Kabanata 27. Cecily's POV

"Can you carry me? My feet is short and I can't keep up with your pace. Can you at least help this venerable me?" nagrereklamong tawag ng manika na halos isang metro ang layo sa amin. Tumakbo man ito ay hindi pa rin niya kami maabutan. At sa totoo lang naiirita na ako dahil ilang beses itong humirit na magpahinga kami kahit sandali lang. Nasayang tuloy ang isang oras na sana ay nakarating na kami sa ilog kanina pa. Feeling ko ay sinasadya niya ito to delay us from going to the river.

A low mocking laughter came out from my lips. "You just effortlessly kicked that lock open but you can't even run after us? Why don't you dismember yourself and roll around like a ball until we reach the river."

"You're always provoking her, Cecily," saway sa'kin ni Leon bago nilinga ang manika na masama na ang tingin sa akin. "Malapit na tayo."

Umatungal ito na halos mabingi na ako. Tinakpan ko ang taynga ko at pinaikot ang aking mata. Nang hindi ito tumigil sa pagngawa ay malalaki ang hakbang na binalik