The bell already rang. Hinihingal na ako kakatakbo para makarating sa third floor ng building kung nasaan ang room ko. Dali dali akong nagtungo sa classroom, kahit alam kong late nako. Sana lang di ako mapapagalitan.
"Ma'am present!" hinihingal kong sabi nang makarating na sa pinto
"You are thirty minutes late, Miss Fuentes. Go to the discipline office now!" saad ni Ms. Reyes—our strict math teacher. She gave me a pink paper na ibibigay namin sa tagabantay ng Discipline Office.
Napasimangot naman ako. Walang silbi ang pagtakbo ko papuntang third floor kasi pupunta naman ako sa kabilang building kung nasaan ang Discipline Office.
Nanlulumo akong nagtungo doon at binigay ang papel sa tagabantay at agad na nagtungo sa lamesang una nahagip ng aking tingin. I positioned myself to nap, mas mabuting matulog nalang ako dahil wala namang ibang gagawin dito.
Minsan mas gugustuhin ko ding manatili dito kaysa makinig sa mga lesson namin na sobrang boring.
***
"Hey." rinig ko ang isang boses at bahagyang humapdi ang aking pisngi dahil sa ginawa niyang pagtapik dito.
"Hmm." ungot ko sabay lingon sa kabila.
"Hey wake up!"
"Mamaya nalang tita." I groaned.
"Ano ba!" inis kong binalingan ang pumitik sa tenga ko. Ang sakit nun ah!
Nanlaki ang aking mata nang mapagtanto na ang lapit pala ng mukha namin, few inches and our lips would definitely touch. Agad naman kaming lumayo sa isa't isa at nag iwas ako ng tingin.
"B-bat ka namimitik!?" sigaw ko sakanya habang nakakunot ang aking noo.
"Di ko naman kasalan na tulog mantika ka." he said with diction, his eyes is still on the road.
"You even thought that I'm your 'tita', you know I'm too handsome for that role," he blabbered and I just rolled my eyes.
I'm getting nosebleed with his english-spokening-dollars.
I crossed my arms.Tumahimik nalang ako at nag antay nalang na makarating kami sa campus. But he stopped when we get near the university.
"Why are you stopping?" I asked with confusion.
"Get off."
"What?"
"I said get off, are you deaf?"
"W-why? Akala ko ihahatid mo ko sa university? For godsake sobrang lapit na natin."
"I didn't say that and I don't want to be with you. So get off."
Agad nagtiim ang bagang ko sa sinabi niya.
"First of all I don't need your help mister whatever ang pangalan. Second, sino namang may sabi na ihatid mo ko?" sabi ko sabay irap at talikod pero bago pa ako naglakad, I raised my middle finger at him.
Deserve.
***
"Hoy babae!" dahil sa gulat nang gumalaw ang upuan, bahagya akong napatalon dahilan para mahulog ako sa sahig.
"Aray!" Reklamo ko at napaupo galing sa pagkakasalampak sa sahig.
Pinatid nya ng malakas ang upuan kung saan ako natutulog, kaya ang ganda ng bagsak ko sa sahig ngayon. Narinig ko pa ang tawa ng salarin na pumatid sakin.
Inangat ko ang aking ulo para malaman kung sinong hudas ang pumatid sakin. At nakita ang grupo ng mga lalaki na tumatawa habang yung goon ay nasa gitna nila.
That goon! Di pa siya nakontento at dinala niya pa talaga ang mga alipores niya! Alam ko namang dito sya nag aaral pero ang malas naman kung palagi ko syang makikita, sa laki ng campus na ito, bat itong mukhang to ang palagi kong nakikita!?
Kahit sa panaginip ko di niya pinapatos! Di ko alam kung bakit pero biglang nagreplay yung nangyari kanina, yung dahilan bakit ako sobrang nalate! I just walked till I arrived at the university and mind me, sobrang init ng araw!
Ano bang ginawa ko sa past life ko para parusahan ako ng ganito!?
Nanlilisik ang mata ko siyang tinitigan.
"Anong ginagawa mo dito?!"
"Late." nakahalukipkip niyang tugon. Kapag minamalas ka pa naman mukhang ilang oras kaming magsasama nito.
Umupo nalang ulit ako sa upuan. I glared at those guys who made fun of me. Mukhang kabarkada ata ng goon nato.
"Chill with that glare, Miss. Natamaan ka lang namin habang naglalaro kami." the other guy explained.
"I don't care."
I get back to that nap position, akmang matutulog muli. Pero sa di malamang dahilan di ako makatulog dahil sa mga pares ng mata na nakatutok sakin.
"Plano nyo bang tunawin ako gamit ang mga titig nyo?" hinarap ko sila nang nakataas ang isang kilay ko.
