว่นสายตาลง แล้วเงยหน้ามองฮั่วเยี่ยนฉือทันที “คุณเป็นสามีของเธอ? ภรรยาตัวเองได้รับบาดเจ็บแต่กลับไม่รู้งั้นเหรอ?”ประธานใหญ่แห่งฮั่ว กรุ๊ป ผู้ซึ่งสูงส่งมาโดยตลอด ในตอนนี้กำลังถูกคำถามของคุณหมอ ทำให้ใบหน้าอันหล่อเหลาเต็มไปด้วยความละอายใจเขากระแอมออกมา “ตอนนั้นสถานการณ์คับขันมาก”“คุณอยู่ที่นั่นด้วย แต่กลับไม่รู้ว่าภรรยาได้รับบาดเจ็บยังไง?”คุณหมอยิ่งตกใจมากกว่าเดิม “มีเรื่องอะไรที่สำคัญกว่าภรรยางั้นเหรอ?”ฮั