[15.2]Ayaw kong ipilit ang paksa na ayaw niyang pag-usapan kaya naman ay inilihis ko ito. “Nagkaroon ka ba ng plano nang maka-adjust ka na?” Naalala ko ang plano na dapat gagawin ko pagkatapos kong mapuntahan ang ilang lugar dito.Tumingin siya sa akin nang nagtataka. “Plano? Anong klaseng plano?”“Plano,” tumingin rin ako sa kanya. “Planong makaalis dito.”Tipid siyang ngumiti. “Sinubukan ko.”Kumunot ang noo ko sa kanyang sinabi. “Sinubukan?”Tumango siya, “oo.” Bumaba ang tingin niya sa kanyang damit. “Sinubukan ko pero pinigilan ako ng ‘kaibigan' ko.” Hindi ko alam kung bakit parang ayaw niyang pag-usapan ang tungkol sa sinasabi niyang ‘kaibigan’. Dahil ilang beses na niyang binanggit ang ‘kaibigan’ niya ngunit hindi niya ito binabanggit sa pangalan nito. Sigurado naman ako na may dahilan siya kaya hahayaan ko na

[16.1]Lumipas ang mga araw nang hindi ko inaasahan na ganoon kabilis. Hindi ko inaasahang mag-iisang buwan na pala kami rito ni Ash. Wala namang bago sa naging routine ko sa araw-araw, tulog sa umaga na dapat ay gising at gising sa gabi dahil kailangan naming pumasok. At kung may bakanteng oras naman ay sinasama ako ni Nykee nang hindi nalalaman nina Ash, tumatakas kami at tutungo sa taas ng burol upang doon magpalipas ng oras.Silang dalawa ni Jason ang kasama ko kapag may klase, ngunit dahil nga may trabaho si Jason ay bigla na lang siyang umaalis minsan. Sina Ash, Myra at Bryan naman ay sa bahay ko lang din naman madalas kasama dahil hiwalay ako ng klase sa kanila. Medyo nakapag-adjust na rin naman ako kaya hindi na ‘ko masyadong nahihirapan.“Bye!” Ilang metro na ang layo ko sa kanila kaya kumaway ako kina Ash, kasama niya rin sina Myra at Bryan na kumaway din pabalik sa akin.“Good luck!” Sigaw ni Ash habang ngumit

[17.1] Nang nasa tapat na kami ng isang silid ay nakita namin sa gilid ng pader nito ang isang babae at nakayapos ang mga braso nito sa batok ng isang lalaki. Napatigil sila at napantingin sa amin nang mapansin ang aming presensya. Nanlalaki ang mata mata ni ‘crazy girl’ na sinasabi nina Jason at Nykee habang nakatingin sa amin. Habang ako ay halos manlaki din ang mata sa pinaghalong gulat at kaba nang dumako ang tingin ko sa lalaking kasama ni crazy girl dahil medyo mapula ang mga mata nito. Bumuka ang bibig ko upang sana ay magsalita ngunit agad din itong tiniklop at napalunok na lamang ng sariling laway. Sa hindi malamang dahilan ay agad na ‘kong umalis do’n at nauna na sa dalawa kong kasama ng walang pasabi. Nakarating ako sa silid-aklatan at wala sa sariling napaupo sa pwesto kung saan kami pumwesto ni Jason dati. Huminga ako ng malalim upang pakalmahin ang sarili. Hindi ako sigurado sa nakita ko kanina pero sigurado rin akong hindi ako namimilik mata. H

[18.1]Dumiretso ako sa kwarto ko at agad na napasalampak sa kama pagkauwi namin ng bahay ni Myra. Nakakapagod sa pakiramdam kahit wala ka namang masyadong ginagawa sa eskuwelahan. Magbibihis ng pormal para pumasok sa eskuwelahan, makikinig sa mga boring na discussion ng mga guro, at makikipagkwentuhan sa mga kaibigan kung mayroon ka no’n, vice versa. You’ll live with the same routine everyday.Bumangon ako mula sa pagkakahiga upang magbihis ng pambahay na damit saka napagdesisyunan na lumabas ng kwarto at tinungo ang sala.“Wala pa ba si Ash?” tanong ko kay Myra na siyang naabutan ko roon na abala na naman sa kanyang sinusulat.Hindi ko alam kung ano na naman ang pinaggagagawa ni Ashley at hindi namin siya kasabay na umuwi kanina. Huwag lang kabalastugan, naku! Kapag talaga nalaman ko na may masama siyang ginagawa e mayayari siya sa akin.“Wala pa siya, Thalia,” wika ni Myra. Pinunit niya ang isang papel saka it

[19.1]“Why do we should estimate the speed of our enemies? Well, it is because we could simply attack them without an effort,” our teacher said while walking back and forth in front.My classmates' attention is on hers so as my eyes but not my attention. I was so bored in my seat to the point that I badly want to sleep because I can’t relate to the discussion, it’s all about a vampire thingy. Kahit naman din na makinig ako ay ‘di ko magagamit iyon sa mundo ko, kaya para sa’n pa? Na-loaded lang utak ko.And why do they need to discuss about that thing? And… enemies? Do they have enemies? When do they have enemies in the first place? Kung mayro’n man silang kaaway ay siguro kaming mga tao na iyon, dahil nga sino ba namang tao ang gustong maging pagkain ng isang bampira, wala naman siguro. Not me.Hindi ko alam kung hanggang kailan ako magtitiis sa ganitong sitwasyon. Hindi ko na talaga kaya ang mana