MAAGA pa ay nasa field na ang mga manlalaro upang mag exercise. Nasa sampu ang bilang ng kalahok at tatlo ang babaeng kasali. Hindi pa sumisikat ang araw kaya malamig ang panahon. Kaniya-kaniya sila sa paghaplos sa kanilang mga kabayo upang e kundisyon ito.Napatingin si Cris sa bagong pasok, ibinaba niya ang suot na sombrero at bahagyang yumuko nang dadaan sa kaniyang harapan ang mag-nobyo. Ayaw man niyang aminin ngunit nakaramdam siya ng inggit dahil hinatid pa ng lalaki ang mataray na babae sa loob. Ang mga guest ay unti-unti na ring dumarating at naka upo na sa labas ng field.Napatitig si Argus sa babaeng madaanan. Biglang sumikdo ang kaniyang dibdib nang masilayan ang mga labi nitong nakatikom.Nag-angat ng mukha si Cris nang biglang mag-ingay ang kabayong dala ng babaeng mataray. Kunot-noong napatitig siya sa kabayong puti at parang may isip na nakipagtitigan sa kaniya habang inaangat ang dalawang paa. Tila ba gusto nitong hawakan niya o haplusin ang malambot nitong balahibo.N

HINDI mawala sa isip ni Arcile ang nangyari kahapon. Hindi siya makapaniwalang magawa niya ang bagay na iyon. Hindi niya akalaing kaya niya palang lumipat sa isang kabayo habang tumatakbo ito. Ilang ulit niyang napanuod ang balitang nag-trending sa facebook at youtube. Ngayon niya ramdam ang takot para sa sarili kung sakaling nahulog din siya.Napatitig si Arcile sa babaeng katunggali. Walang halong pagkukunwari o pabida ang ginawa niyang pagligtas sa buhay nito kahapon. Natakot siya ng mga oras na iyon para sa buhay ng babae at hindi para sa buhay niya kaya walang pagdalawang isip na tinulongan ito. Naipagpasalamat niya lamang at parang taong may-isip ang kaniyang kabayo. Tinulongan siyang mapadali ang paglipat sa kabilang kabayo. Bonus pa at nauna ito sa finish line kahit wala nang sakay."Ayos ka na ba ngayon?" masuyong tanong ni Argus sa nobya. Hindi niya iniwan ito sa silid mula kahapon dahil nagkaroon ito ng aftershock sa nangyari kahapon.Nakangiting tumango si Arcile sa nobyo.

HINDI alam ni Cristine kung ilang oras na siyang nakaharap sa salamin. Malungkot na nakipagtitigan sa sariling mukha sa salamin. Hanggang ngayon ay nagugulat pa rin siya kapag humarap sa salamin. Hindi nagbago ang kaniyang mga mata at labi ngunit malaki pa rin ang pinagkaiba ng dating mukha at ngayon. Pakiramdam niya ay parang nag-iba ang hugis ng kaniyang ilong at mukha. Mas naging matingkad din ang kulay niya at ang dating manipis na kilay ay kumapal. Kinapa niya ang maliit na nunal na nasa gilid ng kaniyang labi. Mapait ang ngiting sumilay sa kaniyang mga labi habang nakipagtitigan sa sariling mga mata. Masasabi niyang ibang mukha ang makikita sa kaniyang katauhan pero ang mga mata niyang nangungusap kung maningin ay naroon pa rin. Siya si Cristine o Cris kung tawagin ng mga mga magulang. Dapat ba siya magpasalamat kay Robert dahil kahit papaano ay hindi binago ang kaniyang pangalan? Bilang bagong katauhan ay kailangan niyang panindigan ang bago niyang pangalan ngayon. Gusto niya

"ANO po ang kailangan nila?" magalang na tanong ni Ruel sa lalaking nakatayo sa harap ng bahay na tinutuloyan niya. "Ikaw ba si Ruel?"Sinuyod ni Ruel ng tingin ang lalaking kaharap. Kahit ngayon niya lang ito nakaharap ay may idea na siya kung sino ito."Ako nga po."Ngumiti si Robert sa binata, nag-ayos pa siya upang magmukhang pormal sa kaharap."Mabuti naman at nahanap na kita. Kahapon pa ako naghahanap sa iyo upang makita ang anak ko.""Kayo po ang father ni Cris?" pinasigla ni Ruel ang kaniyang tinig. "Oo, Hijo. Matagal ko na siyang hinahanap at sobrang nag-aalala nang mapanuod ang balita.""Naku mabuti naman po at nahanap niyo ako. Hindi ko po kasi alam kung sino ang kuntakin na kamag anak niya.""Kumusta na siya, pwede mo ba akong dalhin sa kaniya?"Walang pag-aalinlangan na pinapasok ni Ruel ang lalaki sa kaniyang tinutuloyang bahay. "Pasok po muna kayo at tatawagan ko ang aking assistant upang ihatid si Cris dito. Huwag po kayong mag-alala at maayos lang siya. Sumakit lang

NAGKUBLI si Jay sa isang sulok ng kuwadra nang makitang may kausap si Renzel na lalaki. Nakatalikod ang mga ito sa kinaroonan niya kaya gumawa siya ng paraan upang makalapit sa mga ito. Bitbit ang isang sakong dayami at mabagal ang bawat hakbang palapit sa mga ito."Manmanan mo siya." Tukoy ni Argus sa bagong alalay ng nobya."Banta ba siya sa buhay ni Arcile?" tanong ni Renzel sa binatang kaibigan. Nagulat pa siya kanina dahil sumunod ito sa kaniya para lang sabihin ang tungkol kay Cris."I can't explain but I felt strange sa tuwing nakikita siya."Tumawa si Renzel at tinukso ang kaibigan dahil iba ang nakikita niya rito sa tuwing mabanggit ang pangalan ng babae.Napaisip ng malalim si Jay kung sino ang tinutukoy ng lalaki at kung bakit kailangan pabantayan. Sa sobrang lalim ng iniisip ay hindi niya namalayang nakalampas na siya sa dalawa."Kanina ka pa ba riyan?" Sita ni Renzel sa lalaking dumaan sa kanilang harapan at mukhang lutang pa ito.Naudlot ang pag-apak ng isang paa ni Jay