Hindi naiwasan ni Raya Fae ang malula nang makarating sila sa mansion ng mga Villacorda. Kung malaki na ang bahay ni Damielle Astin ay 'di hamak na mas malaki at mas malawak ito ng sampung beses. Mayroong limang bahagi ang mansion. Iyon ay ang main House at apat na bahay na inilaan para sa apat na anak ni Don Flacido Villacorda. Mayroon pangalan ang bawat bahay na konektado sa main house. Iyon ay ang House of Gabriel, House of Florence, House of Astin at House of Bluementrint. At dahil nga mayroon nakalaang bahay para kay Damielle ay sa main door ng House of Astin sila dumeretso. "Wow! This is such a big house!" Hindi naitago ng batang si Damon ang kanyang pagkamangha. Samantalang ang batang si Devonne naman ay nanatiling walang kibo. "Sandali!" Hinawakan ni Raya Fae ang braso ni Damielle Astin. Naging dahilan rin iyon upang mapalingon sa kanya ang lalaki. "Tell me about your father. Hindi naman siguro siya masungit 'di ba? Tingin mo, magagawa niya kayang tanggapin ang mga anak k

Mataas na ang sikat ng araw nang magising si Raya Fae. Hindi naman niya masisi ang sarili dahil tumitilaok na ang manok nang makatulog siya. Bukod sa hindi siya pinatulog ng sama ng loob ay naging distraksyon rin niya ang presensya ni Damielle Astin sa kanyang tabi. Bagama't hindi na sila nag-imikan at nakalikod siya rito ay ramdam naman niya ang paninitig nito. Hindi niya alam kung sino sa kanila ang unang nakatulog, basta ang huli niyang natatandaan ay hinila na siya ng antok dahil sa labis na pagod. "Good morning, mommy." Agad napabaling si Raya Fae sa pinagmulan ng tinig. Sa kanyang tabi ay nakaupo ang batang si Damon. Matamis ang ngiti nitong nakatitig sa kanya. Tuluyan na ring gumuhit ang matamis na ngiti sa labi ni Raya Fae. "Good morning, baby." Bumangon siya mula sa pagkakahiga at kinintalan ng halik ang bata. Agad rin niyang iginala ang kanyang paningin sa loob ng silid. Ngunit wala siyang nakitang presensya ng kahit sino. Tanging sila lamang ni Damon ang nasa loob. "W

Nagising si Raya Fae na tila binugbog ang buo niyang katawan. At wala siyang ibang dapat sisihin kundi ang sarili. Nakailang rounds nga ba sila kagabi? Hindi na rin niya mabilang. Kung 'di pa siya nagreklamo na masakit na ang balakang niya ay mukhang wala siyang balak tigilan ni Damielle Astin. Nang tumagilid siya ng higa ay naramdaman niya ang paghigpit ng kamay na nakapulupot sa kanyang beywang. "Good morning." Kinintalan siya ng halik ni Damielle Astin sa kanyang balikat. Sa ilalim ng kumot ay wala pa rin siyang saplot. "Good morning too." Hinarap niya si Damielle Astin. Noon niya napansing nakasuot na ng sando ang lalaki. "Kanina ka pa gising?" Marahan namang tumango ang lalaki. "Yeah." Lalo nitong pinagdikit ang kanilang katawan. "What do want for breakfast?" Kinintalan niya ito ng mabilis na halik sa labi. Hindi naman maiwasan ni Raya Fae ang pag-iinit ng kanyang pisngi. Agad niyang inilayo ang mukha sa lalaki. Nakaramdam siya ng hiya lalo pa at hindi pa siya nakakapag

Wala nang nagawa si Raya Fae kundi sumama na rin sa bakasyong sinasabi ni Natasha. Mukha rin namang gusto ni Damielle Astin ang maikling bakasyon na iyon dahil nag-abala pa itong puntahan ang ama niya upang ipagpaalam silang mag-iina ng personal. Ayaw niya sanang sumama dahil parang nasusuka siya sa pagmumukha, kilos at pananalita ni Natasha ngunit may bahagi ng puso niya ang hindi papayag na masolo nito si Damielle Astin. Para siyang mababaliw sa kaiisip kung anong gagawin ng dalawa sa bakasyon kung sakaling magsolo sila. Hindi na rin maintindihan ang sarili. Kung pwede lamang niyang ikadena si Damielle Astin ay kanina pa sana niya ginawa. "Welcome sa vacation house ng mga Villacorda." Matamis ang ngiti ni Natasha kasabay ng paglahad ng kamay nito sa dalawang palapag na bahay. Hindi niya naiwasan ang mapataas ang kilay. Kung pag-aari pala ng mga Villacorda ang vacation house, bakit ito ang umaastang may-ari? Ito pa ang may ganang mag-imbita sa kanila. "There's a playground ove

Flashback.. Pakiramdam ni Algeria ay para siyang papanawan ng ulirat. Nanginginig siyang humakbang palapit sa kanyang anak na si Damielle Astin Napalunok siya bago siya lakas-loob na magsalita. "A-Astin, anak." Agad naman niyang nakuha ang atensiyon ng labing-apat na taong gulang na si Damielle Astin. "A-Ano 'yang hawak mo anak?" Hindi niya napigil ang sariling mapahawak sa kanyang tiyan. Malaki na iyon at nasa ikapitong buwan na siya ng pagbubuntis. Ngunit ngayong nakita niyang may hawak na baril ang binatilyo niyang anak ay para siyang mapapaanak nang wala sa oras. Nanatili namang nakatingin sa kanya ang binatilyo. Blangko ang ekspresyon ng mukha nito. At tila hindi man lang ito nabahala na nahuli siya ng kanyang ina na may hawak na baril. "Please give it to me." Inilahad nito ang kanyang nanginginig na kamay. Kitang-kita rin ang pagbuo ng butil sa pawis sa kanyang noo. "Akin na." Marahan siyang lumapit sa kanyang anak. "Hindi 'yan laruan, anak." Napakurap naman si Damiel