Yellow, blue, red, and other colors were constantly moving and running inside the enclosed place, making the dark place colorful. The colorful lights were dancing along with the loud, upbeat music echoing inside the corners of the place. Maingay at puno ng tao ang naturang lugar. May sumasayaw sa dance floor, mayroon ding nasa mga table lamang nila’t masayang umiinom kasama ang mga kaibigan, at hindi mawawala ang minority na nag-iisa sa bar counter, either nagluluksa ng nasawing puso o trip lang talaga nila ang mapag-isa.
“Handa na ba ang lahat to witness the grandest show in the city?” ang biglang pagsalita ng isang boses kasabay ng pagpatay ng lahat ng ilaw sa loob. Well, hindi naman talaga lahat, tanging ang mga ilaw lamang malapit sa stage, ang sa dance floor at kung nasaan ang mga table na inuukupa ng mga customer. The rest were still on, lalo na ang sa bar counter kung nasaan gumagawa ng inumin ang ilang bartenders.
The yelling, screaming, and shouting in agreement of the customers made it evident that they were excited to watch tonight’s show. Huminto sa pagsasayaw ang mga nasa dance floor. Lahat ng mga ito ay humarap sa stage at itinuon ang pansin doon. Some of them went back to their respective tables to sit down as the adrenaline inside the bar was increasing.
“It looks like everyone is excited to see our performers. So, ano pa ba ang hinihintay natin? Let us all sit back, relax, and enjoy. Let’s start tonight’s show!” masiglang tugon ng host. Halos sumigaw na rin ito ngunit kontrolado pa rin ang boses, na lalong nagpataas ng excitement sa mga manunuod.
The spotlight was then focused on the center of the elevated platform serving as the stage. Hindi maliit ang space nito. In fact, the stage took up a lot of space inside the bar. Almost one-fourth ang sakop nito, at may pahaba pa itong platform na tila nagsisilbing runway papunta sa gitna ng dance floor.
As if on cue, nang pagtapat ng spotlight sa gitna ng stage, the DJ started to play the music, which gave a more lively vibe. Anyone in that place could feel the rising tension vibrating from the speakers as it dropped deep and heavy bass tones. Naging tahimik ang buong lugar, at tanging ang malalakas na musikang nililikha ng speakers lamang ang naririnig, pumapaibabaw maging sa tunog ng mga boteng nagsasalpukan at ang pag-shake ng bartender sa ginagawang mix drink.
Sa pagpapatuloy ng music, makaraan lamang ng halos isang minuto ay kumunot ang mga mukha ng mga nakaabang na customer. Napakahaba na ng music para maging intro, pero wala pa ring lumalabas sa stage mula sa makapal na pulang kurtina na nagsisilbing background, o ‘di kaya’y humawi ang naturang kurtina. Ngunit patuloy pa rin sa pagtugtog ang music. It earned a number of murmurs. Yet, it was then taken over by gasps after a familiar voice reached their ears, making them feel excited again. But, they saw no one on stage. Nagpatuloy ang boses sa pagkanta ng opening ad libs habang hinahanap siya ng kanyang fans.
The beat of the music suddenly changed, as well as the singing style the voice was doing. Lumakas ang boses, naging full and powerful, at biglang bumirit na siyang signature opening niya. Then, the spotlight traveled from the center of the stage, going to the VIP lounge on the second floor. There, nakaupo sa tila swing ang hinihintay ng lahat. Nasa dulo ng railing ng VIP lounge ang inuupuan nitong swing. Nakakabit ang swing sa dalawang cable galing sa ceiling, diretso ang cable pababa sa stage. Ang isang kamay nito ay nakahawak sa harness. Ang mga paa niya ay nakapatong sa railing, sinusuportahan ang sarili na makaupo nang maayos.
She wasn’t holding a microphone in her hand. Thus, a lapel microphone was attached to her right ear. And from her point of view, kitang-kita niya buong ground floor. The people were cheering for her as she took the time to breathe. No one expected she’d make an entrance from the VIP lounge on the second floor. Maging ang mga tao na nasa VIP lounge ay gulat na gulat when the black cloth covering her before the show started dropped at the same time she started singing.
The loud cheering kept going as she sang the first verse of an upbeat pop song with poise and ease. Halos magmukha na ngang nagli-lip sync lamang siya dahil halos bibig niya lang ang gumagalaw. At nang nasa kalagitnaan na siya ng first verse ng kanta ay dahan-dahan na gumalaw ang inuupuan niyang swing. The swing went down like a slide but at a slow pace. Saktong pagdating nito sa stage ay siyang simula ng chorus.
