Chapter 2.2

Napabalikwas ako ng bangon mula sa pagkakahiga nang tumunog ang nakakabingi kong alarm sa cellphone ko.

“Argh!” Daing ko ng maramdaman ang sakit sa ulo. Parang pinukpok ng maso, isinusumpa ko na talaga ang alak. 

I looked at the clock on my phone. Alas-sais palang naman. Hindi na ako nag abalang patayin ang alarm at pasayaw-sayaw na naglakad papasok sa cr. 

Binuksan ko ang gripo bago isinahod ang kamay para maghilamos. Nang maramdaman ko ang pagdaloy ng tubig sa mukha ay napabuga ako ng hangin. Ngayon na pala ang araw na’yon. Mayroon nalang akong isang oras para magdesisyon. 

How I wish, na sana ay bumagal ang oras. “KitKat...” Mahigpit akong napahawak sa sink. 

Pa, this is the only payment I can give. Kung nandito si papa ay malamang hindi iyon papayag. Kahit pa makuba sya sa pagtatrabaho ay gagawin niya 'wag ko lang pasukin ang ganitong trabaho.

Matapos maligo at magbihis ay lumabas na ako ng bahay. Sinigurado kong naka-lock ang pintuan, at patay ang lahat ng mga ilaw. 

I have decided, I will give it a go. For the sake of KitKat, hindi ko kakayanin kapag pati sya ay iniwan ako. I think I'll go crazy, sila nalang ang pinanghahawakan ko ngayon...

Mahigpit ang kapit ko sa calling card na iniabot ng nakakainis na lalaki na iyon kahapon. Hindi ko na mabilang kung ilang buntong hininga na ang nagawa ko habang naghihintay ng taxi. Mga ilang minutong paghihintay pa ang ginawa ko hanggang sa may dumaang taxi.

“Dito nga po kuya.” Abot ko sa card na agad naman nitong tiningnan. Matapos tingnan ay tumango ito. 

Kagat labing hinawakan ko ang malamig na pintuan ng sasakyan, at pumasok sa loob. 

“Walang ng atrasan, Clover. Kaya mo 'yan para sa sweldo.” Determinado kong paalala sa sarili.

Isinandal ko na lamang ang ulo at hinintay na marating ang destinasyon. 

Tila ba napaka-bilis ng oras. Namalayan ko na lang na kanina pa pala ako nakatayo sa harapan ng isang napakataas na building. 

“Lucifer Incorporated.” Every letter screams elegance and authority. 

Parang umatras ang lahat ng lakas na inipon ko kanina. Makita pa lamang ang pintuan ay nagdadalawang isip na ako. Gusto ko nalang umuwi. 

“At last! You're here,” Bumalatay ang pagkalito sa mukha ko nang may kung sino ang humila sa braso ko. “Alam mo bang kanina pa kami naghihintay sayo. Seven ang usapan bakit ngayon ka lang?” Kunot noo kong tiningnan ang babaeng ito na ayaw bumitaw sa mga braso ko.

“Ha?” Sinamaan ako nito ng tingin na para bang ako na ang pinakatangang nakita nya. “Hindi—” Akmang tutol ko sana pero napatigil ako ng may tumunog.

Nalaglag ang panga ko nang mula sa dibdib ay hinugot nya ang isang cellphone. Pa-paanong nagkasya iyon roon? She motioned her hand as if refraining me from talking. 

Sinagot nya ang telepono. “What? Gawan mo muna ng paraan! Oo nandito na nga. Kasalanan mong babaita ka!” Umaalingaw-ngaw ang bawat sigaw niya, masakit sa tainga. 

Pasimple kong tinanggal ang pagkakahawak nito sa braso ko. Pero dahil nga malaking babae siya ay hindi ko iyon matanggal, masyadong mahipit ang kapit nya.  

“Let's go! We don't have time to dilly dally. Bubuga na ng apoy ang dragon!” Dala ng gulat ay hindi na ako nakapagsalita pa. 

Tutal ay dito rin naman ako papasok, might as well libutin ko na. Makakapag hintay naman siguro ang lalaking 'yon. 

