[10.2]Gusto ko rin sanang umakyat ng puno ngayon, ang kaso ngalang ay masyadong matataas ang mga puno rito at mahirap akyatin ang mga ito.“Hindi lang kasi talaga madalas ang mga ganon.” I nodded at what he said. “Usually kasi kapag namamasyal ay sa parke, amusement park at kung saan-saan pa. Hindi common ang mamasyal sa gubat.”Ngayon lang yata narinig ni Jason na pwede pa lang mamasyal sa gubat eh. Well, for me,  the forest is a good spot to stroll around because of the fresh air and you can see the beauty of nature.“Ikaw?” Jason stops from walking and so do I, so he looked at me with confused eyes.Tinuro niya pa ang kanyang sarili gamit ang isang daliri, “ano ako?”Bampira.Ngunit hindi ko iyon isinatinig at nanatili lamang sa aking isip. Umiling na lamang ako bago nagpatuloy sa paglalakad at ganoon din siya, kahit hindi ko alam kung saan ang patutunguhan ng paglalaka

[11.2] Nang matapos kaming kumain ay nagpahinga lang kami ng ilang minuto sa sala at nagkwentuhan tungkol sa unang gabi ko sa unibersidad at kung kumusta ang mga klase na pinasukan ko. “Ganoon ba talaga do'n? Grabe! Para akong hihimatayin dahil sa mga tingin nila! Halos lahat sila na madadaanan ko ay literal na nakatingin sa'kin! Hindi ko alam kung makakatagal ba ako do’n dahil sa kanila!” Pagkukwento ko. “Masasanay ka rin.” Iyon lang ang sinabi nilang dalawa sa rami ng sinabi ko bago kami naghanda sa pagpasok. Ako ang naunang natapos na magbihis kaya bumaba na ako sa sala. Nagulat pa ako ng madatnan na naroon na si Bryan at prenteng nakaupo at nakadikwatro pa, na tila ay nasa sariling pamamahay niya lang siya. Hindi ba uso ang kumatok dito sa kanila? O magpaalam man lang na papasok sa ibang bahay? “Oh! Andito ka pala?” Gulat kong saad. Binigyan niya ako ng makahulugang ngiti. “Ay hindi, Nath. Picture ko lang ‘to, oo,” sarkasti

[12.2]Naalala ko pa no'ng una niya akong akbayan. Nailang pa ako no'n pero nasanay din. Wala din namang malisya eh. Masasanay yata talaga ako sa akbay ni Jason. Ang hilig umakbay.Hayaan na, ganyan talaga siguro siya. Kaya ang madali siyang makasundo dahil sa pagiging mabait niya at magaling siyang makisama.Nagpatianod ako sa akbay niya. Pinagtitinginan nga kami ng mga nadadaanan namin kaya medyo yumuyuko ako dahil sa hiya. Samantalang ang kasama ko ay pa-chill-chill lang at tila hindi napapansin na pinagtitinginan kami ng mga kapwa estudyante.Ang manhid mo po.Hinawakan ko ang kamay ni Jason na nakaakbay sa akin at akmang tatanggalin nang magsalita siya.“Bakit?” Naguguluhan niyang tanong na ngayon ay nakatingin na sa akin.“Uh… masyado kasi tayong nakakakuha ng atensyon,” saad ko at sumulyap sa mga nakatingin ng estudyante habang patuloy pa rin kami sa paglalakad.“And?”

[13.2]Nagising ako kinabukasan nang may kumatok kaya bumangon ako. Bahagya pa akong humikab habang binubuksan ang pinto. Bumungad sa akin si Myra na may hawak na suklay ang isang kamay, mukhang kakatapos lang niyang maligo dahil basa ang buhok nito.“Good aftie,” nakangiting bati niya.Nagtaka pa ako noong una kaya tumingin ako sa orasan at nakitang hapon na nga. Bumalik ang tingin ko kay Myra at sinuklian ko siya ng isang tipid na ngiti.“Aftie,” tipid kong saad.“Mag-ayos ka na.” Iyon lang ang sinabi niya bago umalis kaya iyon ang ginawa ko. Naligo na rin ako dahil ilang oras na lang ay papasok na naman.I did my usual morning—or should I say…. Afternoon rituals? When I finally finished, I went downstairs.Wala sa sala ang dalawang babae kaya batid kong nasa kusina ang mga ito at hindi naman ako nagkamali.“Buti naman at nahuli kang nagising sa amin.” Tinaasan ko s

[14.2] Nagsimula ang klase at ang tanging ginawa ko lang ay makinig at minsan ay pasimpleng nagdadrawing sa papel kapag na-bore. Kulang na nga lang ay dalawin ako ng antok dahil naiinip na ako. “Every vampire requires to drink blood directly from their mate because it helps them to regain their energy….” I don't know why but that sentence made my mind fly somewhere. The teacher continues to discuss the lesson while me in my seat, trying hard to stop myself from falling into sleep. Dinadalaw talaga ako ng antok minsan kapag nasa klase ako. Dahil na rin siguro hindi ako nakikinig sa klase at hindi ako maka-relate sa discussion. Sunod-sunod ang klase para sa gabi na iyon, at katulad ng naunang klase ay pinipigilan ko pa rin ang sarili sa antok na dumadalaw sa akin habang may klase. Nang sa wakas ay natapos na rin ang klase para sa gabi na iyon ay medyo nakahinga ako ng maluwag. At dahil nga mahaba pa ang oras bago ang uwian ay inaya na na