There was a bit moment of silence before the first note of the chorus dropped.
“Jastine! Jastine! Jastine!” the crowd cheered repeatedly as their voices got louder and louder.
Gumuhit sa mga labi ni Jastine ang isang tipid na ngiti. She was holding herself back from smiling widely. Nakayuko ang kanyang ulo. At hindi pa gaanong kita ang kanyang mukha dahil natatabunan ng hood ang ulo niya, adding to the fact that she was facing her back to the audience. She was in a red robe-like clothing which covered her whole body, and the dress she was wearing. Well, her whole look was veiled in plain red velvet fabric.
Tinapak ni Jastine ang kanyang mga paa. Malakas ang naging tunog ng paglapat ng suot na heels sa sahig. Umayos nang tayo si Jastine . Her shoulders were relaxed. At tinaas niya ang kanyang baba, exuding the confidence she has from the inside, letting people know that she owns the stage; that no one could own the stage other than her.
Kinanta ulit ni Jastine ang ginawa niyang ad lib sa simula. But, this time, mas ramdam ang kabuuan ng boses niya. At pagkatapos ay bumirit siyang muli nang mas mataas pa kesa sa nauna. Kasabay nito ang pagbagsak ng beat ng chorus at ang paghumad niya ng pulang robe, exposing her signature extravagant costume. Maging ang heavy volume ng suot niyang wig ay hindi magpapatalo sa kanyang kasuotan. May kalakihan ito, kagaya ng mga nakikitang hairstyle sa Miss Universe sa 70’s and 80’s. Medyo kulot din ang sa bandang balikat niya hanggang sa dulo ng wig. The wig was bloody red with strips of white on random spots.
While Jastine was belting, the swing was taken out of view. Inakyat ito paitaas sa kisame bago humarap si Jastine sa audience habang ang mga kamay niya ay nasa kanyang bewan. She posed as if she were Darna. Well, in fact, her costume was Darna-inspired for the show tonight. Pero ibang-iba ito sa original na Darna costume. She improvised it to her liking and that would fit her fashion taste. Instead of boots, nagsuot siya ng high-heeled red gladiator shoes. Umaabot pa sa kalahati ng binti niya, mga tatlo o apat na inch above her knees, ang binudburan ng red glitters na strip ng gladiator shoes.
The original red shorts became an underwear. Halos katulad nito ang disenyo ng mga sinusuot ng Victoria’s Secret Angels. Pero sinigurado ni Jastine na matakpan ang dapat na matakpan. The golden belt was replaced with gold and silver colored feathers. Mayroon pang nakakabit dito na parang scarf na white feathers, as if it was her tail, which added visuals to her costume. It was like the costumes of the performers in a French cabaret.
The brassiere was also designed with white feathers, making it look like she was wearing a crop-top made of feathers. Natatakpan nito ang cleavage ni Jastine paakyat sa mga balikat niya, diretso ito sa likod niya hanggang sa shoulder blades niya. Sumasabay ang mga feather sa bawat paggalaw ni Jastine. Kaya magandang tingnan ang bawat paggalaw ni Jastine. It was flawless, classy, and sexy all at the same time.
Walang tigil ang pag-flash ng mga cell phone mula sa audience. Pero hindi bothered si Jastine rito. Sanay na sanay na siya sa ganito. Sa katunayan pa nga ay gusto niya ang binibigay na pansin sa kanya ng mga manunuod. It made her feel like she was the most beautiful lady in the world.
Jastine sang the first line of one of Lady Gaga’s hit songs, Bad Romance, before she started walking towards the runway. Rumampa siya na tila isa siya sa Victoria’s Secret Angels. At hindi siya nabibigo na pasayahin ang audience sa kanyang fierce na pagrampa. Sinabayan pa ito ni Justine ng smooth na transitions ng facial expressions na kanyang pinapakita. Kahit na makapal ang suot niyang makeup sa mukha, hindi ito naging hadlang para sa kanya na igalaw ang buo niyang mukha.
