Nawala sa sarili si Fabio at hindi matagal siyang hindi nakapagsalita.…Nang 7:00 p.m. na, bumalik na si Cameron. Nakaupo si Sunny sa sala habang umiinom ng tsaa, at tingnan ang taong pumasok sa bahay. “Saan ka nagpunta buong umaga?” Huminto si Cameron sa harap ng hagdan at sumagot, “Pumunta ako sa The Commune.” Naningkit ang mata ni Sunny at tiningnan si Cameron. “Bakit ka pumunta kaninang umaga sa kwarto ni Willy?” “Paano mo nalaman?”‘Mukhang hindi naman madaldal na tao si Wayne. Baka may nakakita sa akin na isa sa mga katulong.’Tumawa si Sunny. “Ikaw na isang dalaga ay talagang pumunta sa kwarto ng isang lalaki. Sabihin mo sa akin ang totoo, may pinaplano ka ba sa kaniya?” “Huwag mo ako pagbintangan, hindi ko yun ginawa.” “Edi anong ginawa mo sa kwarto niya?” “Sinusukat ko lang ang size niya.” Biglang nawala ang mahigpit na kapit ni Sunny sa teacup, at nalaglag ang lid sa mesa. Matapos ang ilang sandali, gulat siyang nagtatanong. “Ano… ang eksaktong bagay na

Matalino naman si Cameron pero minsan ay naguguluhan din siya. Pero, pag dating sa file-and-death situations, lagi siyang kalmado at seryosong tao pero parang mabilis siyang nawawala sa sarili niya pag nasa harap niya si Waylon. Inunat ni Waylon ang kamay niya, gamit ang daliri niya ay inipit sa tainga ang mga hibla ng buhok ni Cameron na nakatakip sa mukha niya, bahagyang naningkit ang mata niya. “Buti ka pa, ang himbing na ng tulog.”…May araw na suminag sa bintana, mula sa mga gap ng kurtina, at direktang tumapat a couch. Dahan-dahang binuksan ni Cameron ang mata niya, may naalala siya at mabilis na tumayo. Tinanggal niya ang kumot na nakatakip sa kaniya, tumingin siya sa paligid at biglang naalala ang dahilan ng pagbisita niya kay Waylon kagabi. Halata naman na hindi lang sa nakatulog siya sa kwarto ni Waylon kundi nakalimutan niya ri ang dapat niyang sabihin dito. Lumapit si Cameron sa pinto at binuksan iyon, at doon nakita niya ang dalawang katulong na dumaan at gulat na

Hinawakan ni Cameron ang kubyertos niya at nagsimulang kumain habang nilapag naman ni Sunny ang kaniyang kutsara. “Aalis na si Willy. Anong nararamdaman mo doon?” Napahinto ng ilang sandali si Cameron, yumuko siya at nagpatuloy sa pagkain. “Anong inaasahan mong iisipin ko? Mananatili ba siya dito dahil lang sa gusto kong mag-stay siya?” Nagliwanag ang mata ni Sunny. “Paano ka naman nakakasiguro na hindi niya yun gagawin? Baka mag-stay siya rito kung sasabihin mo lang ang hiling mo.” Biglang nagulat si Cameron. Tinaas niya ang ulo niya at tiningnan nang ilang sandali si Sunny. “Dad, hindi ko talaga maintindihan ang sinabi mo. Bakit hindi mo direktang sabihin sa akin? Gusto ko rin ito tanungin sayo. Gusto mo ba siya maging anak?” Hindi alam ni Sunny ano ang sasabihin niya. Sobrang kumuyom ang kaniyang kamao at malapit na niyang buksan ang ulo ni Cameron para tingnan ano ang problema sa utak niya. Pinakalma ni Sunny ang sarili niya at mahinahong sinabi, “Tama ka. Gusto ko nga

Hinaplos ni Cameron ang noo niya at hindi na siya tumingin ng diretso kay Waylon. “Okay, binabawi ko na ang sinabi ko, okay? Hihingi pa ako ng tawad sayo.”Tiningnan siya ni Waylon. “Hindi naman totoo yung sorry mo.”Tumingin si Cameron sa kaniya. “Ano bang gusto mo?”Walang ekspresyon sa ngiti ni Waylon. “Sinabi mo sa harap ng mga katulong na manloloko akong tao. Siguradong masisira ang reputasyon ko dahil doon kaya ‘di ba dapat ikaw ang dapat sisihin?”Sobrang nagulat si Cameron.Sobrang nagulat si Quincy na nakatago sa likod ng pader. Kinamot niya ang mata niya.‘Ayan ba ang kilala kong panganay na anak ng mga Goldmann? Pinaglalaruan niya yung babae.’Si Sunny naman ay hindi makapaniwala. Hindi niya inaasahan na mas maharot pa si Waylon kumpara noong binaba pa siya.May sasabihin sana si Cameron nang may bigla siyang narinig na gumalaw. Lumingon siya at agad napansin na nakikinig sila Quincy at Sunny sa usapan nila ni Waylon.Nagulat ang dalawang tao sa likod ng pader nang

Hawak ni Cameron ang mata niya sa sakit at nag-igting ang panga niya. “Hindi ka sumusunod sa patakaran!”Hinawakan siya ng lalaki sa buhok at ngumisi. “Magaling ka talaga makipaglaban, kaya kailangan namin gumamit ng mga trick. Hindi nakakatuwa, hindi ba? Sarili mo lang ang masisisi mo dahil anak ni Mr. Southern Sr.!”Hindi madilat ni Cameron ang mata niya. Hindi siya naging maingay sa pagharap sa mga masasamang tao na ito.“Sige, Ms. Southern, sumama ka sa amin.” Hinampas siyang lalaki at nawalan siya ng malay. Isinakay niya si Cameron sa sasakyan at mabilis na nagmaneho palayo.Samantala, isang sasakyan ang sumunod habang si Waylon na nasa passenger seat ay sinusubukan na tawagan si Cameron pero walang sumasagot.Nagmaneho si Quincy. “Sa tingin mo ba may nangyari sa kaniya?”Nasabi ni Saydie na magaling si ‘Ms. Southern’ makipaglaban tulad niya. Imposible na may nangyari sa kaniya.Nakatingin si Waylon sa screen at kumunot. “Kahit ang pinakamagaling makipaglaban ay hindi lagin