"TANGGAPIN mo na ang alok ni Tito Max." Payo ni Dexter kay Wigo nang bisitahin niya ito."Wala na bang ibang trabaho? Ang boring naman na panuurin ko lang ang isang tao at buntutan upang masiguro na hindi tatakas?" nababagot na tanong ni Wigo dito habang nag-e-exercise ng mabagal. Hindi na masakit ang kanyang likod ngunit hindi pa iyon pwedeng pwersahin. Muli siyang yumukod at ibinaba ang dalawang kamay hanggang sahig at marahang itinuwid muli ang katawan. "Bawal ka pa makipaghabulan sa kriminal at makipagsuntokan. Take this job or manatili ka pa rito ng tatlong buwan?" Napabuntong hininga si Wigo habang pinupunasan ang sariling pawis sa leeg at braso. "Alam mong hindi ako sanay na walang ginagawa.""So, I will arrange your appointment now with your new employer. I assure you na hindi mo pagsisihan ang trabahong ito." Makahulogang turan ni Dexter bago iniwan ang huli.Napaisip si Wigo habang sinusundan ang pagtalikod ni Dexter. Hindi nakaligtas sa kanyang matalas na paningin ang kai

NAGPUPUYOS sa galit ang kalooban pero hindi alam kung ano ang dapat gawin matapos siyang nakawan ng halik ni Wigo. Halos dumugo na ang loob ng kaniyang labi dahil sa diin ng pagkalapat niyon. Naiinis din siya sa sarili dahil hinahayaan ang binata na gawan siya ng labag sa kaniyanv kalooban. Gusto niya itong suntokin sa mukha ngunit hindi naman maiangat ang kamay. Never siya natakot sa banta kahit lalaki pa ito, pero ngayon—at sa bodyguard pa niya? Parang ang sarili na lang niya ngayon ang gusto niyang suntokin upang gisingin ang sarili. At bakit ba natatakot siyang parusahan nito kapag gumawa pa siya ng hindi nito magustohan? Ei, kaya naman niya itong gantihan o ipaglaban ang sarili. Siya ang dehado rito at hindi ang antipatikong lalaking ito. "Do you want to punch my face?" tanong ni Wigo habang nasa daan ang tingin."Moron!" pabulong niyang sagot dito.Ngumisi si Wigo at binagalan ang pagpatakbo ng saskayan. Pinasadahan ng dila ang sariling bibig. Ninamnam muli ang halik na iginawa

PARANG mga magnanakaw ang dalawa na maingat sa paghakbang papasok sa loob ng bahay. Hindi siya pwede makalikha ng ingay at makikita ang hitsura niya. Todo hila ni Rovelyn ang laylayan ng suot na t-shirt sa takot na masilipan siya ni Wigo. She felt embarrassed at nakakahiyang isiping naglalakad siyang walang suot panloob. Mabagal pa ang kaniyang hakbang dahil bukod sa takot makalikha ng ingay, mahapdi ang nasa pagitan ng kaniyang mga hita.Kung siya lang ang masusunod ay bubuhatin na niya ang dalaga. Ngunit ma pride ito, ayaw niyang dagdagan ang pagkailang nito sa sitwasyon nilang dalawa."Pwede ka nang umalis." Pabulong niyang pagtataboy kay Wigo pagkatapat sa pintuan.Nagdadalawang isip si Wigo habang tinitignan ang dalaga. Nasa first floor ang kaniyang silid at ito naman ay nasa second floor. "Gusto kong masiguro na okay ka lang at pag-usapan ang nangyari sa atin.""Wigo, please, gusto ko munang mapag-isa." Tonong napapagod na pakiusap niya sa binata.Napilitang iwan na niya ang da

NANG gabing din na iyon ay kinausap ni Wigo nang sarilinan ang ama ni Rovelyn. Naipon na niya ang lahat ng lakas ng loob upang tanggapin ang kung ano man ang maging parusa sa kanyang nagawa. Inaasahan na rin niyang makatanggap ng suntok sa ginoo. Sa garden sila nag-usap ng ginoo matapos makapaghapunan. Hindi naman siya naduduwag, kaso takot siya na baka ayawan siya at ilayo sa kaniya ang dalaga. Parang sumapi sa ginoo ang aura ni Max nang marinig ang kaniyang pag-amin tungkol sa nangyari sa kanila ni Rovelyn."Tarantado ka! Hindi kasama sa pinatatrabaho ko sa iyo ang paggalaw sa anak ko!"Hindi siya umilag nang suntokin siya ng ginoo sa mukha. Masakit pero hindi niya ininda iyon. "Sorry, sir, handa ko po panagutan ang ginawa ko sa iyong anak."Marahas na buntonghininga ang pinakawalan ni Josh at muling naikuyom ang kamao. Pinigilan ang sarili na masuntok muling ang binata. Kung ibang tao lang ito at hindi alam ang family background, sisiguradohin niyanvmg hindi na ito sisikatan pa ng

Nilapitan ni Jay si Wigo nang makita itong pumasok sa kusina. "Hanep, ilang milya ang layo ng silid ng babantayan ko at inabot ka ng isang oras bago nakabalik?" Nilingon ni Wigo si Jay at ngumiti ng nakakaloko. Tumuloy siya sa kusina at sumandok ng pagkain. "Nakailang round, bro?" pabulong na pangungulit ni Jay sa kaibigan nang ayaw siyang sagutin. "Ang bibig mo.""Huwag kang mag-alala, tayo lang ang nandito. Ang biyanan mong hilaw ay pumasok sa silid nila.""Tsk, hintayin mo na lang ako rito at ihatid ko lang itong pagkain sa nobya ko." Iwas ni Wigo sa makulit na kaibigan. Sumipol lang si Jay sabay ipinamulsa ang dalawang kamay sa magkabilang pocket ng suot na pantalon, habang sinusundan ng tingin ang pag-akyat sa hagdan ni Wigo. Mukha itong ulirang asawa na ngayon sa dalang tray kung saan nakalagay ang pagkain. Sa sala na lamang siya naghintay kay Wigo at mayroon pa silang dapat pag-uusapan.Napangiti si Wigo nang maabutang nakapikit ang nobya habang nakasandal sa headboard. Pag