Jastine’s face was painted with heavy makeup. Ang foundation pa lang nito ay sobrang kapag na, up to the point na hindi na makita ang bare skin niya. Nilapatan pa ito ng makukulay na makeup pero dominant pa rin ang ang kulay pula. Hindi mapagkakaila na she was sporting the red color this night. On fleek ang kanyang mga kilay. Ang eye shadow naman ay may shade ng red, blue, at yellow. Matulis din ang pagkakaguhit nito sa dulo, sa magkabilang gilid ng mga mata niya. Also, the false eyelashes were thick. Nagmamaganda rin ang ilong ni Jastine dahil sa magandang pagkakagawa ng makeup nito sa nose line. Lalong pinapamukha nito na matangos ang ilong ni Jastine. Ang mga labi naman niya ay pininturahan ng sobrang pulang lipstick. Ginawan pa ito ng shadow para maging pouty-looking ang lips niya.
Malakas ang hiyawan sa bawat pagjakbang ni Jastine hanggang sa umabot siya sa dulo ng ramp. She made a pose at the end as if she is a supermodel that everybody loved. HInahampas niya ang bewang sa bawat galaw na kanyang ginagawa. Hindi siya tumigil sa pagbibigay ng aliw sa mga manunuod habang kinakanta niya pa rin ang Bad Romance. Parang may plano pa nga si Jastine na talunin si Lady Gaga sa title nito na Mother Monster sa paraan ng pag-perform niya sa stage.
Malapit nang matapos ang unang kanta para sa performance na ito ni Jastine. She was about to make a quick turn at the end of the platform when her eyes caught sight of a man sitting at one of the stools at the bar counter. Napahinto si Jastine sa dapat niyang gawin na pag-ikot. Although she was still singing her lines, her eyes were glued to the man. Nakatitig din ito sa kanya. The man’s pair of eyes were staring at her, deep and serious. Pero hindi mapagkakaila ni Jastine na magandang lalaki ito kahit pa may suot itong eyeglasses.
Jastine saw the guy smirking, and then, blew a breath through his nose. At saka nito ininom ang alak sa hawak na baso sa kanan nitong kamay. Inalis din nito ang tingin mula kay Jastine after drinking, breaking the connection their eyes had made.
Panandalian na natulala si Jastine. Mabuti na lamang at pasekreto siyang ginabayan ng backup dancer na umalis na sa dulo ng platform. She even heard the backup dancer whisper to her, “Anyare sa ‘yo, teh? Natulala ka bigla sa stage. Mabuti na lang napansin ko kaagad.”
“Wala. Nagulat lang ako sa bigla kong nakita,” pabalik na bulong ni Jastine. She cleared her mind and focused on her performance. Kung kelan patapos na ang first performance niya ngayong gabi saka pa siya nagkaganito. Mabuti na lang talaga at hindi ito napansin ng audience.
Walang ibang masisisi si Jastine kundi ang lalaki sa bar counter. If it’s not because of him, hindi siya mawawala sa gitna ng stage, sa pagpe-perform niya.
Before Jastine exited the stage, sumulyap muna siya nang madalian sa kinaroroonan ng lalaki. And there, the guy was watching her with a playful smile on his lips as their eyes made contact again. Natutuwa ito sa mishap na nangyari sa kanya. Justine rolled her eyes bago niya ito sinamaan ng tingin, at tuluyan nang pumunta ng backstage.
