BOOK 4THE ZILLIONAIRE'S HIDDEN SON (I LOST MY CHILD FOR LOVING YOU) RHENIEL SMITH CRAWFORD & BRENDA MIJARES POLIDO STORY THE BEGINNING..... "Good Morning Ma'am," bati niya sa HR Manager ng makapasok na siya sa loob ng opisina nito. Umangat ito ng mukha at tumingin sa kanya. Tulad ng sekretarya sa labas, pinasadahan rin siya nito ng tingin mula ulo hanggang paa. Nakita niya itong umismid at tinaasan siya ng kilay. Alam niyang nasusuya ito sa kagandahan niya. Hindi niya iyon pinansin. Ang mahalaga makuha niya ang trabahong ito. Binuklat nito ang folder at tiningnan ang kanyang resume. "Oh, bakit parang tanga ka pa rin na nakatayo riyan? Hindi mo ba nakita ang upuan?" Mataray nitong wika sa kanya ng mapansin na nanatili pa rin siya sa kanyang kinatatayuan. Bahagyang gumalaw ang mga kilay niya dahil sa sinabi nito. Kung hindi lang talaga niya kailangan ng trabaho pinatulan na niya ito. Naranasan na rin niyang mag-interview ng aplikante noong siya pa ang acting CEO ng RH Empire. Nguni

Abala si Rheniel sa pagtipa sa keyboard ng laptop niya ng marinig ang magkasunod-sunod na message tone ng cellphone niya. Hindi niya iyon pinansin sa pag-akalang si Nelsa na naman ang nangungulit sa kanya. Nauumay na siya sa babaeng yun. Iba’t-ibang babae na nga ang pinapakita niyang kasama niya ngunit manhid pa rin ito at sunod pa rin ng sunod sa kanya. Sa inis niya dinampot niya ang cellphone sa plano sanang e-off yun ngunit natigilan siya ng makita ang notifications DC Bank Corp sa kanya. "Your card number ending xxxxxxxxx783 purchased medicine worth $500 at Farmacia Okena." “Your card number ending xxxxxxxxx783 purchased worth $750 from St. Dominic Hospital’s Pharmacy.” “Your Card number ending xxxxxxxxx783 has paid the amount of $10 Million at Blood Bank.” Nagtataka si Rheniel na tinawagan ang Blood Bank ayon sa sinabi ng DC Bank sa notification niya. “Yes, Sir?” “I want to know who used my Black Card.” Dahil rare lang ang Black Card sa buong mundo at tanging mayaman lang

Napahawak si Brenda sa kanyang dibdib habang nakatingin sa likuran ni Rheniel na unti-unting lumalayo sa kanyang paningin. Alam niyang nasaktan niya ito ng sobra. Nagdesisyon siya para sa sarili niya na hindi muna tinitimbang kung masasaktan din ba ito sa paglayo niya. Lalo na ngayon, hindi pa rin niya alam kung paano sabihin rito ang lahat ng mga nangyari sa buhay niya ng umalis siya sa tabi nito. “Kung alam mo lang Rheniel, mas pinili kong layuan ka, kaysa patuloy na madamay ang pamilya mo dahil sa pamilyang pinagmulan ko.” Hanggang ngayon, nakaabang pa rin ang tiyuhin niya-kapatid ng Daddy niya sa lahat ng mga galaw niya. Alam niyang walang panama ang kapangyarihan ng tiyuhin niya kung ikumpara sa kapangyarihan mayroon ang mga Crawford. Ngunit sapat na ang tinatawag na paghihiganti para sa mga ito. “Kapag nalaman kong bumalik ka sa pamilya Crawford, hindi kami natatakot mamatay at pumatay. Wala man kaming sapat na kapangyarihan upang lumaban sa kanila, ngunit masaya na kaming pumata

Hindi namalayan ni Rheniel ang sarili na nasa harapan na pala siya ng pintuan ng banyo. At ang mga kamay niya ay nakaangat na sa hangin upang katukin sana ito. Ngunit hindi niya magawang ituloy ng muli na namang nanumbalik sa kanya ang sakit ng ginawa ni Brenda na pag-iwan sa kanya. Sumandal siya sa pintuan habang patuloy na nakikinig sa mga paghikbi ni Brenda sa loob ng banyo. Nakapikit siya at hinayaan na tumulo ang mga luha niya. Nanatiling nakatikom ang kanyang kamao. Naiinis siya sa sarili niya sa mga oras na ito. Mahal pa rin niya si Brenda. Hindi niya maikakaila iyon. Kailangan muna niya ng space. Ngunit ang tagal na ng space na binigay niya para sa kanyang sarili upang kalimutan ito. Ngunit bakit hindi pa rin niya magawa? Mabilis niyang pinahid ang luha niya at pinuntahan ang anak. Napagpasyahan niyang umalis na muna. Wala siya sa kanyang tamang pag-iisip. Baka kung ano pa ang masasakit na salita na lalabas sa dila niya kapag pilitin niya ang sarili na kausapin si Brenda.“I’m

Isang linggo ang nakalipas nakapag desisyon na rin ang dalawa na ilabas si Gabrien sa ospital. “Ihinto mo lang diyan sa tapat ng pulang gate.” Tiningnan ni Rheniel kung saan nakaturo ang direksyon ng mga kamay ni Brenda. Nakita niya ang malaking bahay na hanggang tatlong palapag. Nakangiti rin na itinapat niya sa harap ng pulang gate ang kanyang mamahaling sports car. Sabay silang lumabas ng kotse. “Ako na ang magbubukas ng gate.” Nakangiting wika ni Rheniel sabay hawak sa pulang gate na akmang bubuksan ito. Nagtataka naman na binalingan ni Brenda ang kasintahan. Huminto siya sa paglalakad ng napagtanto kung saang gate ang tinutukoy nito. “Hoy! Trespassing yang ginagawa mo! Baka gusto mong ipakaladkad kita sa mga aso ko!” Napatingin silang dalawa sa itaas ng veranda kung saan nandoon nakatayo ang isang dambuhalang babae na nasa mid forties ang edad. Napapikit si Brenda sa pagkapahiya ng makita ang galit na galit na mukha ng ginang. “Sunshine?” nagtatanong ang mga mata ni Rhenie