"So, Ano'ng balak mong gawin ngayon?" Hindi alam ni Matthew kung ano ang isasagot sa tanong ni Danny , ang kaibigan at right hand niya sa kompanya. Pagkatapos matiyak na ligtas na sa peligro at komplikasyon ang abuela ay nagpasya siyang umalis na muna ng hospital upang makapag isip-isip ng paraan. Hinayaan niyang ang bunsong kapatid na muna ang magbantay at matulog doon kasama ng matanda.
Kahit madaling-araw na, dumeretso parin siya sa bahay ng matalik na kaibigan. Pupungas- pungas pa ito nang pagbuksan siya ng pinto kanina. Alam niyang sunud- sunod na reklamo sana ang matatanggap niya kanina mula rito kung hindi lamang nito makita na problemado siya. Naglabas ito ng beer sa terasa ng bahay nito. Mabuti na lamang at hindi nagising ang asawa nitong si Amanda. Inaanak niya ang limang taong gulang nitong anak ng mga ito. "Hindi ko alam, pare," mabigat ang loob na sagot niya rito. "Kailanman, hindi ko hinangad na manggaling sakin ang ikinalulungkot o ikabibigat ng loob ni Lola. She's all we have. Alam kong nag aalala siya sa akin. But I didn't know na sobra ang pag alala niya." " Well, to tell you honestly, Matthew, we're all worried about you,". sabi ni Danny. Napatingin siya rito. "All right, all right, " anito. " Hindi ko na muna isasama ang sarili ko at ang iba pang mga taong concerned sa'yo. For now, let's concentrate about Lola Lina. Well l, hindi ko naman kasi siya masisisi. Mahal na mahal niya kayo ni Merna. Siyempre nag alala iyon dahil malaki ang ipinagbago mo buhat nang...." hindi nito itonuloy ang sasabihin at halip ay napabuntong-hininga na lamang. "Look, Matthew, It's been what? Six years? Mahabang panahon na ang lumipas pero para sayo, parang kahapon lang iyong nangyari. Ever since that day , you've been different. Kaya siguro ganoon na lang ang pag alala ng Lola mo sa'yo. "But why can't everybody leave that aspect of my life? Hindi ko ginustong mag alala kayo, lalo na si Lola. Matagal nang nangyari iyon, Danny. I'm over it. Really. Why is it such a big deal that I've changed from old Matthew after what happened? I believe I have change for the better. And I'm not sulking over what happened six years ago. I've moved on. Kinalimutan ko lang naman ko lang naman ang pagiging marupok noon. Masama ba iyon?" "Matthew, our concern at this moment is Lola Lina. You want to make her feel better, right?" Tumango siya. "Then mag- isip tayo ng isang bagay na puwede mong gawin na talagang ikakatuwa at ikapapanatag ng loob niya," suhestiyon nito. " Ano ba iyong isang bagay na gustung- gusto niyang makita sa'yo, o makita niyang gawin mo? Iyong lage niyang hinihiling sa iyo?" Nagkibit- balikat siya. "Surely, there must be something, " anito. "Iyong bagay siguro na madalas niyang sinasambit sa'yo." Napatitig siya rito. "Ano, pare? Wala ka bang maisip?" Muling sinasariwa sa isip ni Matthew ang mga pagkakataong na laging tinatanong ng abuela sa kanya. Nang maalala ay, bigla siyang natahimik. Hindi naman kasi niya alam paano ito simulan. Laging tinatanong ng kanyang abuela noon, mga ilang taon matapos mangyayari ang ginawa ng dating nobya sa kanya. Minsan ng hiniling ng kanyang Lola na sana ay bigyan niya ng pagkakataon ang sarili na magmahal muli. Lagi niya naman itong tinatanggihan sa panahong kinukulit