Habang naghihintay sa dressing room si Jastine para sa next na performance niya, ang ikalawa sa tatlong performance niya sa gabing ito, hindi maiwasan ni Jastine na isipin ang lalaki. Sa lahat ng taong nakita niya sa audience, itong lalaki lamang ang naiiba sa lahat. Parang sinasadya nito na I-distract siya para magkamali sa kanyang performance. Halatang-halata naman siguro kung paano ito natuwa nang sandaling na-out of focus siya sa kanyang gagawin. Jastine forgot to make a turn like a supermodel at the end of the platform.Nag-iinit na naman ang ulo ni Jastine habang bumabalik sa kanyang isipan ang nangyari sa opening front niya. Mabuti na lang talaga hindi masyadong nahalata ng mga manunuod ang saglit na paghinto at hindi niya paggalaw. At mabuti na lang talaga nagpatuloy pa rin ang bibig niya sa pagkanta ng lyrics. Dahil kung hindi, it would be a shame on her reputation if she was caught lying. Jastine is famously known for her high quality performances and fabulous dresses that m
Nakapikit pa rin ang mga mata ni Jastine nang bumalik ang kanyang kamalayan. Naririnig na niya ang nag-uusap na mga boses sa paligid. Ang ilan sa mga boses na ito ay nakilala niya, maliban lamang sa isang boses ng lalaki na ngayon pa lamang niya narinig. Kahit pa hindi nakikita ni Jastine ang nagmamay-ari ng naturang boses ay tumatatak at rumerehistro na sa utak niya na isang napakagwapong nilalang ang nagmamay-ari ng boses.Bumalik sa kaisipan ni Jastine ang napakakisig na mga brasong sumalo sa kanya nang mawalan na siya ng kontrol sa kanyang sarili. Maging ang mabango nitong amoy, ang amoy ng pinaghalong natural na amoy ng taong sumagip sa kanya at ang perfume na gamit nito. Lalaking-lalaki at hindi maipagkakaila na malakas ang naging epekto nito sa kanya.Nanatili na nakapikit si Jastine. Pinapakinggan niya ang mga nag-uusap pa ring mga boses. Kung sa unang mga segundo at minuto na paggising ni Jastine ay hindi pa niya maayos na nauunawaan ang pinag-uusapan ng mga ito, sa oras na i
Kitang-kita ni Jastine ang pagngisi ng lalaki habang inilalayo nito ang sarili. “Ayan na naman ‘yang titig mo, miss or whatever,” pigil ang tawa na saad ng lalaki.Sumama agad ang pinupukol na tingin ni Jastine sa lalaki. “Napakayabang mo rin, ano? For your information, hindi kita tinititigan. Nagtataka lang ako bakit hindi ka pa umaalis. Kita mo naman na okay na ako. Kaya shoo ka na.” Ginalaw ni Jastine ang kanan niyang kamay, pinapaalis na ang lalaki. “Alis ka na. Baka kung ano pa isipin ng iba kapag nagtagal ka pa rito sa loob.”“At ano naman ang iisipin nila? We are doing nothing here.” The guy smirked. At hindi maipagkakaila sa mukha nito na natutuwa ito sa pinaggagawa ni Jastine. “Or is there something you want us to do, miss or whatever?”Inayos ng lalaki suot na eyeglasses. Pagkatapos ay tiningnan nito si Jastine nang bahagya na nakayuko ang ulo. Tila nagpapapogi at nagpapa-cute sa harapan ni Jastine.Lalong sumama at tumalim ang mga mata ni Jastine. Maging ang mukha ni Jastin
“Hello! Earth to Jastine!” sabi ng isang tinig sa harap ni Jastine.Wala pa ring kibo si Jastine kahit winagayway na ng tao na nakatayo sa harapan niya ang isang kamay. Nakabukas ang mga mata ni Jastine pero wala ang presensya niya sa kung nasaan siya. Blangko ang tingin ng mga mata ni Jastine na tila ba may malalim siyang iniisip at bumabagabag sa pag-iisip niya.“Hoy! Jastine! Anyare sa ‘yo, te? Kanina ka pa hindi kumikibo. Kahit kaunting galaw, waley,” tila nai-stress nang sambit nito. “Mukha ka talagang hindi okay kaya umuwi ka na lang, Jastine.”“Nako, te. Malamang sa malamang. . . Iniisip pa rin niya iyong poging fafa kanina. Hindi pa ata nakaka-recover si ackla sa ginawa nila,” komento naman ng isa pa.“Pinagsasabi mo, ackla?” tanong naman ng tao na nasa harapan ni Jastine. “At sinong poging fafa? Iyon bang nakasalo kay Jastine?”“Oo, te. Alam mo naman. Well. . . alam naman natin na ganoon ang tipo ng lalaki ang bet na bet ni acklang Jastine. At ito pa. . .” may pang-eengganyo
