Kabanata 26. Cecily's POV

Matamang nakatitig pa rin ako sa lumang litrato habang nakahiga sa kama. Sa dami ng katanungan na dere-deretsong naglalaro sa utak ko ay hindi ko alam kung saan ako pupulot ng sagot sa mga ito. I even doubted my eyes if I'm just seeing myself in it. Isa pa sa katanungan na pinagtataka ko ay kung bakit paulit-ulit na binabanggit ng manikang 'yon na kailangan kong ma-realize ang isang bagay. Pero kahit anong pagkalikot ko sa aking utak ay clueless pa rin ako kung ano ang tinutukoy niya.

Humugot ako ng malalim na hininga at inilapag ang litrato sa bedside table. Tumingin ako sa kawalan at muling inalala ang gabing naaksidente ako hanggang sa unang gabi namin ni Leon. At kinabukasan ay may mga bulaklak na sa hardin. Isa pa ito na nagbigay ng puzzlement sa akin. Kung ang pagkakakulong ko rito ay dahil sa dugo ko noong gabing 'yon, paano naman ang rosas na biglang nabuhay?

Nagsalubong ang aking kilay at frustrated na napasabunot sa buhok ko. Bakit blangko ang utak ko at hindi ako makapag-is