siya tungkol sa mga ganoong bagay. Para kasing hindi pa handa ang puso niya na umibig muli. At ayaw niyang tulungan ang sarili na tumibok muli para sa isang babae. Nadadala na kasi siya sa mga panahong nilloloko siya ng matindi sa dating karelasyon. Kaya lage niyang iniiwasan ang tungkol sa ganitong usapin Nakaalis na si Matthew sa bahay nina Danny nang wala parin siyang maisip na paraan upang magiging masaya ang kanyang abuela. Wala siyang maisip na ibang bagay na mag- aalis sa pag alala ng Lola niya sa kanya. Hindi naman ora mismo na ibalik niya ang sarili sa dating siya. Isa pa, sanay na siya at mas komportable siya sa matthew ngayon. Gising na si Merna at nagkakape nang makabalik siya sa hosptal. Sabi nito, nagising na rin daw kanina ang lola nila at agad siyang hinanap. Ipinagtimpla siya nito ng kape. Siya naman ay nasa napag-usapan parin nila ni Danny ang naiisip. "Kuya Matthew, drink your coffee at lalamig na yan," ani Merna sa kanya. "Ano ba ang iniisip mo? Huwag ka na rin masyadong mag-alala kay Lola. In- assure naman ng doktor sa atin na stable na siya at ligtas sa anumang complications, hindi ba?" "Y-yeah. Iniisip ko lang iyong sinabi ni Danny." "Sa kanila ka ba galing ngayon?" Tumango naman siya. "Ano ba ang sabi niya?" tanong nito sa kanya. "Pakiramdam ko, kasalanan ko kung bakit inatake si Lola sa puso." aniya pagkatapos bumuntung- hininga. "Kuya......" "It's the truth. Merna, " aniya. "Hindi ko man gustong maging dahilan ng kalungkutan ni Lola, ako pa rin ang dahilan niyon... dahil sa sobrang pag- alala niya sa akin. Sinabi ni Danny na mag- isip ako ng isang bagay na makakapagpasaya kay Lola kapag ginawa ko. Pero hindi ko naman alam kung ano ba ang dapat kong gawin." "I know what you must do, Kuya," tila biglang na- excite na bulalas nito. Nangingislap ang mga mata nito. "Then what?" nakakunot ang noong tanong niya sa kapatid. "Have a lovelife, Kuya!" tila kinikilig na sabi pa nito. "What?!" "Have a lovelife," ulit pa nito. "Magpakilala ka ng girlfriend kay Lola. Sigurado, kapag nakita ka niyang masaya sa piling ng babaeng minamahal mo, magiging masayang- masaya siya. Hindi na siya mag- alala pa sa'yo. "How can I do that? I don't even have a steady date," aniyang hindi makapaniwala sa suhestiyon ng kapatid, ngunit ikinokonsidera niya iyon. "And if I have to do that, I should have someone to introduce to her as soon as possible. And it's......." "Eh, di magpakilala ka na lang ng kunwaring girlfriend. "Tapos, sasabihin mo lang kay Lola na hindi iyon nag- work out. Ganon lang kasimple, Kuya. At least iisipin ni Lola na talagang nakapag moved on ka na," sabi pa nito. "I don't know...." naiiling na turan niya. "Saan naman ako hahanap ng babaeng magkukunwaring girlfriend ko? Iyong hindi mag a-assume ng kung anuman. Iyong hindi mag-e-expect at magde-demand ng kung anu-ano mula sa akin. Kailangang malinaw rin sa kanya na isang pagkukunwari lamang ang lahat. Maraming oportunistang nagkalat diyan na..." "Here we go again," putol nito sa iba pa niyang sasabihin. "Puwede ba, huwag mo munang isipin ang mga ganoong mga bagay?" "Saan nga ako makakahanap ng babaeng ipapakilala kay Lola? Iyong papayag sa isang kasunduan at susunod sa kasunduang iyon? Baka mamaya, e- blackmail pa ako." "Tapos