My mouth gaped once we were in. Walang sinabi ang laki nito sa labas sa tunay na itsura nito sa loob. Bigla akong nanliit.

“Luckily, maaga pa. Nakakaimbyerna ang babaeng 'yon kung kailan kailangan 'tsaka nangiwan.” Sumunod nalang ako sa kanya tutal ay binitawan na rin niya ang braso ko. 

“Ano nga ang pangalan mo?” Diretso ang tingin niyang tanong. Napangiwi ako. Hinila nya ako dito nang hindi manlang ako pinakikinggan, tapos hindi nya pala alam ang pangalan ko.

“Clover, Clover Alcantara.” Tumatango-tangong sagot ko sa kanya. 

“Pasensya kana, alam kong hindi ikaw ang pinadala ni Earl. But we're really short-handed right now, kailangang kailangan ko ng tulong. Don't worry light lang naman ang ipapagawa ko sayo and about the payment mamaya nalang natin pagusapan.” mahabang pagliwanag nya. 

Ngayong kumalma na ako ay 'tsaka ko siya natitigan ng maayos. Halata nga ang pagod sa mukha nya. Mukhang puyat rin sya dahil sa namumutok na eye bags sa ilalim ng mga mata niya, panay rin ang hikab niya kanina pa. 

Her height is 5.8 in range nahiya ang akin na 5.2 lang. Kung babase rin sa katawan ay halata namang mas lamang sya. She's plump unlike me na parang kawayan. Wala naman akong problema sa katawan ko kahit pa ganito.

“We're here,” Natigil ang pagiisip ko ng kung ano-ano nang huminto kami sa isang salaming pinto. “I hope you could help me.” 

Hinila niya ang pinto pabukas. Sumalubong sa'kin ang isang humuhungos na mukha ng isang lalaki. Tabingi ang malapad nitong salamin , wala sa ayos ang necktie at magulo ang buhok. 

“M-Ms. S-Sheena wa-wala na daw pong ink!” Utal utal nyang simula, habang hinahabol ang hininga. 

“What?” Nakita ko ang nanlulumong pagsampal ni Sheena sa noo nya. “Lumabas ka at maghanap! Hindi puwedeng wala!” 

Sumilip ako sa loob may isang babae ang halos hindi na magkamayaw sa pagaayos ng isang gabundok na mga papel. Sa kamay niya ay hawak ang ink ng printer. 

I followed Sheena inside. Kahit pa-paano ay may alam naman ako sa ginagawa nila. “You're working for a marketing campaign?” 

Masyado naman yata silang gahol, dapat ito ay inuunti unti dahil masyado talagang matrabaho.

“Yeah,” Kinuha nya ang isang rim ng coupon bond at inilagay sa printer. “Unfortunately.” 

“Pero hindi ba't linggo ngayon?” takha kong tanong. It is common for larger companies to have rest days. 

“Tumawag ang boss namin kaninang madaling araw at inutos na tapusin na ang lahat ng 'to na dapat ay next week pa namin sisimulan.” Mangiyak-ngiyak nyang litanya. 

“Bakit hindi kayo magreklamo?” tanong ko. 

She sighed. “I would never dare. Isa pa matagal ng tapos ang plan, nagbago yata ang isip ni boss at pinasimulan ng maaga.” Napatango ako sa paliwanag nya.

Mabait naman si Sheena, at sinabi niyang babayaran nya ako. Kaya kaagad nagliwanag ang mata ko. Kung pera ang usapan hindi talaga ako tatanggi.

Sinimulan kong tumulong sa sobrang dami no'n ay hindi talaga kakayanin ng tatlong tao lang. Sinong makatarungang tao ang magpapahirap ng gano’n sa empleyado niya? Maybe their boss is a demon at ngayon palang ay nahihinuha ko na kung sino iyon.

“Done!” 

Saktong alas dies ay natapos naming lahat ang gawain. Wala namang ibang ipinagawa sakin si Sheena kundi ang magbura ng mga mali o di kaya naman magbantay sa printer. Kahit naman may kaalaman ako sa larangan nila ay wala pa rin akong karapatang hawakan iyon. 

