“Declan, huwag kang masiyadong tumingin kay Thalia! Huwag ka ngang makulit!” Kinagat ko ang aking ibabang labi para pigilan ang sariling matawa sa sinabi ni Tita Layla. Hnampas niya ang balikat ng asawa na kanina pa nakatingin sa akin kaya’t muntik na itong mapatalon sa kaniyang kinauupuan.  Malakas na umangal si Tito Declan—tulad ng sinabi niyang itawag ko sa kaniya—at kapagkuwan ay tumingin sa akin. “Wala naman akong ginagawa, ah. Saka masama bang tumingin? Hindi ba puwedeng naaamaze lang?” tanong niya sa asawa. “Kahit na. Kung ako ang nasa posisyon ni  Thalia, maweweirduhan ako sa ‘yo,” giit ni Tita Layla at tumingin sa akin bago tipid na ngumiti. “Pagpasensiyahan mo na ‘tong asawa ko, ha? Kanina ko pa pinagsasabihan pero ayaw talagang makinig. Dito talaga nagmana si Dylan, e.” “Magulat ka kung kay Darius nagmana ‘yang si Dylan,” naiiling na biro ni Tito Declan na siya namang ikinasimangot

 “Nasaan ang mga tao? Bakit wala sila?”Taka kong tiningnan ang ngayon ay mag-isang kumakain sa hapag-kainan na si Dylan. Kulang nalang ay may kuliglig na tumunog sa kabuuan ng bahay dahil mula nang lumabas ako sa kuwarto ko ay wala na akong narinig na kahit na anong boses ng tao.  Nag-angat ng tingin sa akin si Dylan at nagkibit-balikat. “They’re gone.” “Ha?” Naguguluhang tanong ko sa kaniya. “Pumunta sila sa hacienda. Sa isang araw pa raw ang balik.” “Tapos? Bakit hindi ka kasama at…” Itinuro ko ang sarili ko habang kunot noo pa ring nakatingin sa kaniya. “At bakit hindi rin ako kasama?”Sa ikalawang pagkakataon ay nagkibit balikat na naman siya bago tumingin sa akin na para bang may sinabi akong obvious na naman. Nang hindi ako nagsalita at taka pa ring tumingin sa kaniya ay saka siya umiling at malakas na bumuntong hininga. “You’re sick. Sasama ka sa ka

 “You’re being stubborn again, Kaia. Ubusin mo ‘yan o kung gusto mo, ako ang magsubo sa ‘yo.” Agad na umikot ang mga mata ko nang marinig ang itinawag niya sa akin. “Kanina mo pa kao tinatawag na ganiyan, hindi mo ba napapansin? Thalia nga sabi ang pangalan ko, hindi Kaia,” suway ko sa kaniya. Mahina siyang tumawa at tumingin sa gawi ko. Ibinaba niya ang hawak na mangkok ng lugaw sa bed side  table bago umupo sa gilid ng kama ko. Hindi ko naman mapigilang mapalunok nang maramdaman ang presensiya niya na malapit sa akin.  “Nah. I will call you Kaia until you call yourself Kaia.” Umismid ako. Alam kong hindi ako dapat ma-offend pero pakiramdam ko, kaya niya lang ako inaalagaan dahil ang tingin niya ay ako ang asawa niya. Hindi dahil sa concerned siya kahit na sino man ako. Humugot ako ng malalim na buntong hininga at umirap. “Mag-aaway na naman ba tayo dahil diyan? Hindi ka pa

 Kahit na sinabi sa akin ni Brielle na huwag muna kaming umuwi ni Dylan sa Maynila, hindi ko pa rin nasunod ang gusto niyang gawin ko dahil desidido pa rin talaga si Dylan na umuwi kahit na ano mang pilit ang gawin ko sa kaniya.  Aniya, kailangan niya raw umuwi sa Maynila para magtrabaho dahil tawag na nang tawag sa kaniya ang mga katrabaho niya kaya’t wala na siyang magagawa dahil kung hindi, baka raw mawalan pa siya ng trabaho—na siya namang hindi ko pinaniniwalaan. Hello, Chief of Police kaya siya. Sa taas ng ranggo niya, mahihirapan ang mga boss niyang tanggalin siya sa trabaho.  Hindi naman sa makapal ang mukha ko at assumera ako o ano pero pakiramdam ko, kaya gusto niyang bumalik na kami sa Maynila ay dahil gusto niya akong  ma-solo. Alam niya kasi na medyo matagal pang uuwi sina Brielle kaya’t doon muna ako sa bahay niya. Isa pa, hindi kami masiyadong makakapag-usap dito sa Batangas lalo pa’t narito ang buong angkan niya na pa

 “Ibig  mo bang sabihin, kaya ayaw niyo kaming pauwiin ni Dylan sa Maynila dahil alam niyo na na bumalik na ang totoong Kaia?”“Thalia, she’s not Kaia. Look at her—ibang-iba siya kay Kaia,” mabilis na pagtatama ni Brielle sa sinabi ko kaya naman napailing na lamang ako.  Kanina niya pa ipinipilit na hindi si Kaia ang babaeng iyon pero hindi ko rin naman magawang maniwala sa kaniya. Base sa pagsagot ng babaeng iyon sa mga tanong ni Dylan kanina, halatang-halata na alam niya ang ginagawa niya. Halatang-halata na sigurado siya sa bawat sagot na sasabihin niya kay Dylan… bagay na kahit kailan ay hindi ko magagawa. “Nai-kuwento ko na sa inyo kung anong sinabi niya kanina kay Dylan at naniniwala ako sa kaniya. Maging si Dylan, parang naniwala na rin sa sinabi niya kaya baka nga siya ang Kaia na hinahanap niyo at hindi ako.” Hindi sumagot si Brielle sa sinabi ko at sa halip ay pinanliitan lamang ako ng mga mata