na ang problema mo, Kuya," anito na maluwang ang pagkakangiti. "May kilala ako na puwedeng magpanggap na nobya mo. Iyong hindi ka iba- blackmail at hindi lalagpas sa kung ano ang mapagkasunduan ninyo." "S-sino?" Isang pilyang ngiti ang sumilay sa mga labi nito. My friend, Mia." "Si Amia Acosta?" bulalas niya. "Kuya, magigising si Lola niyan, eh! ang lakas ng boses mo!" saway nito sa kanya. "Si Mia? Iyong kaibigan mong taga ibang planeta?" "Yes, you're right,Kuya Ang kaibigan kong si Mia. She's the perfect choice," sagot nito. "No way!" mariing tanggi niya. He couldn't stand that woman! "And why not? Mabait naman si Mia, Kuya," taas- kilay na tanong ni Merna. "Walang maniniwala na puwede akong magkagusto sa kaibigan mong iyon, Bunso. Much more, si Lola," aniya. "Diyan ka nagkakamali ," anito. Iniisip nga ni Lola na kaya raw ayaw na ayaw mo kay Mia ay dahil hindi mo matanggap na sa kabila ng pagiging kakaiba ng kaibigan ko, may effect din siya sa'yo," nakalabing wika nito. "Lola said that?" Sunud-sunod na tumango ito. "Kahit pa. Amia Acosta is out." "Bakit? May naiisip ka bang iba na puwede?" Iyon ang problema, wala siyang maisip. Naguguluhan na humarap siya sa kapatid. "Pag- iisipan ko pa yan,Bunso. Hindi madali ang trabahong ito. Alam mo naman si Lola, matalino iyon. Madali lang nitong mahahalata na nagpapanggap lang kami o hindi kasi kabisado na rin niya ang kaibigan mong 'yon. "Kailangan yata talaga nito ang matinding drama, upang hindi agad makakahalata si Lola." Napabuntong- hininga na lamang siya sa lahat ng suhestiyon ng kapatid niya. Ne wala man lang itong pag- aalinlangan sa naiisip na solusyon ng kanilang problema. Naguguluhan man ay kailangan niyang pag iisipan ito ng maigi. Hindi biro ang ganitong klaseng problema, nakasalalay din rito ang kalusugan ng abuela.MIA'S POVANO? BABAYARAN ako ng kuya mo para magsinungaling kay Lola Lina? Nasisiraan na ba siya ng ulo? Ano na lang ang iisipin ni Lola Lina sa akin kapag natuklasan niya ang totoo? At saka, hellooo...?? Kapani-paniwala bang magugustuhan ako ng mayabang...... este, masungit na Matthew na yon, eh, allergic nga sa akin 'yon, di ba? Saka bakit na ako ang naisip ng kuya mo na pagpapanggaping nobya, ang dami- dami namang babaeng umaaligid sa kanya? Doon na lang siya mamili," mahabang litanya ni Mia nang marinig ang sinabi ng best friend niyang si Merna."Ano ba ang pumasok sa kukote ni Matthew Delos Reyes at naisipang siya pa ang napili nitong magpanggap na girlfriend nito sa harap ni Lola Lina?"Alam niya na wala itong magandang pakikitungo sa kanya noon pa. Sa tuwing magkakasalubong sila, parang lagi siya nitong inuuri at nilalait kapag tinitingnan siya nito. Pagkatapos ngayon ay may gana pa itong hingin ang tulong niya? Ano sha helloo..!'Mia, hindi naman niya actually hiningi ang tulo
