ทำไมชื่อเหล่านี้ถึงได้แปลกขนาดนี้?สวี่เนี่ยนชูมองดูสักพักแต่ก็ไม่เข้าใจ“หลินโจว ชื่อเรียกของบัญชีเพนกวินเอามาจากไหนเหรอ?”“อ้อ ฉันพิมพ์ก็ไปเรื่อย ของเธอฉันก็พิมพ์ไปมั่วๆเหมือนกัน”“งั้น……สามารถแก้ได้ไหม？”“ฉันทำไม่เป็น”หลินโจวพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำ โดยที่ไม่เคอะเขินเลย：“เธอทำได้ไหม？”สวี่เนี่ยนชูมึนงง: "ฉัน ฉันก็ทำไม่เป็นเหมือนกัน"“ถ้าอย่างนั้นก็อย่าเพิ่งไปเปลี่ยน!”“……ได้”สวี่เนี่ยนชูพยักหน้าเบาๆหลินโจวมองหน้าด้านข้างที่มึนงงของเธอด้วยความขบขัน ในใจรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมากเพื่อนร่วมโต๊ะตัวน้อยหลอกง่ายจริงๆ！Lเนี่ยน：หลิน&เนี่ยนXโจว：สวี่&โจวแค่นี้ก็มองไม่ออก“ฉันส่งข้อความหาเธอแล้ว เธอดูหน่อย”ขณะที่หลินโจวพูด ก็เปิดหน้าต่างสนทนาของสวี่เนี่ยนชู และส่งอิโมติคอนให้เธอสวี่เนี่ยนชูเห็นบัญชีเพนกวินของตนเองกระพริบที่มุมขวาล่างของคอมพิวเตอร์ในรายชื่อบัญชีเพนกวิน มีรายชื่อหนึ่งเรียกว่า"เดียว"ก็กะพริบเช่นเดียวกันเธอกดเปิดมัน ก็เห็นข้อความจากหลินโจวส่งมา“ฉันได้รับแล้ว”“อืม ใช้งานแบบนี้ล่ะ ฉันจะดึงเธอเข้ากลุ่มตอนนี้เลย”"ได้"หลินโจวเปิดกลุ่มห้อง และดึงสว

สิบนาทีต่อมา สวี่เนี่ยนชูยืนอยู่หน้าแผงลอยขายตุ๊กตาผ้าตัวใหญ่หลินโจวเดินไปข้างเธอ แล้วก็หยุดทั้งสองคนมองไปที่กระต่ายมาร์ชเมลโลว์ที่สูงขนาดครึ่งหนึ่งของมนุษย์ ที่แขวนอยู่ตรงกลางพร้อมกัน:“อันนี้！”เปล่งเสียงเกือบจะพร้อมเพรียงกันพูดจบ ทั้งสองก็หัวเราะขึ้นมาพร้อมกันพอเถ้าแก่เห็นพวกเขาก็เดินเข้ามาทักทายด้วยความดีอกดีใจ พร้อมกับรอยยิ้มที่สดใส:“สาวน้อยช่างรสนิยมดีจริงๆ กระต่ายตัวนี้คุณภาพดีมาก แถมยังน่ารักอีกด้วย เป็นสินค้าที่ขายดีที่สุดในร้านเลยนะ ราคาก็ไม่แพง ราคาโปรโมชั่นวันนี้สองร้อยยี่สิบห้าบาท ให้เขาซื้อให้หนูสิ”เขาชี้ไปทางหลินโจวสวี่เนี่ยนชูโบกไม้โบกมือแทบจะไม่รู้ตัว:“ห๊า? ไม่ใช่นะคะ ไม่ได้ซื้อให้หนู แต่เขาจะซื้อให้น้องสาว”“น้องสาว？”เถ้าแก่เหลือบมองหลินโจวอย่างสงสัยเด็กหนุ่มคนนี้หน้าตาดีไม่เบาเลย สาวน้อยคนนี้ก็ดูจะเป็นคนซื่อๆ คงจะไม่โดนรังแกใช่ไหม？ในวัยของพวกเขานี้ชอบอ้างว่าเป็นน้องสาวมากที่สุดเถ้าแก่เข้าหาสวี่เนี่ยนชูอย่างระมัดระวัง:“ไม่ใช่น้องแท้ๆใช่ไหม？”“อืม ไม่ใช่น้องแท้ๆ”สวี่เนี่ยนชูจริงใจมากเขารู้แล้ว!เจ้านายจงใจดึงสวี่เนี่ยนชูออกไปด้านข้าง:

“อ้อ？ไม่ ไม่มีอะไร”สวี่เนี่ยนชูรีบซ่อนชุดนักเรียนเอาไว้ด้านหลัง“ไม่มีอะไร ทำไมถึงได้ห่อซะแน่นขนาดนั้น？ไม่ได้ ให้ฉันดูหน่อยสิ!”หวังเสี่ยวฉิงกระโดดลงมาจากบนเตียง กำลังจะแย่งเสื้อสวี่เนี่ยนชูสวี่เนี่ยนชูก็กอดเสื้อเอาไว้ในอ้อมแขนอย่างลุกลี้ลุกลน:“ไม่มีอะไรจริงๆ ไม่มีอะไรทั้งนั้น”“ช่างเหอะ ดูทำท่าตกใจเข้า อีกสักพักจะไปโรงอาหารไหม？ฉันจะได้รอเธอ”“ไป ฉันเก็บของแป๊บนึง”สวี่เนี่ยนชูพยักหน้า และกำลังจะวางชุดนักเรียนกลับไปไว้บนเตียงในขณะนี้ หวังเสี่ยวฉิงก็ก้าวไปข้างหน้า ถือโอกาสตอนที่สวี่เนี่ยนชูไม่ทันได้ระวังตัว และแย่งเสื้อนักเรียนที่อยู่ในมือของเธอเวลาต่อมากระต่ายมาร์ชเมลโลว์ตัวใหญ่ก็เผยออกมาหวังเสี่ยวฉิงตะโกนด้วยความประหลาดใจ:“ว้าว กระต่ายมาร์ชเมลโลว์！นี่คือของขวัญที่หลินโจวมอบให้เธอเหรอ？”“เอ่อ ฉัน ฉัน……หวังเสี่ยวฉิง เธอ……”“วางใจได้ ฉันไม่พูดจาสงเดชหรอกน่า ฉันแค่แปลกใจเฉยๆ ฮ่าฮ่าฮ่า เพื่อนร่วมชั้น สวี่เนี่ยนชู ดูเหมือนเธอจะมีความรักจริงๆ~”……ตอนที่หลินโจวกลับไป ก็เกือบจะหกโมงเย็นแล้วหลินฉางเจิงกับฉินซู่หลานกำลังทำอาหารอยู่นอกห้องครัว ยังมีอีกคน กำลังนั่งยอง

หลินโจวยื่นม้านั่งเตี้ยให้ฉินอวี่เถียน แล้วส่งสัญญาณให้เธอนั่งลงถึงได้กล่าวว่า：“พูดจากับพี่ชายให้มันดีๆหน่อย? ต้องรู้จักมีมารยาท เข้าใจไหม?”ฉินอวี่เถียน：“……”เธอกำลังจะโกรธ ก็ได้ยินหลินโจวพูดอีกว่า：“จะว่าไปแล้ว ฉันจะมีจุดประสงค์อะไรได้ล่ะ? จุดประสงค์ของฉันมันก็เหมือนกับของเธอนั่นแหละ”“เหมือนกันอะไร？”“เธอไม่อยากให้แม่ของเธอกับพ่อของฉันอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขเหรอ? ฉันก็เหมือนกัน!”“อะ……อะไรนะ？”“ทำไมเหรอ？มีปัญหาอะไรไหม？”“ไม่ ไม่มีปัญหา”“แต่ฉันมีปัญหา เถียนเถียน เธอไม่คิดว่าพวกเราทั้งสองคนคือคนที่พ่อของฉันและแม่ของเธอกังวลมากที่สุดเหรอ？กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ พวกเราทั้งสองคนเป็นพันธะทางอารมณ์ของพวกเขา เพราะพวกเรา พวกเขาถึงได้พะวงหน้าพะวงหลัง แม้จะมีความรักก็ยังคบกันดีๆไม่ได้ เธอไม่คิดว่าพวกเราควรจะทำอะไรสักอย่างเหรอ?”ฉินอวี่เถียนสมองอื้อ จนลืมคิดหยุมๆหยิมๆ เรื่องที่หลินโจวเรียกชื่อเล่นของตนอย่างเปิดเผย“แต่ว่า นายไม่เห็นด้วยไม่ใช่เหรอ……”“ใครบอกว่าฉันไม่เห็นด้วย？”“……ฉันได้ยินมาว่า……”“นั่นคือสิ่งที่ได้ยินมา เธอไม่เคยได้ยินว่าสิ่งที่ตาเห็นต่างหากถึงจะเป็นเรื่องจริ

ฉินอวี่เถียนรีบหันหน้ากลับมา สีหน้าบูดบึ้ง:“ฉันไม่ได้ชอบซะหน่อย！นายไม่ต้องซื้อให้ฉัน！”แต่ไม่รู้ว่าทำไม ถึงได้หวั่นไหวในใจเล็กน้อยนึกไม่ถึงว่าจะมีคนซื้อตุ๊กตาให้เธอ ความรู้สึกอย่างนี้ แปลกประหลาดมาก!“ฮ่าฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าเธอจะยอมรับว่าฉันเป็นพี่ชายของเธอแล้ว”“ใครยอมรับ？”ฉินอวี่เถียนร้อนใจ เธอเงยหน้าขึ้น ถลึงตาใส่หลินโจวด้วยความโกรธแต่หน้าอันเรียวเล็กงดงาม กลับน่ารักเป็นอย่างมาก“แล้วทำไมเมื่อกี้ไม่ปฏิเสธล่ะ？”"ฉัน……"ฉินอวี่เถียนนึกถึงประโยคที่หลินโจวพูดเมื่อกี้ "พี่ซื้อให้เธอ"ดูเหมือนจะถูกเธอละเลยไปจะเป็นไปได้อย่างไร?ดูเหมือนว่าเธอ จะถูกหลินโจวหยอกล้อแล้ว！เกินไปแล้ว！“หึ นายไม่ใช่พี่ชายของฉันซะหน่อย！”ฉินอวี่เถียนถลึงตาใส่หลินโจวด้วยความโกรธ:“อย่าคิดว่านายซื้อกระต่ายมาร์ชเมลโลว์ให้ฉันแล้วฉันจะเชื่อฟังนายนะ หลินโจว เพราะแม่ของฉันชอบพ่อของนายถึงได้เข้าข้างนายกับพ่อ แต่ฉันไม่ใช่!!”พอเห็นว่าเธอยังไม่เชื่อ หลินโจวก็ถอนหายใจเงียบๆเขาเอาจานและตะเกียบที่อยู่ในมือของฉินอวี่เถียนมา แล้วเริ่มล้างมันในขณะนี้ฉินซู่หลานที่กำลังจะออกไปเดินเล่นกับหลินฉางเจิงที่อยู่