Pero sa panahong nilingon ko sila, di na sila nakatingin sakin at para akong nagsasalita sa hangin dito. I clenched my fists.
That goon looked—stared at me. I raised my brows.
"What?" but he didn't reply and continued to stare.
"Plano mo bang tunawin ako?" this time his brows raised and the guys that surround him laughed.
"What?"
"I'm not staring at you, I'm staring on that hamster." he even pointed something behind me pero patuloy ko pa rin siyang tinaasan ng kilay.
"Nice try mister, pero di ako nahuhulog sa palusot mo." I rolled my eyes. Magpapalusot na nga, di pa kapani-paniwala.
"It's true, look at behind you." lumingon naman ako.
My eyes widened nang malaman na di siya nagsisinungaling. There's a hamster running around the room, kung di mo tititigan ng mabuti para siyang daga.
"W-why is their a hamster in the room?" nagtataka kong tanong. It's wierd baka naiwala ito ng may-ari dito sa loob ng university.
I heard his laugh at dito napagtanto na napahiya nga pala ako. I just glared at him—at them and go back to my sleeping position.
The embarassment creeps in, napapikit nalang ako ng mariin.
Di ko talaga alam kung bat kumukulo ang dugo ko pag nakikita at naririnig ang boses ng lalaking to. Yung tipong pag nasa malapit lang sya, automatic nasisira ang araw ko.
.
"Di ka pa uuwi?" tanong ng isa sa mga lalaki na kasama ng goon. Napaangat ako saking ulo.
Uuwi?
"Anong oras na?" Tanong ko habang chinecheck ang gamit ko.
"5:30." sabi nya sabay turo sa orasan ng room. Wtf? Ganun ba kahaba ang tulog ko?
Nagmadali akong tumayo at kinuha ang bag ko. Bat di ako ginising ng taga bantay!? Bwisit naman oh, mapapatay ako ni tito pag nalaman niyang di ako pumasok sa ibang subjects.
Ramdam ko naman ang pagsunod ng lalaki saking likod. Papunta nako sa classroom namin para kunin ang textbooks ko.
"Di ako sumusunod sadyang parehas lang tayo ng dadaanan." saad nya at binalewala ko nalang.
He seem harmless but the fact na isa siya sa mga kaibigan ni goon, that makes him a threat.
Ramdam ko ang hapdi at kalam ng aking tyan, dun ko lang napagtanto na nakaligtaan ko palang kumain ang lunch. Patakbo akong pumunta sa classroom at agad dinampot ang aking libro na nasa ilalim ng table ko.
Pag angat ko nabangga ako kay goon, hanggang ngayon di ko pa din alam ang pangalan nya at di naman ako interesado.
Lalagpasan ko na sana sya kaso hinarang nya ko.
"What?" naiirita kong tanong.
"May laway ka pa." sabay turo nya kung saan ang laway na sinasabi nya. Naconcious naman ako sa sarili ko at agad chineck kung may laway pero wala naman.
Rinig ko ang pigil na tawa nya na bumalot sa buong room. Inis ko siyang binangga sa balikat at nilagpasan. Para siyang buntot na sunod nang sunod sakin, buong araw ko nang nakikita ang mukha niya.
Sana bukas mamatay na siya.
Napalingon ako sa classroom para makita kung lumabas na sya pero hindi pa kaya agad kong sinabunutan ang aking buhok.
Nakakahiya!
Bigla kong narinig ang pagbukas ng pinto kaya agad kong inayos ang aking sarili at naglakad ng normal.
Naisipan kong kumain muna ng street foods kaya pumunta ako sa tabi-tabi—yan tawag namin sa street food stands na nasa tapat ng school namin.
"Kuya pabili ng kwek kwek, sampo." sabi ko sabay bigay ng bayad. Inilahad naman ni manong ang kwek kwek nang biglang may umagaw nito.
"Hoy akin yan!" sabi ko pero di nya ko pinakinggan.
"Salamat manong!" sabi nung lalaking kumuha nung kwek kwek na sakin sana.
"Sakin yan! Mas nauna ako sayo!" sabi ko, akmang aagawin ang kwek kwek kaso mabilis nya tung iniangat.
"Ang bagal mo kasi kaya inunahan na kita." pilit ko pa ding inaabot pero ayaw nyang ibigay. He's face is somewhat familiar.
"Don't let children cry, Kyle." I heard a familiar voice. Si goon? Kaya pala familiar, he's one of those guys kanina.
No wonder, pareho silang gago, birds with the same feather flock together.
His name is Kyle? Nice name, pwede nang isulat sa deathnote ko.
"Pakibalik sa elementary, di ata tinuruan ng manners." pagpaparinig ko din.
