SPENCER Kaagad kong idinilat ang aking mga mata at nagising na daig pa ang binabangungot. Kaagad kong kinapa ang kama at tinignan kung b**a ba ito o hindi. Nang masigurado kong hindi ko pa naiihian ang higaan ay nakahinga ako ng maluwag. Madilim ang paligid at ang tanging ilaw lang sa labas ng bintana ang nagbibigay ng kaunting liwanag. Kinapa ko ang gilid at meron akong kasama na sa malamang sa malamang ay si Aaron. Kaagad kong pinailaw ang lampshade at nakita ko na ng tuluyan si Aaron na nakatiwangwang sa gilid ko. Hindi pa nag kumot tapos napaka ginaw ng aircon niya. "Wala bang lamig sa katawan ang mga mayayaman? Naniniwala ba sila do'n? Pero bahala ka na nga dian, sobra na akong naiihi." wika ko sa aking isipan at kaagan nang bumangon at nagmadali sa banyo. "Hoo!" Malakas kong buntonghininga. "Buti na lang at nagising agad. Ibang klaseng panginip 'yun ha, muntik pa akong maihi sa kama." Pagsasalita ko ng magisa sa loob ng banyo. Nakakakaba naman kasi ang

AARON "Is he mad at me?" wika ko sa isipan. Nagsimula na ang klase namin. I already texted Spencer pero hanggang ngayon ay wala pa ring reply. "Tama, magkikita kami mamaya, I should remind him." bulong ko. I immediately picked my phone on the desk and text him. "Hello to the cutest 🐰! See you later at the fountain! Love you! 🐺!" Ilang minuto pa ang lumipas matapos kong ma send ang text pero tila hindi pa niya nababasa dahil wala pang reply. Nag-aalala lang kasi ako sa kaniya, sana hindi siya galit, dahil sa akin pinag-initan siya sa babaeng 'yun. Epal din 'yung Peter na 'yun, akala mo naman kung sino. Halata namang he's just making his move to have Spencer's attention. Malaki ang kutob kong may gusto rin ang kolokoy na 'yun sa boyfriend ko. "Hala sino 'yan?" "Gagi pre ang ganda." "Ang ganda, sino siya?" "Oh my God, Clara! mukhang may tatalo sa'yo bilang pageant representative."

LARAH"Bakit ba ngayon pa?" Napabuntunghininga na lamang ako dahil sa nakaka-stress na traffic. How can I tell Raffy right now? I don't have any idea of Peter and Samantha's plan but I need to stop them and warn my bestfriend. "Kung hindi lang sana ako na lowbat." sabi ko sa isip.I look outside at nakita ko ang isang convenient store sa harapan ko na may nakapaskil na wifi and charging station. A big smile suddenly drawn on my face. Kaagad akong umalis sa nagsisiksikang mga sasakyan at iginarahe ang kotse sa labas ng convenient store.Kaagad akong pumasok loob at hinanap ang charging station, but I was being disappointed when I saw that they have no any wireless charger. But luckily when I ask for help on the counter, the cashier lend me a compatible charger. I'm very fortunate to charge my phone, but while waiting to atleast charge the battery in five percent to make a call, bigla namang umiral ang pantog ko. Pumasok muna ako sa banyo at pinabantayan sa isang staff doon ang phone.

SPENCER“Anak.” wika ni nanay ngunit hindi ko siya makita.“Nay, asan ka? Ikaw bayan nay?" tugon ko sa tawag. Ngunit madilim ang paligid at wala. Akong makita. “Spencer, Spence” na ngayon naman ay ang boses ni tatay at ate. Ngunit gaya kay nanay ay hindi ko rin makita.“Tay? Ate? Asan kayo? Bakit hindi ko kayo makita?” iyak kong sigaw sa kanila.Pinagpatuloy ko ang pagsigaw ngunit wala pa ring sumasagot. Ngunit mayamaya pa at may nagpakitang imahe sa harapan ko. “Wolf? Aaron!” isang malaking ngiti ang gumuhit sa aking mukha ngunit nang yaykapin ko na sana siya ay may biglang pumigil sa dalawa kong kamay. Pagtingin koy nakakadena na ang mga ito. Humingi ako ng tulong kay Aaron upang tanggalin ang kadena ngunit walang ekspresyon ang kaniyang mukha. Labis ang aking pagtataka, ngunit wala paring emosyon ang kaniyang mukha. “Aaron? Aaron tulong.” maiyak-uyak kung panglalaban sa kadena. “Sino ka? Hindi kita kilala.” bigla nitong wika na naging dahilan ng aking patigil para akong naging ba

SPENCER“We need to find our way out here Spence.” suhestiyon ni Larah sa akin.“'Yun rin ang nasa isip ko Larah.” wika ko rito.Sinubukan kong tanggalin ang tali sa kamay ko ngunit napaka higpit nito ginamit ko ang ngipin ko pero sumakit lang ito dahil sa pagpipilit ko. Sinubukan ko ulit pero hindi ko namalayang nakapasok na pala si Samantha sa loob ng kwarto at nagsalita.“Matatanggal nalang lahat ng ngipin mo hindi pa natatanggal 'yan!” mapang-asar na tawa nito sa akin.“Bakit mo ba 'to ginagawa Samantha? Ano bang naging kasalanan ko sayo? Hindi nga kita kilala eh. Pwede ba pakawalan mo na 'ko wala kang mapapala sa akin.” wika ko dito ngunit parang baliw lang ito na tumatawa.“Hindi mo ako kaaway, pakawalan mo ako dito at magiging okay ang lahat.” pakiusap ko.Ngunit imbis na sagot ang makuha ko ay isang malakas lamang na halakhak ang itinugon sa akin ni Samantha.Bahagya akong kinilabutan sa pagtawa niya. Mukhang nasisiraan na talaga siya ng bait dahil sa ipinapakita niyang asal.“