For the sake of confidentiality, hindi ako emplyado rito. Against the rules na nga ang pagpapasok sa'kin dito without legal permission. 

“Clover, samahan mo naman ako sa taas ibabalik lang natin ‘tong mga kahon.” Agaran akong tumango at binuhat ang mga kahon. 

Nang makasakay kami sa elevator ay naisipan ko siyang tanungin. “Iyong boss mo? Masama ba talaga ang ugali?”

Chismosa na kung chismosa pero curious lang naman ako.

“Hay, naku kung sama lang ng ugali ang paguusapan ay kulang pa para i-describe si boss,” Ikinaway nya ang kamay, inuutusan akong ilapit ang tainga sa kanya. “Sa atin lang ito ah, may usap usapan kasing bakla raw si Boss.” Mahina niyang bulong. Hindi ko mapigilang humagalpak ng tawa, habang pinakikinggan ang pagrereklamo nya. Kesyo sayang daw at gwapo iyon macho ang katawan pero ang hanap din ay fafa. 

Paano nga bang hindi ko naisip iyon. What if? Kaya nga kailangan niya ako ay para ipagbuntis sila ng boyfriend niya. Wala namang kaso sa'kin kung baliko talaga ang landas niya maiintindihan ko naman, at isa pa marami kaya akong kaibigang beki.

Agad umasim ang mukha ko ng isipin itong nag sasalita ng beki words with Raf. Iwinaksi ko iyon sa isipan, at mas maganda ngang ‘wag ko na lang isipin.

“Masyado mo namang ini-issue ang boss mo.” Pigil tawang ani ko. 

Inirapan nya ako. “Sino ba ang kakampi mo saming dalawa? Sino ba ang nagbabayad sayo?” 

Iyong boss mo. Gusto ko sanang sabihin, kung alam lang nya na may down payment na nga akong natanggap. Pero syempre ay hindi ko gagawin, bukod sa hindi kami close ay hindi ko pa sya kilala. 

Nauna siyang lumabas ng elevator na sinegundahan ko. Tiningala ko ang isang malaking pinto na sa hinuha ko ay ang stock room ng company. 

“Ako na magpapasok sa loob,” Ang magkakapatong na kahon ay kinuha nya sa kamay ko. “Hintayin mo nalang ako rito sa labas.” 

Alanganin akong tumango. Sumagi sa isip ko ang dahilan kung bakit palagi akong pinipingot ni tanda. Matigas daw ang ulo ko at hindi ako marunong pumirmi sa isang tabi. 

Gaya na lamang ng ginagawa ko ngayon. Imbis na manahimik at mapayapang hintayin si Sheena ay sumakay ako sa elevator, ang lakas pa ng loob kong pindutin ang pinaka mataas na palapag. 

“Clover naman, pahamak ka talaga sa sarili.” Sermon ko habang inuuntog ang ulo sa pinto ng elevator.

Patuloy lang ako sa paninisi sa ginawa kong katangahan nang bumukas ang pinto. Inilabas ko ang ulo para sumilip. Tutal ay nandito na naman ako, napag-desisyunan kong ituloy nalang. Magiisip nalang ako ng palusot kay Sheena mamaya. 

I looked like a thief making a big crime, while stealthily walking through the corridor. Hindi naman kaya mapagkamalan nga akong magnanakaw?

Naagaw ang pansin ko ng isang malaking sliding door. It was frosted kaya naman hindi ko makita ang nasa loob. I can sense a dark aura coming from the inside yet nagawa ko paring lapitan. Curiosity is hitting me to open it.

Hinawakan ko ang seradura nito, “Bahala na si super dog.” Dahan dahan ko itong hinila pakanan. 

Bumungad sa’kin ang lalaking talagang pakay ko rito. I was shocked yet not surprised. Nakangisi itong nakatitig sa’kin, tila ba'y alam na nitong darating ako. 

His piercing gaze is making me shiver. Who am I fooling? There is no way those dark brown orbs that I bet can make anyone bow down, is part of a peaceful LGBT community. Ang mga matang tila ba sa mga tingin ay gusto akong lamunin.

It's him. “Lucifer Cadrus Costello.”