"Yung height pang elementary." And that is my last straw. I glared at him, kung may laser lang talaga tong mata ko, may butas na talaga yang ulo niya.
I heard Kyle laugh kaya napatingin ako sakanya. Maluha luha na siya sa kakatawa.
"Bagay kayo," Kyle commented before getting out of the scene. I looked at him with disbelief.
I don't even know his name for god sake!
I glared at the goon but he just looked at me with no emotion at all. He doesn't care nor is interested in me, I can see it in his eyes. I clenched my fists, hard.
Naputol lang yung titigan namin nang tawagin ako ni manong para sa kwek kwek ko.
Agad na akong umalis, di ko na kayang magtagal pa doon. It feels suffocating. Di ko akalain na nakasurvive ako sa araw nato na isang goon ang palaging nakikita. Curse him and his friends! I want to poke his eyes out and torture the hell out of him
––
Klareynah
Ang aga ko atang nakarating sa school at kokonti palang ang nandito sa room. I'm bored kaya napagdesisyonan ko nalang na magbasa ng libro habang nakikinig ng music.I'm somewhat fascinated with the book I'm reading. The plot is somewhat cliché but that's what made it fascinating to read. Kahit alam mo na ang takbo ng istorya ay patuloy mo pa rin itong binabasa.It's about a girl falling for the guy who likes her bestfriend. Para siyang tanga na habol nang habol sa lalaking di naman siya gusto, she's so persistent to the point na nagiging masokista na sya. The guy is not even that worth it.Naputol lang ang pagbabasa ko nang dumating ang aming prof.Kay bilis ng oras di ko man lang natapos ang isang chapter at di rin napansin ang pumapasok kong kaklase, kung sabagay wala naman talaga akong pake sa paligid ko. Once I read a book I'm inside a world wherein I imagine what I read. I don't know if it's weird but I don't care.Nagsimula na ang klase at wala man lang akong naintindihan sa sin
My first kiss.Napatulala nalang ako habang nakahawak saking mga labi. I can't believe it, he just stole my first kiss! Sa isang iglap nawala ang ilang taon kong inaalagaan na first kiss. Sa isang iglap nawala yung panaginip ko na ang first true love ko ang bibigyan ko ng first kiss ko.He waved his hand in front of me at natauhan naman ako. It's lunch break right now pero di ako nakaramdam nang gutom dahil sa gulat."You seem shocked, masarap ba?" natatawa nyang sabi.What a jerk."How dare you kiss me!" Inuubos talaga ng goon na to ang pasensya ko.Ano bang ginawa kong kasalanan para parusahan nang ganito. Buong araw kong makikita ang mukha nya dahil classmates kami, araw-araw ding masisira ang buhay ko!"How dare you accuse me?" tinuro nya pa ang sarili nya.What the fuck? Sya pa ngayon ang pavictim."So are you telling me na kasalanan ko pa na nahalikan kita? You just stole my first damn kiss!" literal na nag uusok na ngayon ang ilong at tainga ko."Oh, so that's the reason why yo
Maaga akong naglakad papuntang university, sawang sawa nakong makinig sa walang katapusang sermon ng tita ko, tinalo niya pa ang pari sa sobrang haba ng sermon.Habang papalapit ako sa school mas dumadami ang estudyante at napapansin ko na nakatitig silang lahat sakin, as in silang lahat talaga, may mga nagbubulungan pa.Bigla naman akong nagtaka. May dumi ba sa mukha ko? Di naman ako sikat sa university kaya nakakapanibago talaga."Yums!" hinihingal na lumapit sakin si Zel."Bakit parang ang weird ng mga tao ngayon, kung makatitig sila sakin para akong artistang may issue." bulong kong sabi kay Zel.She's Zelenaire Sphire Serquencio my one and only bestfriend. Siya ang palaging updated sa mga issue—kagaya nalang ngayon at palagi niya itong chinichika sa akin.I don't scroll often on social media kaya wala akong alam sa mga nangyayari while she's the latter, her life revolves around social media, she often posts selfies, updates, and such.Maganda din naman siya. She have that small f
It's already lunch time and half of the day pero pagod na pagod na ako. All the time naprapraning na ako at ni isang lecture ng prof walang pumasok sa isip ko.But as time pass by wala namang nangpraprank maliban kaninang umaga at wala namang nangthrethreat ng buhay ko, maliban nalang sa death glares ng mga fan girls ni goon kuno.Napabuntong hininga lang ako habang nakapalumbabang nakatitig sa pagkaing nasa harap ko."It's the 100th time you sighed, Yums," sabi ni Zel sabay paikot ng kanyang mata.Magkasama kami ngayon sa cafeteria dahil maaga silang pinalabas ng prof nila, first time ata na maagang nagpadismis ang prof nila."You're just exaggerating," walang gana kong sabi."Why don't you just eat your food, pinaghihintay mo ang grasya, baka takbuhan ka." Napatingin ako sa kanya."Di naman ako ganun ka sutil na bata para parusahan ako ng ganito." Tukoy ko sa mga nangyayari, parang sumpa ang mga nagdaang araw at isa lang ang nakikita kong dahilan kung bakit, si Xionus.Simula nung m
