DAMONSinundan ko ng tingin si Mikael na mabilis tinungo ang taas nang hindi man lang niya ako binabalingan ng tingin. I shrug my head and walk straight to the kitchen, so I could also inform Nay Cristy to prepare for the coming of Lolo Nicolo on Saturday. I don't know what get into him why he suddenly want to stay in my house if he can actually get her granddaughter if he wants to. That would be a nicer idea if it's happened. "Hindi pa rin ba kayo nag-uusap ni Mikay?" tanong ni Nay Cristy habang naghahanda ito ng pagkain. I just shrug my head and didn't bother to open my mouth to answer her question. "Tawagin ko lang siya, para sabay na kayong kumain," pagkakwa'y saad nito. "No. Don't bother, Nay Cristy. Hindi siya gano'ng kaimportante para tawagin mo pa, kung gusto niyang kumain, magkusa siya. Hindi siya prinsesa na kailangan pang tawagin at pagsilbihan," saad ko sa malamig na tinig. "Bakit sinasabi ko bang prinsesa ako?"Nagtaas ng bahagya ang kilay ko nang marinig ko ang bos

DAMONI couldn't stop smiling every time the scene from their school hallway popped into my mind. Damn! Malaki Mendoza? She's really insane. How could she make such mistakes like that? I chucked while shrugging my head. Kahit ilang beses kong tanggalin sa isip ko ang sinabi ni Prof Cruz ay hindi ko magawa. Damn! Malaki... pftt! "Mukhang masarap ang gising natin ngayon dahil hindi ka ata aburido." Prenteng umupo si Caitlyn sa sofa. Inilapag niya ang hawak niyang softdrinks sa center table. Tumayo ako mula sa aking swivel chair at tumabi sa kanya. Kinuha ko ang isang softdrinks na nasa mesa at binuksan ito. "Thanks," she said when I opened it for her. Muli ko namang kinuha ang isa at binuksan ko iyon para inumin. "May nangyari bang nakakatuwa sa lecture mo kaya good mood ngayon? May tinarget ka na naman siguro. Nag walk out ba? Umiyak?" She laughed with her own statement.I shrug my head as I sip onto my softdrinks. My eyes shifted to my phone when I received a message from the ER.

MIKAYNaiwan akong tulala at hindi malaman ang gagawin. Okay lang kaya ang isang iyon? Kung ano-anong sinasabi ah, ninenerbyos tuloy ako. Tapos parang wala pa itong pakealam kung sakali na mahuli kami... tsk! Eh sabi nga niya na huwag ako gagawa ng isang bagay na ikakasama namin pareho, tapos siya naman itong papansin. "Crush siguro ako no'n." Hindi ko napigilang matawa dahil sa sinabi ko. Crush? Pft. Nahihibang na rin ata dahil sa kanya. Kung ano-ano na ring pumapasok sa isip ko eh. Inilibot ko ang aking mga mata nang mapasok ko ang kwartong sinasabi niya. Para itong studio type, may maliit na kusina, may sariling bangyo, maliit na sala, at kama. Grabe talaga ang privilege niya bilang isang may-ari ng hospital."Iba talaga ang richness ng isang iyon, akalain mong may sarili pa siyang kwarto rito sa office niya?" Iilin-iling na saad ko. Kaya naman pala sabi ni Nay Cristy no'n sa akin na hindi madalas umuwi si Damon sa bahay niya, meron na pala siyang studio type na lugar dito sa o

DAMON"Do you want me to kiss you then?" I asked while staring straight to her eyes. I saw how she flinch when I unbuckle my seat belt. I smile at the back of my head. "H-Hindi ah. Bakit naman sana?" A smugly smile formed into my lips when she stuttered. Nag-iwas siya sa akin ng tingin at nagpanggap na pinupunasan ang aking bintana kahit hindi naman ito madumi. "Bakit hindi ka makatingin ng maayos. Gusto mo ata ng kiss ko eh," pabirong saad ko. Hindi ko alam na nakita pala niya ang ginawang paghalik sa akin ni Caitlyn, kaya mas pinagpipilitan na niya na may relasyon kami ni Caitlyn. To clear my name, we don't actually have relationships, we're friends, yes, but other than that? There's nothing going on between us. That kiss is just a mere kiss for us, because we already been friends for more than a decade now. She sometimes clingy, and very possessive. "Gagi hindi ah! Assuming ka. Buksan mo na ang pintuan at makagora na tayo. Baka mamaya kanina pa naghihintay si lolo." Hindi pa

MIKAYHays! Sobrang lambot ng kama, sobrang sarap yakapin ng teddy bear ko... naramdaman ko na medyo basa ang gilid ng labi kaya ipinunas ko ito sa teddy bear na yakap-yakap ko... pero teka? Bakit ang tigas ng teddy bear ko? Hinaplos-haplos ko ang tiyan ng teddy bear ko para masiguro kung tama ang nahahawakan ko."Hihihi," hagikgik ko nang tinusok-tusok ko ang tiyan ng teddy bear ko. Hindi ko alam na pati teddy bear pala ay may abs na rin. Marahan ko itong hinaplos, dinadama ang bawat pandesal na mahawakan ko. "Nag w-work out ka ba mister teddy bear?" tanong ko saka ako muling humagikgik na akala mo kinikiliti ako. "I'm working out." Muli akong humagikgik, nagsasalita rin pala si mister teddy bear. Naramdaman kong may humawak sa kamay ko kaya napatigil ako sa paghaplos."Ano ba 'yan, panira ka naman..."Hindi ko nagawang ituloy ang sasabihin ko nang bigla akong sinaniban ng tamang pag-iisip. Agad na tumibok ng pagkalakas-lakas ang puso ko isama mo na rin ang pempem ko at kung ano p