MIKAY"Ikaw na!""Anong, ako? Ikaw!""Gagi! Ikaw na kasi!""Bahala ka riyan!"Nakatingin ako sa mga interns na nagtuturuan kung sino ang mga bibigay ng report kay Damonyo na mukhang mainit na naman ang ulo. Kanina lang kasi may pinagalitan siyang residente. Halos dumagundong ang buong floor ng neurology department eh. Grabe talaga siya. "Ilang araw ng walang tulog si Doc Damon, buti at nakakaya niya pa rin na gampanan ang duty niya.""Kaya nga! Alam niyo ba na katatapos lang ng operation niya kanina? Halos anim na oras din iyon.""Ilang araw na siyang nakaduty, simula ata nung nagkaroon siya ng private patient." Private patient? Sino kaya iyon? "Ah! Oo nga 'no?"Nakuha naman nila Nurse Yen ang atensyon ko. Tch. Masyado kasi siyang pabibo. Bahala siya sa buhay niya. Hindi rin siya umuuwi sa bahay niya eh. "Intern Mikael." Napalingon ako sa tumawag ng pangalan ko. Bahagyang nagtaas ang kilay ko nang makita ko ang kapwa ko interns na galing sa ibang school na nagtatalo kanina kung s

MIKAYKinabukasan, tanghali na akong nagising kaya naman aligaga akong nag-ayos. Kasi naman hindi agad naalis sa sistema ko ang nangyari sa kwarto ni Damonyo... tapos wife... hindi matanggal iyan sa buong pagkatao. Sa tuwing naaalala ko kung paano niya lapain ang labi ko kagabi ay hindi ko maiwasang makaramdam ng kung ano sa aking tiyan. Pakiramdam ko may paru-parong nagsasaya sa loob ko. "Anak, hindi ka na ba kakain?" tanong ni Nay Cristy nang makita niya akong nagmamadaling bumaba. "Hindi na po. Late na po ako eh. Salamat na lang po Nay. Bye po!" mabilis na saad ko saka. Patakbo akong lumabas ng bahay ngunit napapreno ako nang makita ko si Damonyo na mukhang may hinihintay. Bahagya pa akong napaatras nang makita ko siya. Shucks! Bigla na naman akong kinabahan."Oh Mikay, para kang nakakita ng multo," ani Tay Kanor na lumabas mula sa bahay. "Oh. Baon mo raw sabi ng Nay Cristy mo," pagkakwa'y saad niya saka niya inabot sa akin ang isang paper bag. "Damon hijo, talaga bang sasabay k

MIKAYKay gandang umaga! Nakangiti kong kinuha ang card ni Damon sa side table at saka ko ito tinitigan ng bongga. "Humanda ka sa akin ngayon!" Malademonyo akong tumawa. Excited akong bumaba mula sa aking kama. Naghilamos lang ako, at nag toothbrush pagkatapos ay lumabas na ako sa kwarto ko. Pakiramdam ko nasa ulap ako habang naglalakad. Grabe ang feels! I feel so rich... eme! "Good morning Philippines! Good morning Earth!" masayang bati ko nang marating ko ang kusina. Nakita ko naman agad si Damon na nakaupo na sa hapag-kainan habang hawak na naman nito ang pinakamamahal niyang ipad. Ni hindi man lang niya ako binalingan ng tingin. "Mukhang maganda ata ang gising mo anak," ani Nay Cristy na naglapag ng plato sa mesa. "Hindi nga po masyado. Pero ang init Nay Cristy ano?" saad ko. Nakuha ko ang atensyon ni Damon kaya naman ang sunod kong ginawa, ginawa kong pamaypay ang card niya. Kitang-kita ko ang pagtaas ng kilay niya pagkakwa'y umiling ito. Si Nay Cristy naman ay natawa dah

MIKAY"Uy! Okay ka lang?"Natauhan ako dahil sa mahinang pagsiko sa akin ni Juday. Katatapos lang ng first exam namin, ngunit hanggang ngayon ay hindi pa rin mawala sa isip ko ang nangyari sa car park. Buti nga at nairaos ko na matapos ang exam ko sa kabila ng nararamdaman ko eh.Hanggang ngayon pakiramdam ko nakahawak pa rin ako sa... ugh! Kasi naman eh! Sa dami ng paghahawakan ko do'n pa talaga dumapo ang kamay ko. Nakakahiya! Buti na lang nagawa ko pang umalis sa sasakyan niya kanina kahit na grabe na ang panlalambot ng tuhod ko. "Kanina ka pa wala sa sarili eh," ani Juday na kunot noong nakatingin sa akin. Paanong hindi ako mawawala sa sarili eh nakahawak ako ng hindi dapat hawakan eh! First time ko iyon at... nagulat talaga ako ng bongga. Parang nakahawak ako ng malaking bato eh. "Oo nga. Sino ba 'yong tumawag sa'yo kanina at mukhang iyon ang dahilan ng pagkabalisa mo? May nangyari ba?" tanong naman ni Tina. Kasalukuyan kaming nagmimiryenda ngayon sa madalas tambayan ng lahat

MIKAYTila bangungot para sa akin ang nangyari kagabi. Hindi ko alam kung bakit niya iyon nagawa... kung bakit gano'n na lang ang galit niya kagabi. Ni hindi niya muna pinakinggan ang paliwanag ko, basta na lamang itong gumawa ng isang bagay na hindi naman dapat. "Walang puso. Manyak," galit na saad ko. Hindi ako lumabas ng kwarto ko hangga't hindi umaalis si Damon. Nakailang balik na si Nay Cristy sa kwarto ko para tawagin akong kumain ngunit hindi ko siya pinagbuksan. Mugtong-mugto ang mga mata ko kaya naman panigurado na magtatanong ito sa akin kapag nakita niya ako.Nang makalabas ako sa kwarto niya kagabi dumiretso agad ako sa kwarto ko at do'n nag-iiyak. Wala namang nangyari sa amin kaya lang sa pakiramdam ko binaboy niya ako. Galit ako sa kanya. Galit na galit at hindi ko siya mapapatawad. Sabi pa niya hindi niya iyon pinagsisihan... kaya mas lalo ko siyang kinamumuhian."Hija, wala na si Damon. P'wede ka ng lumabas," rinig kong saad ni Nay Cristy mula sa labas.Tumayo ako mu