Ayaw na sana pa itong pansinin ni Jastine at ipagpatuloy ang paglalakad. Ngunit, hinawakan siya nito sa braso. Nagmatigas si Jastine. Hindi niya ito tinapunan ng tingin. Nakaharap lamang si Jastine sa kabilang direksyon kung saan hindi niya ito nakikita.Pabawi na hinatak ni Jastine ang braso niya. Hinigpitan naman nito ang pagkakawak kay Jastine, pinipigilan si Jastine na umiwas at lumayo.“Pwede ba, Jastine? Huwag ka na muna magmatigas ngayon. Pinapauwi ka nina mama at papa,” anas ng lalaki. “Gusto ka nilang makita. Hindi ka na kasi umuuwi ng bahay,” dagdag pa nito.Huminga nang malalim si Jastine. “Uuwi ako kung gusto ko, kuya. Pipilitin lang naman nila ako na magpa-checkup kapag nasa bahay ako,” tugon ni Jastine.Hinablot muli ni Jastine ang braso niya. Sa pagkakataon na ito ay nabawi niya nang tuluyan ang braso niya. Humarap si Jastine sa lalaki. “Kita mo naman na okay ang kalagayan ko ngayon, kuya. Sabihan mo na lang sina mama na maayos ang kalagayan ko. Wala sila dapat na ipag-
Walang tigil ang paghihimutok ni Jastine na bumaba ng sasakyan ng kanyang kapatid. Malakas at padabog pa niyang tinulak ang pinto nito nang hindi tumitingin. Nauna nang tinungo ni Jastine ang pinto ng kanilang bahay habang sunod-sunod pa rin ang pagsinghap niya sa inis na bumabalot sa kanya. Hindi talaga makakalimutan ni Jastine ang ginawa ng lalaki sa kanya. Kung kailan kailangan na kailangan niya ang tulong nito ay hindi siya nito tinulungan.Akala ni Jastine ay tutulong ito sa mga nangangailangan ng tulong dahil ito ang tila ginawa nitong impression sa kanya. Nagmakaawa na nga siya sa lalaki at kulang na lang ay lumuhod siya sa harap nito. Nagtama pa ang kanilang mga mata. Ngunit, wala man lang itong ginawa. Tahimik lang ito na nakasandal sa tabi ng kotse nito at pinapanuod siya na buhat-buhat ng kanyang kapatid palayo. At mukhang natutuwa pa ito sa nakikitang nangyayari sa kanya.Kumulo ang ulo ni Jastine nang maalala ang mukha at paraan ng pagtingin nito sa kanya. Pigil at impit
“Jastine?” ang tawag ng mama nina Jastine. “Totoo ba ang sinasabi ng Kuya Jeremy mo?”Tila nanigas si Jastine sa kanyang kinatatayuan. Ngunit agaran rin na tinapunan ng masama at matalim na tingin ang napakagaling maghinala at gumawa ng kwento na kapatid niya.“Ma? Naniniwala ka talaga kay Jeremy? Jusko naman. . . Kung may kinikita talaga akong lalaki, edi sana pinakilala ko na sa inyo, hindi ba?” anas ni Jastine.Nagpalipat-lipat kay Jastine at Jeremy ang pansin ng mama nila. Habang ang papa naman nila ay tahimik lang na nakatayo sa likuran ng mama nila.Nagkibit ng balikat si Jeremy. “Oh? Bakit ganyan ka sumagot, Jastine? Napaka-defensive mo rin kaya hindi kapani-paniwala na walang namamagitan sa inyo ng lalaking ‘yon. Hinintay ka pa nga niya sa labas sa kotse niya, ‘di ba? Kung hindi ko siya naunahan, baka sumama ka na sa kanya at magkasama kayo ngayon.” Pagkatapos ay hinalukipkip nito ang mga braso. Mataas ang tiwala nito sa sarili na tinaasan ng mga kilay si Jastine.“Nakita mo b
Malakas na katok sa pinto ang humila ng diwa ni Jastine mula sa malalim na pagtulog. Dahan-dahan na nagmulat si Jastine kasabay nang napakahaba niyang paghukap at pag-iinat ng mga braso’t binti.“Jastine, gumising ka na diyan,” ani ng tao na nasa labas ng kwarto. Kumatok pa itong muli.Umupo si Jastine sa kama. “Ano ba ‘yan, Jeremy? Ang aga-aga. Nabubulabog ka ng tulog,” pasigaw na tugon ni Jastine. Hinanap niya ang cell phone sa tabi ng unan. Napapikit pa siya nang kaunti nang umilaw na ito.Narinig ulit ni Jastine ang pagkatok ni Jeremy sa pinto. Mas malakas ito kesa sa nauna nitong mga pagkatok. “Lalabas ka na ng kuwartoi mo o bubuhatin pa kita pababa?” tanong naman ni Jeremy.Unti-unting nakapag-adjust ang paningin ni Jastine sa ilaw ng cell phone. At hindi nga siya nagkamali, sobrang aga pa. Humikab ulit si Jastine.Ano na naman ang kailangan ng magaling na kapatid kong ‘to?Napalingon si jastine sa may bintana. Mahina pa lang ang sinag ng liwanag. Halos hindi pa nga ito nakakapa