Sa patuloy na paglalim ng gabi ay marami pa akong natuklasang mga lihim. Gaya ng madalas niya raw akong makita mula sa malayo nang hindi ko alam. Naroon siya sa mga pagkakataong masaya ako at kapag nag-iisa. Hindi niya lang magawang ipakita ang sarili. Noong graduation ko ng Senior High ay naroon siya sa malayo. Kahit noong kasama niya na ang anak namin ay palagi pa rin siyang dumadalaw ng hindi ko alam kung kaya naman kilala ako ng anak namin. Naroon din silang dalawa ni Zaria noong graduation ko sa college, iyon nga lang ay nanatili silang malayo. "Gusto ka naming lapitan, pero alam mo naman na siguro ang dahilan kung bakit di ko ginawa."At some point ng mga pangyayaring iyon ay medyo nauunawaan ko na siya. Naiintindihan. Masyado lang akong nakatingin sa sakit ng puso ko, hindi ko nagawang tingnan ang paghihirap niya dahil feeling ko ako ang kawawa sa amin. Nagpakalunod ako sa sakit habang hindi ko naisip na sa part niya ay hindi rin naman iyon masaya. "Huwag na nating balikan an

Kinabukasan ng araw na iyon ay dumeretso kami sa beach na destination ko. Syempre, kasama sila. Nanatili kami doon ng isang Linggo kagaya nang una kong plano. Nilubos namin ang mga sandali. Pinunan ang mga panahong magkakahiwalay."Mama, please come here!" Tumatakbo siya sa may dalampasigan. Puno ng buhangin ang buong katawan sa pagbagsak. "Mama?!" Madalas kaming nasa dalampasigan kada hapon at nagtatampisaw sa maligamgam na tubig alat. Doon pa lang hindi masakit ang init ng araw sa balat kung kaya pinili rin namin ang ganung oras. "Mama, are you listening to me? Please come over here!"Tumayo na ako upang kumaway at ipakita sa bata na narinig ko ang pagtawag niya. Sa mga sandaling iyon ay wala na akong mahihiling pa. Kahit anong wish sa buhay ay wala na. Kuntento na ako. Masaya na dahil nakuha ko na ang lahat. "I am coming, Zaria Haven!" Patakbo akong lumapit sa kanya. Niyakap siya. Malakas siyang humagikhik na nauwi sa pagtili. "Mama, you tickle me!"Binuhat at inikot-ikot ko

Kagaya nga ng sabi ko, simpleng kasal lang ang nangyari sa amin ni Chaeus kinabukasan. Civil wedding lang iyon. Nagpalitan lang kami ni Chaeus ng mga vows namin sa harap ng judge at ng mga bisita. Kaunti man sila pero alam ko na totoong kasalo namin sila sa lungkot at saya. Naka-wedding gown pa rin naman ako. Abay pa rin ang mga kaibigan ko. Nag-iisang flower girl si Zaria. Ang kambal na anak ni Glyzel ay ring bearer at ang isa ay partner ng anak namin. Mayroon din kaming maikling entourage. Sa garden ang venue pero hindi lang sa bahay nila. Nag-rent si Chaeus ng place na hindi kalayuan doon sa bahay nila. "Kapag nakakuha tayo ng pagkakataon, gusto ko na ikasal tayo sa simbahan, Baby." pangako sa akin ni Chaeus na alam kong tutuparin niya. "Ayos lang ang ganito sa akin. Basta legal tayo.""Hindi ito ayos lang, Hilary. Church wedding ang pangarap ng maraming babae. Ibibigay ko iyon sa'yo. Bigyan mo lang ako ng kaunting panahon."Magiging ipokrita ako kung sasabihin ko na ayaw ko. Ta

Pag-uwi ng bahay ay hindi mawala sa isipan ko ang mukha ng teacher ni Zaria. Kung iisiping mabuti ay kamukhang-kamukha talaga ito ni Lailani. Halos pumasa rin itong kakambal niya. May mga pagkakaiba sila, pero ang mukha at maging ang boses nilang dalawa ay iisa. Hindi ko tuloy mapigilan ang sariling biglang ma-stress. Paano kung magkita sila ni Chaeus? Ano ang magiging thinking niya? Kahawig ng ex-fiancee niya ang teacher. Kung ako napansin ko iyon sa una naming kita, siya pa kayang nakasama ng matagal ang babaeng iyon hindi ito makita? "Imposible. Hindi. Ang sabi ni Chaeus ay patay na ang babaeng iyon. Ano siya nag-reincarnation agad after ng ilang taon? Malaking kalokohan!"Isinandal ko ang likod sa sofa. Sinapo ang noo na agad ng nanakit sa kakaisip kung sino ba siya. Sa lahat ng pagkakataon, bakit ngayon pa siya bigla na lang magpapakita? Baka naman coincidence? Hindi. Malakas ang instinct ko na si Lailani ang teacher. Bakit siya parang kinakabahan? Tapos kadalasan pa sa mga kut

Ang buong akala ko ay hindi na makakarating pa 'yun kay Zaria. Subalit, after school niya the following day ay 'yun agad ang hinanap niya sa akin pag-uwi namin ng bahay."Ma, ang sabi ni Teacher Leana may pinapabigay daw siya sa'yo sa akin? Asan na po?" sahod nito ng dalawa niyang palad. Kunwa'y nangunot ang noo ko. Dito naman ako magaling ang umarte. Hindi ko kayang aminin sa kanya na tinapon ko. Baka ikagalit 'yun sa akin ng bata. At saka anong alibi ang sasabihin ko? Wala."Pinapabigay?"Iniiwas ko na ang tingin sa kanya. Dumeretso ako sa kusin pero bumuntot siya. Binuksan ko ang ref at kumuha doon ng tubig upang ma-preskuhan. Hinintay niya munang maubos ko ang laman ng baso at humarap, bago siya muling nagsalita."Opo, Mama. Pinapabigay niya po sa akin. Di po ba may meeting kahapon? Tamarind candy po."Shit naman! Bakit kailangan pang banggitin ng teacher niya 'yun sa kanya? Pambihira naman, oo!Natutop ko na ang bibig. Nag-isip ako kung ano ang magandang alibi. Ipinakita ko sa a