“Zane,” I mumbled. “Huh?” Enrique’s eyebrows met, then he looked around. “Ano ‘yon?” muli niyang tanong sa akin. I shook my head, closed my eyes and took a deep breath. Nang buksan ko ang mga mata ko, isang concerned na Marcus Aiden Enrique Rickson Sandejas ang nakita ko. “Are you okay?” he asked. I briefly smiled and nodded at him. Tumalikod ako kaagad sa kanya. Napahawak pa ako sa dibdib ko habang pilit na pinakakalma ang sarili. What just happened? Natahimik ang lahat sa loob ng classroom noong pumasok na si Prof. Amore Castillo para i-check ang mga output namin. Umayos kaming lahat at inihanda na ang mga finished products for checking. To be honest, confident ako sa kinalabasan ng ginawa namin ni Enriqu

Umaalingaw-ngaw ang buong gymnasium ng SPU habang nag-pe-perform ang SPU Kings cheering squad sa gitna ng basketball court. Mayroong practice match ang basketball team at habang naghihintay na magsimula ang game, ang cheering squad muna ang nagpakitang gilas. Punong-puno ang napakalaking gym ng mga manonood.Ang kanang bahagi ng gym ay napuno ng Peterfolks. Ngunit humakot din ng supporters ang kabilang team. Nagkayayaan kami ng mga classmates ko na manood muna. Dalawang oras pa kasi bago ang susunod na klase namin at wala naman kaming gagawin.Ang hirap pumasok sa gym kasi kahit sa entrance ay may mga nakatayong manonood. Ramdam na ramdam ko ang school spirit ng dalawang eskwelahan. Hindi ko nga lang sigurado kung anong team ang kalaban. Hindi ko makita ang banner nila kasi nahaharangan ng manonood.“All hail to the K to the I to the N, G, S,” masiglang sigaw ng mga cheerleaders sa gitna ng court.“KINGS!” sabay-sabay na sagot ng mga Peterfolks kasabay ng pagtaas ng kanang kamao sa e

Simula noong sinabi ko kay Enrique na ex-boyfriend ko si Zane hindi na siya naka-imik. Honestly, gusto kong matawa sa tuwing bigla na lang kukunot ang noo niya na para bang nag-so-solve siya ng isang complicated Math problem habang nagmamaneho hanggang makarating kami sa isang Chinese Restaurant para mag-dinner. Gusto raw kasi niyang kumain ng turkey.Nakatitig lang siya sa akin na para akong isang puzzle.“Kanina ka pa ganyan makatingin, ah. Saka akala ko ba gutom ka? Kaina na,” paalala ko sa kanya habang hinihiwa ang turkey meat sa plato ko.“Ex mo si Zane Espinoja? Bakit?” manghang-mangha niyang tanong.Napa-ismid ako sa tanong niyang iyon. “Sa totoo lang, hindi ko na rin alam kung bakit.”Napabuntong-hininga siya at umiling pa bago binalingan ang pagkain sa harap niya.“Kaya naman pala umiiyak ka kanina noong nakita mo siyang nakikipag landian sa iba,” sabi ni Enrique.“Two years kaming hindi nagkita tapos sa ganoong paraan kami magkikitang muli. Ang unfair lang kasi bakit siya ma

“Shit! What an asshole.”Tumaas ang kilay ko sa reaksyon ni Enrique noong ikinwento ko kung papaano nag-offer ng friendship ni Zane pagkatapos niyang wasakin ang puso ko.“Sa’yo talaga nanggaling iyan, ha? Ipapaalala ko lang sa’yo, Heartbreak Prince. Nasaksihan ko kung papaano mo ginawa sa isang babae iyong ginawa sa akin ni Zane. Parehong-pareho kayo ng linya. Una, ‘it’s not you, it’s me,’ tapos ‘we can still be friends.’”“Aha!”Bahagya pa akong nagitla sa bulalas ni Enrique. Talagang nakaturo pa siya sa akin.“Kaya ka galit na galit sa akin dahil pakiramdam mo magkatulad kami ni Zane Espinoja. Wow, Miss Anonymous, you are unfair! Sabi ko naman ‘di ba, napakalaking insulto sa akin na ikumpara ako sa hayop na iyon. Mag-sorry ka sa akin!”“Ma-una ka! Baka nakakalimutan mo, may atraso ka pa sa akin.”“Oi, bawi na ‘yon, ah.”Umiling ako sa kanya.“Wala pa nga akong naririnig na ‘sorry,’ eh. Saka, nag-thank you ako sa tulong mo. Ikaw, may utang ka pang ‘sorry’ sa akin.”Enrique just ma

Sa isang iglap, parang tumigil ang oras sa buong SPU. Peterfolks stopped and waited in anticipation sa kung ano man ang pasabog ni DJ Rob. Ilang saglit pa’y may nagsalita na muli sa speakers.“Thanks, bro. Ha! Alright, I’m not so sure how to do this. Damn, Rob’s got a difficult job. How are you so good at this?... This is awkward.”Nabalot ng mahihinang tawa ang paligid dahil sa awkward na boses na naririnig sa speaker.The voice is awfully familiar, it is not too high, not too low, just right. It is light and pleasant. I hear nervousness in his voice but the little shy whispers he throws in are awkwardly cute. He might not even noticed that he actually cursed on the SPU Campus Radio.Isang malalim na hinga ang narinig namin mula sa speakers. Tila kinakalma niya ang sarili. “I… have no idea how to do Rob’s job, but I will try my best to say my piece.”Habang tumatagal ang pagsasalita niya, mas nagiging komportable siya sa mga sinasabi niya hanggang sa naging natural na ang kanyang pag