“Tell me, mahirap ba akong mahalin?” Muling nagtagpo ang titig naming dalawa. Mariin akong napalunok, parang may kung anong tumusok sa puso ko nang marinig iyon mismo sa kaniya. Iyon ba ang tingin niya sa sarili niya? Na mahirap siyang mahalin dahil sa kinagawian niya? “Answer me, Bri!” Tila bombang sumabog sa tenga ko ang malakas na tinig niya. Sa puntong ito, para bang ako ‘yung pinagbubuntongan niya nang galit. Humugot ako ng isang malalim na paghinga, sapat na ito para titigan siya sa kaniyang mga mata. His blue eyes says it all. Lahat nang galit at poot ay nagagawa kong basahin kaniyang mga mata. “H-hindi, Zeke. You're just giving me false hopes. Umaasa ako, Zeke. Pero alam ko namang ginagawa mo lang ‘to para sa misyon nating dalawa.”  I said in a fragile tone. Nanatili ang tinginan naming dalawa sa isa't-isa. Ang dalawang makakapal na kilay niya'y halos magsalubong na. “Iyan ba ang ikinakatakot mo kay

“Does it still hurt?” Malaking boses niya ang bumungad sa akin matapos kong maimulat ang mga mata mula sa pagkakatulog. Marahan kong ikinuskos ang likod ng mga palad sa mga mata ko dahil sa nanlalabo pa ang paningin ko. “O-oo.” Matipid na sagot ko. Mula sa pagkakahiga ay marahan akong sumandal. Napahawak na lamang ako sa ibaba ng tiyan ko nang maramdaman ang labis na sakit na idinulot nito.   “Relax, gonna cook for you.” Marahan akong napalunok sabay na tumango-tango. Ibang klase ang sakit na idinudulot ng tiyan ko. Napapangiwi ako sa t'wing nagagalaw ito. Sa puntong ito, pumasok sa isipan ko ang nangyari sa amin kagabi.  May nangyari sa aming dalawa ni Zeke. What the hell, Brielle Isabella? Isinuko mo ang sarili mo para sa kaniya?! Hindi mo siya nobyo! Walang kayo! Ano na lang kung iwan at takasan ka niya kapag nalaman niyang nabuntis ka?! Napatigil ako sa naisip, lumunok ako kahit pa nah

“Where the hell are you?”Sa hindi inaasahan ay biglang tumunog ang telepono ko, lumabas kaagad ang text ni Zeke sa akin, napakunot ako ng noo. Naiimahe ko ang ekspresyon ng mukha niya habang sinasabi ang mga katagang iyon.Mariin akong napalunok. Ipinasok ko ulit ang telepono sa bulsa ko. “Boyfriend mo?” Nagtama ang paningin naming dalawa nang mabigla ako ng titig sa kaniya. Napailing ako nang bahagya. “Hindi pa.”Muli akong nag-iwas nang tingin sa kaniya. Narinig ko ang mahinang bungisngis niya.“Bakit hindi pa? Jowain mo na, mag-asawa ka na o baka hinihintay mo lang ako?” Pabirong aniya. Napangiwi ako.“Yuck, Damian. Alam mo namang kapatid ang turing ko sa ‘yo, hindi ba?” Napangisi siya sa sinabi ko. “Ito naman, masyadong seryoso. Nagbibiro lang eh!” Sinabayan iyon nang malakas na halakhak niya.Ilang saglit pa nang muling tumunog ang t

Nagsimula ko nang maramdaman ang pagkapagod habang patuloy pa ring tumatakbo sa abandonadong lugar na ito.  Sa hindi inaasahan, mayroong kung anong humila sa braso ko dahilan para mapatigil ako. Mariin akong napapikit. Hindi ko kilala kung sino ang humila sa akin. “S***a ka. Anong ginagawa mo dito?!” Marahan kong ibinukas ang mga mata nang marinig ang isang pamilyar na matinis ang boses. Kay Cindy ang boses na iyon. Nakakunot ang noo niya nang titigan ko siya sa kaniyang mukha. Mariin akong napalunok. Anong ginagawa niya dito? Awtomatikong bumukas ang bibig ko. “Anong ginagawa mo rito, Cindy?” Nagtatakang sambit ko, bahagya pa akong napakamot sa ulo. “Mayroong guwardyang nagmamatyag sa ‘yo sa mansyon pa lang kaya napag-desisyunan kong sundan kayo.” Binitawan niya ang braso ko mula sa mahigpit na pagkakahawak niya. Nanatili akong nakatulala sa kaniyang mukha.  “Pero, hindi ba't galit ka sa ‘ki–”

“Are you up for a date, Bri?” Napakunot ako nang noong tumitig sa kaniya. Kinindatan pa niya ako. Nagpatango-tango ako bilang sagot. “Zeke, pa'no pala tayo nakaligtas sa nangyaring ‘yon?” Nagtatakang tanong ko. Napahinto siya sa akin, nakita kong blangko ang kaniyang mukha nang magtama ang paningin namin. Sanay na ako na blangko ang ibinibigay niyang reaksyon sa akin. Natigil pa siya sa pagsisintas nang sapatos. Yes, nagsisintas na siya nang sapatos dahil nagdesisyon siyang lumabas na ng hospital dahil marami siyang dapat gawin. Hindi ko alam, basta ang alam ko'y business related ang gagawin niya. Ang sinabi naman niya sa akin ay lalabas lang ako rito kapag magaling na ako. Atsaka isa pa, ayon sa kanila'y mas ligtas ako rito dahil may mga nakapalibot na pulis at mga tauhan niya.  He's strict, kung estrikto siya noon nu'ng misyon pa lang ang lahat ng ito'y mas doble ang pagiging estrikto niya ngayon lalo pa't may nangyaring