Nanginginig ang mga kamay na isinuksok ni Angelie ang susi sa seradura ng pintuan.“Buwisit kasi ang pulis na ‘yon, e,” reklamo niya sa wala, “kung hindi niya ako hinabol at hinuli, ‘di sana ay kanina pa ako nakauwi ng bahay.”Hindi niya napigil ang pagbalabag ng pinto sa biglang pagtulak niya sa pagbubukas noon. At ang muling pagkalabog nang nagmamadali niyang itinulak iyon pasara.“Ella!” Pagtawag niya nang malakas, pagkapasok ng bahay.Pasipang hinubad ang suot na sapatos na mataas ang takong, upang mapabilis pa ang nagdudumaling paghahanap kung saan naroon si Ella.Wala ito sa kabahayan maging sa sarili nitong silid tulugan.“Siguradong naglalasing na naman ang babaing ‘yon.”Sugod niyang pinuntahan ang kanilang munting bar room.“Ella!” Sumisigaw na siya. Nagpa-panic.Pumasok sa sub conscious ni Ella ang boses n

  Kahapon pa pumasok sa inbox ng kanyang email ang liham na nagmula sa email address ni Ella. Ayaw niyang pagkaabalahan muna ang kung ano man na nilalaman ng ng email na iyon, dahil hindi niya gustong magulo ang kanyang isip.“Napakarami kong backlog na kailangang asikasuhin. Mamaya ko na lang babasahin ‘yan.”Higit na mahalaga para sa kanya ang mga email na nagmula sa mga kliyente, business associates at iba pang liham na may kaugnayan sa negosyo ng kanilang pamilya.“Puro reklamo lang ang mababasa ko sa email na ‘yan.”Ah, pagud na pagod na siya sa maraming complain ng yaya-bantay ni Sophie. Kinukulili na ang kanyang tainga ng mga reklamo nito, mula pa noong unang araw na bumalik siya mula Korea.Ngunit hindi rin niya natiis na hindi buksan ang email.“Alamin ko na nga kung ano man ang reklamo ng babaing ‘to, para matapos na ang lahat, once and for all.”

  “Napanaginipan ko si mama kagabi,” pagbabalita ni Sophie sa kanyang papa, “binigyan niya ako ng white rose, tapos pumunta siya sa liwanag na hindi ko alam kung saan nanggagaling, tapos dinala siya ng liwanag at bigla na lang nawala.” “Napatawad na nga siya sa kanyang mga kasalanan, gaya ng aking inaasahan.” Saad ni Gener.“Ganoon ba ‘yon, Pa?”“Ayon sa mga matatandang nakilala ko noong kabataan ko. Kahit ang mga Lolo’t lola ko ganoon ang sinasabi.”“Ano ba ang mabigat na naging kasalanan ni mama?”Hindi nakapagsalita ang ama.Hindi nais ni Gener na masira ang imahe ni Cory sa anak nila. Ayaw niyang mawalan ito ng respeto sa kanyang asawa.“Mabait naman si mama, ‘di ba?” Pangungulit ng anak.“Oo, tama ka. Mabait talaga ang mama mo.”“Ano ba a ng naging sakit ni mama, bak

  Nagpalagay ng TV monitor si Tony sa silid na kinaroroonan ni Sophie, at ipinagbilin dito na laging manood sa ano mang palabas na lilitaw sa monitor, upang makita niya ang mga nagaganap sa paghahanda ng kasal nila. Ang nais ng groom ay maging updated siya sa bawat pangyayaring nagaganap sa papalapit na araw ng kasalan.Ngunit hindi siya interesado sa kasalang iyon. Magiging masaya at payapa ang kanyang isip kung wala siyang malalamang kahit ano tungkol sa event na iyon. Ngunit batas si Tony sa mansiyong ng mga Sandoval. Lahat ng sasabihin nito ay kailangang masunod, at kasama siya sa pinasusunod ng nag-iisang anak ni Senyor Gaspar Sandoval."Basta't sundin mo lang kung ano man ang gusto niya," naalala niyang bilin sa kanya ni Ella, "ang importante lang ay huwag ka niyang mahawakan, you know what I mean," pagpapatuloy nito, "just don't rock the boat. You'll see makakarating din tayo sa dapat nating puntahan."Pasulyap-sulyap lamang siya

  Araw na ng kasalang Sophie Samonte-Tony Sandoval. Maliban sa mga kasambahay na nagkakagulo at excited sa magaganap na kasalan, ay tahimik ang buong mansiyon ng mga Sandoval. Walang bisitang dumarating, walang kakilalang nagpupunta.Tiniyak ni Tony at ng kanyang staff na walang sino man ang papayagan na makapasok sa loob ng mansiyon, upang matiyak ang privacy ng mga ikakasal. Sa simbahan lang at sa hotel, kung saan gaganapin ang reception ng kasal tatanggapin ang sino mang imbitado na pupunta.Nag-iisa sa kanyang silid si Tony, na kahit ang kanyang mga groomsmen ay hindi niya pinayagang makapasok. May itinakda siyang oras para sa mga ito para siya puntahan. Nais niyang mapag-isa ng mga panahong iyon at sa mga oras pang darating bago sumapit ang takdang sandali ng kanyang pagpunta sa simbahan.Ibig niya’y namnamin ang bawat huling sandali ng kanyang pagiging binata.Maraming katanungan sa kanyang isip ang nangangailangan ng