MIKAYWala na talaga siyang bukambibig kundi puro privilege na lang. Konti na nga lang palalayasin ko na siya sa sarili niyang bahay eh."What is this trash?"Marahas niyang inilapag ang folder na hawak niya sa mesa. Galit na galit na naman ito na akala mo naman ang laki na naman ng kasalanan ko. Lagi na lang galit ang Damonyong ito. Wala pang araw na naging payapa ang loob ng bahay niya dahil sa kagaspangan ng ugali niya."Sabi mo isulat ko ang lahat ng tungkol sa akin. Isinulat ko naman ah," saad ko sa isang inosenteng tinig.Lahat na lang ng gawin ko ay pinupuna niya, pati nga maliliit na bagay nakikita niya. Apaka perfectionist akala mo naman hindi siya nagkakamali."Stupid." Mariin niyang ipinikit ang kanyang mga mata at akala mo naman katapusan na ng mundo kung makaasta ito.Napairap na lang ako nang mag walk out ito. Naku! Konti na lang talaga... konting-konti na lang ang pasensya ko sa kanya. Siya ang tipo ng tao na hindi mo kayang masikmura ang ugali dahil sa kagaspangan nito

MIKAYWala akong pasok ngayon, at si Damonyo mukhang wala namang duty. Urat na urat na ako rito sa bahay niya, gustong-gusto ko ng mag gorabels, at gumala kasama ang mga kaibigan ko dahil sa tuwing wala kaming ganap sa buhay ay lumalabas kami, kaya lang dahil nga sa utos ni Damonyo nakakulong ako ngayon. Ugh!"Ang boring!" bulalas ko saka ako humilata sa pangmalakasan niyang sofa. Nakabaligtad ako, kaya nakataas ang paa ko sa sandalan nito at ang buhok ko ay halos masayad na sa carpet. Walang magawa. Katatapos ko lang basahin ang notes na ibinigay sa akin ni Adam at masasabi ko talaga na makakapasa na ako. Kumakanta ako na nanatiling nakapatingkayad ang p'westo. Sobrang boring ng life. Paano kaya niya nagagawang mag stay rito sa loob ng bahay niya? Wala siyang kausap, ni wala akong makitang kaibigan na kasama niya."Ohhhhh!" malakas na kanta ko. "Too loud." "Ay putik!" singhal ko nang halos tumambling ako dahil biglang sumulpot si Damonyo at marahas na tinanggal ang pagkakapatong

MIKAY"Anong ganap mo ngayon at lagi kang missing in action?" taas kilay na tanong ni Hanna. "Dinaig mo pa itong si Engineer eh," ani Suzy na inakbayan si Kean na kanina pa tahimik. Nandito kami ngayon sa isang high elevated na lugar kung saan ay p'wedeng mag camping. Tanaw na tanaw namin ang city lights. Madalas kami rito sa tuwing free time namin. Sobrang ganda ng tanawin. "Masyado lang magulo ang schedule ko. Kayo naman, masyado niyo akong miss," pabirong saad ko. Nagtaas agad ang kilay ng dalawa sa akin kaya natawa na lang ako. Minsan talaga ang pinakamaganda at pinakamasarap talaga ay 'yong makalayo-layo ka kahit papaano sa stress, tipong malaya at masaya kang nagagawa ang mga bagay-bagay kasama ng mga kaibigan mo. Katulad ngayon. "Kung hindi ka pa namin ipapasundo kay Adam baka pinuntahan ka na namin sa bahay niyo," ani Suzy na kanina pa dumadampo ng chichirya. Nababahala na talaga ako sa sitwasyon ko, alam kong hindi naman close ang mga kaibigan ko sa pamilya ko kaya lang

MIKAY"Again," malamig na utos niya. "Your hands," puna na naman nito. "Dang! Again!" sigaw nito na siyang ikinagulat ko. "Ano ba? Bakit ka sumisigaw?" pagmamaktol ko. Konti na lang magdabog ako at magwalk out eh. Apakasungit niya talaga. Walang konsiderasyon. Inutos kasi ng daddy niya tulungan niya ako kung paano ang tamang pag CPR at pagkuha ng dugo."You're so stupid! How many times should I tell you that, that's not the proper way of doing it." Lumapit ito sa akin. Ramdam ko agad ang takot na bumuo sa buong nerve system ko. Iba kasi ang awra niya para itong mangangain ng buhay. Salubong ang kilay niya, sobrang dilim ng mga mata niya, at kitang-kita ko ang pag-igting ng mga panga ito... mukhang hindi na talaga ito natutuwa. "Your hands should be here." Halos masubsob pa ako sa mannequin nang bigla niya akong hilain at ilagay ang kamay sa gitnang bahagi ng dibdib ng mannequin. "And while doing a CPR, you should focus and do everything you can." "Ginagawa ko naman ang best k

MIKAYIsang linggo na ang nakakalipas simula nang mangyari ang interview, at sa isang linggo na iyon ay hindi ako tinantanan ni Damonyo sa pagpapaalala sa akin ng nangyari sa interview ko. Gusto ko nga sana itong kalimutan kaya lang lagi naman niyang bukambibig, paano naman kaya ako mag m-move on kung sakali."Alam mo Mikay, simula nang matapos ang interview lagi ka na lang nakabusangot. May nangyari ba?" tanong ni Tina sa akin.Buti na nga lang talaga at hindi lumabas ang katangahang nagawa ko, kung nagkataon maglalayas ako sa bansang aking sinilangan. Hindi lang naman ako yung may kahiya-hiyang experience eh, si Juday sumagot nga pero ang layo naman sa tanong, si Tina naman habang nag C-CPR nadulas ang kamay niya kaya naman sumubsob ito... tapos ako? Ayoko na lang mag talk dahil for sure na tatawanan lang nila ako."Hoy Mikay! Pinapasabi ni papa na tawagan mo raw siya. Itong babaeng ito por que..." Pinandilatan ko ng mata si Ruby bago pa siya may masabing hindi maganda. "Basta tawag