Tahimik akong umiyak. Hindi ko na napigilan ang mga luha. Nalulungkot ako. Paraang ang unfair naman sa akin ng mundo. Pinasaya nga ako pero hindi naman kayang ipagmalaki.“Hush, baby. Tama na ang iyak. Sige ka, iiyak na rin ako. Sasabayan kita.” Pabiro ko na siyang pinalo. Pinahid na ng likod ng palad ang mga luha at umayos na ng upo. Nakakainis siya! “Mahirap akong patahanin. Gusto mo ba iyon?” patuloy nitong ikinatawa ko. “Gago ka ba? Bakit ka iiyak?”“Eh, umiiyak ka. Sasabayan kita.”“Para kang sira!” singhot ko na. That night, Chaeus and I ended up sa pinakamalapit na five star hotel. Hindi kami umuwi ng bahay upang sulitin ang gabi na alam kong wala itong magiging problema. Sanay naman si Daddy na hindi ako umuuwi after na punarty. Ang alam nila ay nasa isa ako sa mga kaibigan ko natulog. Dito namin piniling matulog at magpalipas ng buong magdamag ni Chaeus. Sa una niyang sabi ay medyo alanganin ako hanggang sa napapayag niya na. “Ayaw mo bang makasama ako? Hindi mo ba ako n

Hindi ko pinansin ang chat niya. Galit na galit na ako. Nararamdaman ko na ang pag-usok ng bunbunan ko. Ang isipin pa lang na magkasama silang nakaupo sa iisang table ay sobra na ang gigil na nararamdaman ko rito. Naikuyom ko na ang kamao. Ilang beses ko ng pinapatay sa isipan si Lailani. Humanda talaga siya sa akin. Ayusin niya ang sagot niya mamaya. Subukan lang niya akong kantiin at baka hindi ko mapigilang saktan siya. Ano naman kung mas matanda rin siya sa akin? Hindi iyon ang basehan. Ang tanong sino ang tama sa amin at kung sino ang mas may karapatan. Pagkababa ng taxi ay malalaki na ang mga hakbang na pinuntahan ko ang coffee shop. Habang papalapit ay nanlalamig na ang buong katawan ko. Sumidhi pa ang bumabalot na galit. Kilala ko ang sarili ko. Oras na hindi ko mapigilan ay sasabog talaga ako at magwawala. Pagtulak pa lang sa pintuan papasok ay ang mukha na agad ni Glyzel ang bumungad sa akin. Namumutla ito, nag-aalala habang pinagmamasdan kung ano ang hilatsa ng hitsura ko

Nang gabing iyon ay halos hindi ako makatulog. Sino ba namang makakatulog kung ang dami kong iniisip? Patong-patong iyon. Idagdag pa na walang patid ang pagbagsak ng aking mga luha. Kahit anong chat ang gawin ko kay Chaeus to explain my side ay hindi niya ako pinapansin. Hindi niya sini-seen kahit na online naman siya. Wala na yata siyang planong kausapin ako. Hindi rin niya sinasagot ang mga tawag ko. Deadma. “Sana man lang ay kausapin niya ako. Nasaktan din naman ako. Hindi lang ang babaeng iyon. Isa pa, siya ang saksi kung bakit ako nagalit sobra.”Kung tutuusin siya ang may kasalanan ng lahat. Hindi ko lang siya masisi at baka mas magalit. Ilang beses kong binalikan ang mga nangyari. Wala talaga akong mali. Silang dalawa ang may kasalanan kung bakit na ako sumabog sa galit. “Mahal niya ba talaga ako o kunwari lang lahat?”Tanghali na kinabukasan ng umuwi ako sa bahay. Wala pa rin dito sina Daddy at Azalea na hindi ko alam kung umuwi ba galing ng hospital o hindi. Nang tanungin k

Humihikbing isinubsob ko na ang mukha sa table. Patuloy na umiyak. Hindi ko alam kung dahil ba sa alak kaya ako sobrang emotional ngayon o dahil sa naipon na iyon sa dibdib ko at ngayon ko lang nagawang mailabas. Alam kong katawa-tawa na ang hitsura ko pero wala na akong pakialam. Mga kaibigan ko naman ang kaharap ko at hindi ibang tao. Marami na akong pinagdaanan sa buhay na alam nila at hindi ko na rin iyon ikinakahiya. Gusto ko lang ilabas ang sama ng loob na hindi ko na kayang itago pa. Sila rin naman, transparent sila. “Hayaan mo na Shanael, si Hilary iyan. Parang di mo naman kilala. Hindi ka niyan papakinggan.” hawi ni Josefa dito na itinuloy lang ang tagay.Nagpatuloy pa akong maglabas ng sama ng loob kahit na parang hindi naman sila interesado at nakikinig sa mga pinagsasabi ko. Lasing na nga yata ako, ang iba kasi doon ay halos paulit-ulit na. “Oo nga, saka na lang natin kausapin kapag siya ay nasa tamang wisyo na. Mahirap makipagtalo sa lasing. Tayo lang ang mapupuno. Tayo

Dere-deretso pang nahulog ang aking mga luha habang magkahinang ang mga mata namin. Hindi ko na inabala ang sarili na punasan iyon. Gusto kong ipakita sa kanya kung gaano ako nasasaktan ngayon nang dahil sa ginagawa niya. Hindi ako nagpapaawa o ano pa man. Gusto ko lang na makita niya kung ano ang hitsura ko sa tuwing nasasaktan niya ako. Baka sakali kasing makonsensiya siya at magising sa katotohanan. Sa mga sandaling iyon ay basag na basag ang damdamin ko. Gusto ko na lang tumakbo palabas ng cafe para doon ituloy at malakas na umiyak. Gusto ko ditong ilabas ang lahat. Hindi niya inalis ang tingin sa akin. Sobrang titig na titig pa rin.Am I a joke to him?Suminok ako dahilan para mabilis siyang tumayo, binuhat ang baso ng tubig upang ibigay sa akin.“Tubig, Baby. Uminom ka muna—”Marahas na tinabig ko ang baso na inaabot niya, mabuti na lang at mahigpit ang hawak niya doon kaya hindi rin iyon natapon sa aming lamesa. “Alam mong hindi iyan ang kailangan ko, Chaeus!” may diin na sago