MIA'S POV"ALAM MO, hindi ako naniniwala na si Lola Lina ang nagsabi niyan. Parang ikaw lang ang may pakiramdam ng ganoon. Sira ka talaga. "" Hindi, ah!" tanggi niyo. "Ipinaparating ko lang sa'yo na magiging believable na maging kayo ni Kuya para kay Lola Lina. Ikaw pa, eh gustong- gusto ka ni Lola." kinilig na sabi pa nito. Ang totoo, gusto talaga niyang makatulong para bumuti ang kalagayan ni Lola Lina. Siya pa nga ang unang nakapansin noon ng pananamlay nito. Pero maisip pa lang kasi niya na makakasama niya si Matthew, hindi lang siya nagdadalawang- isip kundi nagtatatlong- isip pa.'Eh, hindi ba't minsan naman, inisip at pinangarap mo kung paano maging nobya ng isang tuald ni Matthew Delos Reyes? Na- iilusyon ka pa nga na ikaw ang babaeng makakapagbabago sa pananaw niya sa pag-ibig at makapagbabalik ng ngiti at sigla sa mukha niya. Aminin! naiisip niya.Ipinilig niya ang ulo upang iwaksi ang isiping iyon. Napakatagal nang panahon na iyon. Beinte- singko anyos na siya ngayon at
"MASYADO KANG MABILIS magpatakbo ng motorsiklo," aniya, hindi napigilan ang sarili. "Kung bakit naman kasi motorsiklo pa ang napili mo?" "Kung hindi naman motorsiklo ang gamit ko, tiyak na uusok ang ilong mo sa galit at pagkainip sa paghihintay sa akin. Sa tindi ng traffic siguradong aabutin ako nang siyam- siyam at pagdating ko rito, siguradong makakatikim ako ng sermon sa'yo at madagdaganna naman ang mga bagay na ikaayaw mo sa akin. So thanks to my baby, I'm here on time," anitong hinaplos pa ang motorsiklo nito. "Naniniwala ako na delikado ang motorsiklo lalo na at sa highway mo yan pinapatakbo at ang bilis pa ng pagpatakbo mo," aniyang hindi napigilang langkapan ng concern ang tono sa isang bagay na ikinagulat niya mismo. Lalo pang lumuwang ang pagkakangisi nito. Umiling- iling na pumalatak ito. "Concerned ka sa kaligtasan ko, Mr. Delos Reyes? Kailan pa?" Nag- init ang kanyang mukha. Agad siyang nag- iwas ng tingin dito. "Pumasok na tayo sa loob mainit na rito," aniy
MIA POVGUSTONG mapahagalpak ng tawa ni Mia habang pinagmamasdan niya ang tila paglalaban ng isip ni Matthew. Tila hindi nito alam kung seseryosuhin ang mga sinasabi niya o hindi. Kaya naman nang titigan siya nito ay ni hindi siya ngumiti. Pinanatili niyang seryoso ang ekspresyon ma mukha niya kahit pa ang totoo ay gustung- gusto na niyang matawa. Makaganti man lang siya kahit sa simpleng paraang iyon. Kung anu- ano ang kalolokohan na sinasabi at itinatanong niya rito at wala naman itong mapagpipilian kundi sumagot sa mga tanong niya. Masarap din palang paglaruan ang mokong na ito, eh. sa loob- loob niya. "Naku, ito lang naman pala ang tinutukoy sa menu, eh," aniya na ang tinutukoy ay ang pagkaing inihain ng waiter sa kanila. " Hindi ko makilala ang mga tawag dito sa menu, iyon pala beef lang din na nilagyan ng kung anu- anong dekorasyon. Tapos ang mahal mahal pa. Naku, wala rin itong ipinagkaiba sa tapa na niluluto sa tapsilogan namin. Baka mas mainam pa iyon kasi may libreng toyo,
MATTHEW POVWALA NA SA PANINGIN NI Matthew ang motorsiklo ni Mia ngunit nanatili pa rin siyang tulala at hindi makahuma sa huling salitang binitiwan nito kanina. Hindi niya alam kung seryoso ito, o talagang gusto lamang nitong gulatin siya. Kung ang huli ang intensiyon nito, nagtagumpay ito. Totoong na- shock siya ng husto. 'Number one rule, huwag kang mai-inlove sa akin... mahihirapan ka lang. Hindi kita type... mga katagang laging umaalingawngaw sa isip niya.Napailing na lang siya. Kahit kailan, ang lakas talaga ng loob ng babaeng iyon. Siya, iniisip nitong maii-inlove dito? She must be dreaming! Kung hindi siya nito type, lalo namang hindi niya ito type. At imposibleng magkagusto siya rito. At tama ito. He hated her guts. He didn't like the way she talked and the way she acted. Malayung- malayo ang personalidad nila. Bukod doon, hindi maalis sa isip niya na pareho ito at si Jenny ng pinanggalingan. Isang oportunista si Jenny at manloloko. Hindi niya hinuhusgahan ang pagkatao ni
