Dahan-dahan kong ibinaba sa crib niya ang ngayon ay natutulog ng si Rory. Hindi mahirap alagaan na bata si Rory kaya naman hindi ako masyadong naistress  pagdating sa kaniya. Tulad ngayon, madali talaga siyang patulugin kaya’t hindi ako inaabot ng madaling araw sa pagpapatulog sa kaniya. Kinumutan ko siya upang hindi siya  masiyadong malamigan at pinahinaan na rin ang aircon. Sa halos isang buwan ko rito sa pamilya nila, napansin kong madaling magsakit si Rory kaya naman sobrang ingat ko sa  pag-aalaga sa kaniya. Ayaw ko naman na madissapoint sa akin sina Ma’am Brielle at Sir Aziel. Saka isa pa, gusto kong patunayan ang sarili ko sa kanila. Gusto kong patunayan na deserve ko ang trabahong ‘to. Kahit na hindi ako si Kaia Clemente, kailangan kong siguruhin na hindi nila ako tatanggalin sa trabaho kung sakali mang mahanap na nila ang hinahanap nila. Matapos masigurong maayos na ang lagay ni Rory ay napagdesisyunan ko nang pumu

 Biyernes.  Malakas akong bumuntong hininga habang nakatingin sa kalendaryo sa harapan ko. Halos isang linggo na akong nag-iisip kung tatanggapin ko ba ang alok ni Sir Aziel na pagtatrabaho ko kay Dylan Fontanilla o hindi. At dahil Biyernes na naman, isa lang ang ibig sabihin… Sabado na naman bukas at kailangan ko nang magdesisyon ngayon. Makabubuti nga ba sa akin kung tatanggapin ko ang alok ni Sir Aziel o hindi?  “Care to share your thoughts?”Muntik na akong mapatalon sa aking kinatatayuan nang marinig ang boses ni Sir Aziel. Iniisip ko lang siya kanina, ngayon ay nandito na sa tabi ko. Grabe rin, ah? Talaga bang nababasa niya ang utak ko?  Tumingin ako sa kaniya bago ko ibinalik ang tingin ko sa nakasabit na kalendaryo sa may kitchen. Wala kasi akong mahanap na kalendaryo sa bahay maliban dito… mayroon din naman sa cellphone ko pero ayaw ko kasing maabutan ako nina Ma’am at Sir na

 Humugot ako ng malalim na buntong hininga at umiling. “Saka ako,” dagdag ko at nag-angat ng tingin sa kaniya. “Alam ko rin na doon talaga ako nakatira. Iyon naman ang mahalaga, ‘di ba?”  “Y-Yes but---“                   Muli akong bumuntong hininga at tumigil sa pagwawalis. Tumingin ako sa kaniya bago seryosong nagsalita. “Uh, Sir?” pagputol ko sa kung ano mang dapat ay sasabihin niya. “Hmm?” “Kung puwede po sana, huwag  niyo na akong tanungin pa tungkol sa mga ganiyang bagay. Para po kasing ang dating sa akin ng mga tanong niyo, kinuha niyo lang akong katulong dito para malaya niyong matanong. Saka isa pa po, hindi po kasi ako kumportable sa mga tanong niyo. Nalinaw ko na naman po yata kina Sir Aziel at Ma’am Brielle ang lahat ng impormasyon na gusto niyong malaman kaya kung puwede po…. sa kanila nalang po sana kayo magtanong,” mahinahong sambit ko. Umawang ang kaniyang mg

Nagkibit balikat na lamang ako at hindi na nagtanong pa kahit na naguguluhan ako sa kung ano bang ikinakagalit niya. Baka nga tama siya at may trabaho talaga si Lieutenant Creed sa loob at iniwan lang para makipag-chikahan sa akin. Hindi naman siya magagalit kung walang dahilan, ano. Tulad kanina ay pinagbuksan niya akong muli ng pinto sa kotse niya. Agad naman akong sumakay at walang imik na nagseatbelt—ganoon din siya. Ang pinagkaiba lamang sa kanina, ramdam ko ang tensiyon sa pagitan namin kaya’t ilang beses akong napalunok at napaayos ng upo. Galit ba siya dahil nakipag-usap ako sa katrabaho niya?  Peke akong umubo at humarap sa gawi niya. “Si Lieutenant Creed… hindi ko siya chinichika, ha,” depensa ko at muling nag-iwas ng tingin. “Akala niya lang ako ang asawa mo kaya siya lumapit. Malay ko bang may trabaho siya sa loob saka susunduin ka nga niya dapat kasi akala niya, ako si Kaia. Nilinaw ko naman na hindi—“

 “Where are you two going? At least tell  me where, kahit na hindi niyo ako isama.” Sabay kaming napatingin ni Ma’am Brielle sa gawi ni Sir Aziel. Buhat niya si Rory na nakalingkis ang braso sa kaniyang leeg at kung makayakap ay parang aalis ang ama at ayaw magpaiwan.  Malakas na bumuntong hininga si Ma’am Brielle kaya’t ibinaling ko ang aking atensiyon sa kaniya. “Thalia and I are going to have a girl’s me-time. Hindi mo ‘yon alam kaya huwag ka nang makisali,” sagot niya sa asawa habang umiiling. Hindi ko naman mapigilang mapalunok nang marinig ang sinabi niya. Me-time? Ano naman ‘yon?  “Ang sabihin mo, mags-shopping kayo.” “Right,” pagsang-ayon ni Ma’am Brielle kay Sir Aziel at tinaasan ito ng kilay. “At isa pa…” Lumingon siya sa akin at ngumiti. Wala sa sarili ko namang itinuro ang aking sarili dahil sa ginawa niya. Ako? Wala akong pambayad sa shopping