“ท่านพ่อค่ะ ท่านเอาลูกเขยของท่านไปเปรียบเทียบกับไอ้คนไร้ประโยชน์อย่างนั้นเหรอ?” ซูชิงเอ๋อร์ผู้เป็นฮีโร่ของตระกูลซู จ้องมองไปที่ซูหว่านเอ๋อร์และหลินเซียวด้วยความเย่อหยิ่งและมั่นใจในตัวเองแล้วพูดขึ้น“พูดถูกเลย คุณชายหวังเกิดในตระกูลมีชื่อเสียง เป็นผู้นำในรุ่นหนุ่มสาว ไม่ใช่ใครก็เปรียบเทียบกับเขาได้นะ ไอ้คนไร้ความสามารถ ไม่รู้กาลเทศะ ไม่มีกฎเกณฑ์ รู้จักแต่กิน ใครจะรู้ว่ามันเข้ามาในตระกูลซูมีเป้าหมายอะไร ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป ตระกูลซูของพวกเรา ต้องถูกมันกินจนล้มละลายในไม่ช้าแน่!”ท่านย่าซูชื่นชมหวังเทียนเฟิงในเวลากันก็ไม่ลืมที่จะลดคุณค่าหลินเซียวให้ต่ำลงหวังเทียนเฟิงยิ้มบางๆ พร้อมพูดขึ้น “ท่านย่าชมผมเกินไปแล้ว มีใครบางไม่เคยเห็นโลกกว้าง ไม่เคยทานอาหารรสชาติอร่อย ก็ให้เขาทานเยอะหน่อย ถือซะว่าตระกูลซูเลี้ยงสุนัข แค่สุนัขตัวเดียว ยังไงซะตระกูลซูก็เลี้ยงได้”ตั้งแต่ตอนที่ซูหว่านเอ๋อร์จูงหลินเซียวเดินเข้าประตูมา หวังเทียนเฟิงก็ไม่ชอบขี้หน้าหลินเซียวแล้วไอ้สวะที่โสโครกแบบนี้ กลับเป็นสามีของสาวสวยที่สุดของเมืองหนานหู มันช่างราวกับเอาดอกไม้สวยสดไปปักลงบนกองขี้ควายเสียจริง!สำหรับหวัง
Read more