Mag-isa akong kumakain ng tanghalian dito sa Blended. Medyo puno ang Blended ngayon kaya hindi ako naka-upo sa tabi ng bintana. Ngayon ko lang napansin ang isang bahagi ng pader na puno ng mga litrato ng mga customers ng shop.Lutang na lutang ang litrato nina Marcus Aiden Enrique Rickson Sandejas at ni Castiel Alain Enrico Rickson Sandejas na nakahawak ng Blended coffee cup habang ibinabandera nila ang kanilang nakakabighaning mga ngiti.Come to think of it, sabi ni Hannah, dito rin raw nag-aaral si Enrico pero hindi ko pa siya nakikita. Sana siya na lang ang nakikita ko madalas at hindi iyong kapatid niyang GGSS.Hindi ko kasi talaga kinakayanan ang trip ng Enrique Sandejas na iyon. Does he really find satisfaction in breaking girls’ hearts?Bakit ba ang hirap-hirap para sa ibang tao ang makuntento sa isa? Nakakainis. Kung sila kaya ang ipagpalit sa iba ng paulit-ulit para malaman nila kung gaano kasakit sa puso ang pakiramdam ng pinaglalaruan.I know that comparing is not a good th

SummerKanina pa ako hindi mapakali. “Please naman… kahit isa lang, oh,” pagmamakaawa ko sa cellphone ko. Sinusubukan kong mag-send ng message kay Hannah para humingi ng tulong.Sending…Sending…Sending failed…“Ugh! Aaaiiishh,” I grunted. Nakakainis naman, eh!“Enrico, pahiram naman ng phone mo. Baka may signal ka. Kasi naman itong network ko. Sabi nila ‘abot raw ang mundo,’ parang hindi naman,” sabi ko sa kanya habang patuloy ko pa ring ipinagpipilitang humanap ng signal.“Sorry, I don’t like bringin phones,” simpleng sagot niya.He does not like bringing his phone? Papaano na lang kung may emergency? Please naman mag-send ka na…Sending Failed!“Aaaahhhiiissh,” muli kong pagbulalas. Sa sobrang inis ko, itatapon ko na sana ang aking telepono sa dagat. Hindi ko na nga lang iyon naituloy dahil naalala kong kabibili ko lang ng telepono ko at medyo mahal. Sayang naman.“Why don’t you just give it a rest. Malabo talagang magkaroon ng signal dito dahil liblib. Malamang kahit ‘yong is

  “Oh crap,” mahinang sabi ni Marcus Aiden Enrique Rickson Sandejas. Nagtama ang aming mga mata. I clenched my jaw at him bago ko iniikot ang paningin ko sa paligid. Una kong nakita sina Hannah at Ate Pia na parehong nakatakip sa bibig ang mga kamay. Unti-unti ring tumigil ang mga tao sa paligid sa mga ginagawa nila at nabaling sa amin ni Enrique ang kanilang mga tingin. “What the—,” rinig kong sabi ng isang lalaking bagong dating sa eksena. He is with three other guys at pare-pareho silang napatingin sa chocolate cake na nasa semento tapos sa damit kong punong-puno ng icing mula sa cake. “Enrique, you are one clumsy idiot.” “Thanks for the back up, Inigo,” Enrique sarcastically retorted without taking his eyes off of me. “You know, we have to stop meeting

“Ayun. Nando’n pa rin tayo. May natural kang galit kay E dahil he reminds you of Lord Voldemort.”“You know… Lord Voldemort. As in ‘he who must not be named’ ‘you know who.’ That damn-blasted, good for nothing, son of a gun, ex-boyfriend of yours. ‘Babe.’”Muli akong napabalikwas sa aking kama noong marinig ko sa aking isipan ‘yong mga sinabi ni Hannah kanina. Marahas kong ipinikit ang aking mga mata para pilitin ang sarili kong matulog ngunit isang alon ng mga alaala ang aking nakita.Isang babaeng nakapulang bestida ang mangiyak-ngiyak na tumalikod noong nakita niya kami ni Enrique na magkayakap.Umiling ako sa alaalang iyon at sinubukan kong bakantehan ang aking isipan para makatulog na. Mas lalo ko pang ipinikit ang nakapikit ko nang mga mata para pigilin ang pagdalaw ng isa nanamang alaala.“Look. It’s not—”“Please don’t say ‘it’s not you, it’s me,’” the girl begged the guy in front of her.“I—I can’t. You see, it really is not you. It is me. Maybe, we should just stay friends.

Kasalukuyan akong nakatingin sa dalawang armchairs sa harap ko. May ilang scrap wood panels din. Nandito kami sa workshop ng SPU.Noong unang pasok ko rito, naalala ko iyong mga warehouse sa mga action movies, isang malawak na single storey building na may mataas na ceiling. Mayroong mga kahoy at metal na maayos na nakasalansan sa gilid kasama ng mga pintura. Samantala ang mga malalaking makina na ginagamit sa wood and metal works ay nakahilera sa pinakaloob na bahagi ng workshop.Ang class namin ay pinapwesto sa isang open space malapit sa entrance. Sa isang major subject namin, pinagagawa kami ng furniture gamit ang mga lumang armchairs at iba pang scrap materials. May ideya na ako kung anong gagawin ko kaso wala naman akong masyadong alam sa carpentry.Dumoble ang number ng class namin. Karamihan kasi ng mga classmates ko, may mga plus-one na galing sa Engineering and Architecture Department. Pwede kasing magsama ng isang assistant ang bawat student para tumulong sa labor works. Na