MIA POVTAHIMIK NA pumasok sa loob ng sasakyan sina Matthew at Mia. Parehong walang kibo ang dalawa sa loob ng sasakyan ng huli patungo sa Tapsilogan niya. At alam niya ang dahilan niyon. Pareho silang nakakaramdam ng guilt. Parehong nanunuot sa kalamnan nila ang sinabi ni Lola Lina kanina. Tulad niya, marahil ay iniisip rin nito ang paniniwala ni Lola Lina na totoong magnobyo sila ni Matthew. Napabuntung- hininga siya. Napakahirap dalhin niyon sa dibdib. Tinamaan siya sa mga sinasabi kanina ni Lola Lina. Sa ilang sandali ay parang gusto na rin niyang maniwalang totoo ngang sila ni Matthew ay totoong nagmamahalan.Nakakatouch naman kasi ang mga binibitiwang mga salita ni Lola Lina. At some point back there, she had wished everything wasn't a lie. That she and Matthew weren't pretending. And for that magical moment, she had quietly wished she could really be the woman who could make Matthew believe in love again.At iyon ang talagang halos hindi niya mapaniwalaan. Hindi siya makapaniw
MIA POV PAKAUNTI na ang tao at iilan na lang ang natitirang kumain sa loob. Kaya ay nagpahanda na si Mia ng pagkain para sa kanilang tanghalian. "Ano'ng pumasok sa isip mo?" agad na tanong ni Mia sa binata nang sa wakas ay makaupo na sila at maihain ang kanilang tanghalian. Kanina niya pa itong gustong itanong rito ngunit ay walang siyang pagkakataon na isatinig iyon dahil nais niya muna na mapagsolo sila at para walang makakarinig sa pag- uusapan nila. Nakaalis na ang mga kapatid niya para pumasok sa school. Parehong sizzling na pusit ang napili nilang ulam na may side fish na ginisang pechay. Mukhang napagod at nagutom nang husto si Matthew. Hindi agad ito sumagot sa tanong niya dahil abala ito sa pagkain. Lalo itong gumuwapo kapag ganoong hinahayaan nito sa sariling maging simple at makihalubilo sa mga simpleng tao. Hindi niya maiiwasang mapangiti habang pinanood niya ito na maganang kumain. Ibang- iba ito kaysa noong inang magsalo sila sa pagkain sa isang fancy restaurant up
MIA POV MAGKALAHATING ORAS na ang lumipas mula nang umalis si Matthew. Heto at hindi pa rin mapakali si Mia. Wala sa sarili na pinanood ang pinto na kilabasan ng binata. Mabuti na lang at iilan na lang ang tao at di niya na kailangang tumulong sa mga tagasilbi sa kusina. Muli siyang napaupo nang ma- realize na tila masaydo siyang naapektuhan. Nang mahimigan niya ang lungkot at galit sa tinig nito habang nagsasalita kanina, parang gusto niyang pawiin iyon. Gusto niyang tulungang maiba pang pananaw nito sa pag- ibig. Sa maikling oras, nasaksihan niya na hindi puwedeng maging totoong matapobre ang isang Matthew Delos Reyes gayong may kakayahan itong magsilbi at makitungo nang maganda at maayos sa mga ordinaryong tao. Tumulong ito sa canteen nila gayong may- ari ito ng isang malaking kompanya at sanay na pinagsisilbihan at sinusunod ang bawat utos nito. Señorito ito sa tunay na kahulugan ng salitang iyon. Ngunit kanina ay nagsilbi itong waiter doon. At nakita niyang parang nakawala