Sa wakas weekend na din. It's been a hell week, a literal hell for me. Ilang araw na pero di pa din humuhupa ang nasabing issue. Araw-araw ata akong natutuliro, baka may harina na naman, baka may balde na nang tubig ang mahulog sa taas, baka batuhin ako ng itlog, ganyan ang mga iniisip ko. Sasabog na ata ang utak ko kakaisip kung kailan pa huhupa ang isyung ito. Ilang araw na ding hindi ko nakikita si Xionus. Simula nung nagleak ang picture naming dalawa, di ko na siya nakitang muli, nawala na lang siya na parang bula. Panalangin ko na sana di na siya bumalik pa para hindi na magulo ang buhay ko. Nagtratrabaho ako ngayon sa coffee shop para naman magkaroon ako ng kahit kakaunting ipon para sa sarili ko. I can't just depend on the money my tito gave me, kailangan ko ding magsumikap para maghanap ng sariling pera. Ilang minuto nalang matatapos na ang shift ko. Di naman nagkulang sa binigay na pera si tito pero plano kong maging independent. Ulilang bata nako at kapag mawawala ang s
Nakarating na kami sa amusement park at agad namang nagningning ang mata ko, like it's my first time being here. Amusement parks really excites me, I don't know why. Para nakong bata kung makangiti, but I'm still a teenager wala namang masama dun.I could also see the gigantic rides, the ferocious scream of the crowd riding those rides, the cries of a child as he beg his mother, the happy smiles of a family.Despite the crowd, I can't feel an ounce of anxiety inside me. It's as if I'm floating with the amount of joy I felt inside my heart.May nakita akong stall na may stuff toy na unicorn. Unicorn, my favorite! Para akong bata nagtalon-talon nang makita ito.And with pleading eyes, I asked him."Could you get that unicorn stuffed toy?""Sure," he agreed and smiled.Ginulo muna niya ang aking buhok bago siya nagsimulang pumwesto para matira niya yung mga lobo. In order to get a price dapat makaputok ka ng tatlong lobo with the use of five darts.Napapalakpak ako nang kauna-unahan niya
Weekends have come to an end.Gustuhin ko mang matulog nang matulog, hindi pwede dahil kailangan ko nang pumasok sa university.Kaya matamlay akong naglalakad ngayon papuntang campus. Kung pwede lang lumiban nang kahit isang araw, kaso mapapagalitan ako ni tito at masesermonan ni tita at baka ito ang magiging dahilan para palayasin nila ako sa kanilang puder.Napabuntong hininga nalang ako.Pagkapasok ko sa gate, my body move on its own and hide behind the wall when I saw Khael walking. Di ko alam bakit pero nahihiya ako sa kanya.Naalala ko na naman ang nangyari at pinamulahan ng mukha. Bakit ba kasi kada mahihimatay ako siya yung makakasagip sakin?Ilang beses siyang nagpalinga-linga na parang may hinahanap. Ako ba ang hinahanap nya? Di naman siguro.Naglakad ako papalapit, ginawa ko pang pantapik ang bag ko."Yumi!" Bahagya akong napatalon nang tawagin niya ang pangalan ko.Napapikit nalang ako sabay nakangiting bumaling sakanya. I know my smile is so fake but I don't care anymore.
Days had passed na walang masyadong nangyari.Just regular classes, Part time job, lunch with Khael and Zel—and as time pass by napansin ko ang awkward atmosphere na pumapaloob sa kanilang dalawa.There fights are so petty. Kahit piso pag aawayan nila, ganun sila kalala at wala na akong ibang magawa kundi ang mapasapo sa aking noo.I don't know what happen to the both of them. Zel didn't tell me what happened that time, ang sabi lang niya ay 'I will tell you at the right time,' at malay ko ba kung kailan yung right time na yun.For the past few days, Xionus is unexpectedly quiet to the point that it's giving me goosebumps.But I should be happy dahil sa wakas tumahimik na din ang nagsimula ng salot sa buhay ko. But half of me is afraid, baka may plinaplanong siyang ambush, knowing that he's a goon.This day is also a normal day. Some subjects have exams but I just ace it like a piece of cake.Naglalakad ako ngayon sa hallway dala-dala ang sangkatutak na libro, pinahatid kasi ng prof n